L'Homme à tête de chou

L’Homme à tête de chou
	Album van Serge Gainsbourg
Uitgebracht	1976
Genre	Chanson, Psychedelische rock
Duur	31:00
Label(s)	Philips
Producent(en)	Philippe Lerichomme
Professionele recensie
	All Music Guide link
Chronologie
	(en) Allmusic-pagina; (en) MusicBrainz-pagina;
Portaal	Muziek

L’Homme à tête de chou ("De man met een hoofd van bloemkool") is een conceptalbum van de Franse zanger Serge Gainsbourg uit 1976.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

L’Homme à tête de chou is het vierde conceptalbum van Gainsbourg; het volgt op de albums Histoire de Melody Nelson uit 1971, Vu de l'extérieur uit 1973 en Rock Around the Bunker uit 1975.
Het album vertelt het verhaal van een veertiger die verliefd wordt op een pittige shampoodame^[1] De verteller ontmoet het meisje in de kapsalon waar zij werkt (Chez Max coiffeur pour hommes), het album verhaalt vervolgens over de gevoelens die de geliefden voor elkaar koesteren (Ma Lou Marilou) en de erotische spelletjes die zij met elkander spelen (Variations sur Marilou), maar het plezier is niet van lange duur; de romance eindigt ermee dat de verteller in een waanaanval van jaloezie zijn vriendin met behulp van een brandblusser om het leven brengt (Meurtre à l’extincteur, Marilou sous la neige) en dat zijn krankzinnigheid doorzet, hetgeen leidt tot opname in een inrichting (Lunatic Asylum).

Ontvangst[bewerken | brontekst bewerken]

Het album had aanvankelijk weinig succes, ondanks het feit dat enkele nummers zoals het titelnummer en Marilou Reggae bescheiden hitjes waren. Het duurdere enkele jaren voordat het album op zijn waarde geschat kon worden; tegenwoordig ziet men dit album als een mijlpaal in het Franse muzieklandschap.

Muziek[bewerken | brontekst bewerken]

Marilou Reggae is het eerste reggae nummer dat Gainsbourg opgenomen heeft; hij keerde terug op deze muzieksoort in zijn volgende album, Aux armes et cætera. Het nummer Ma Lou Marilou is in muzikale zin geïnspreerd op een deel van Beethovens Pianosonate 23, ook wel bekend als de "Appassionata".

Alle muziek en teksten zijn geschreven door Serge Gainsbourg.

31:00
Nr.	Titel	Duur
1.	L’homme à tête de chou	2:59
2.	Chez Max coiffeur pour hommes	1:58
3.	Marilou Reggae	2:11
4.	Transit à Marilou	1:32
5.	Flash Forward	2:36
6.	Aéroplanes	2:36
7.	Premiers symptômes	1:14
8.	Ma Lou Marilou	2:41
9.	Variations sur Marilou	7:40
10.	Meurtre à l’extincteur	0:47
11.	Marilou sous la neige	2:23
12.	Lunatic Asylum	3:21

Bronnen, noten en/of referenties

↑ In kapsalons in de duurdere arrondissementen van Parijs bestaat er een vrij strikte arbeidsdeling: Bij binnenkomst dient men zich aan bij de kassa, en wordt vervolgens door de wat oudere dame die daar staat doorverwezen naar een versleten, meestal witte neplederen bank met een stapeltje Paris Matchen en Vogue's. Na een schijnbare eeuwigheid, die men doorbrengt met het bladeren van voornoemde tijdschriften, en het luisteren naar het gekeuvel van het veeltallig aanwezige personeel wordt men opgehaald door de shampoodame (shampouineuse ): een doorgaans zeer minderjarige, maar tevens zeer opwindend geklede jongedame die de klant begeleidt naar de kapperstoel. Aldaar wordt men door haar voorzien van een kapperschort en krijgt men door haar een comfortabele handdoek in de nek gelegd. Vervolgens draagt zij zorg dat het water op de juiste temperatuur komt, en wast zij met uiterste zorg en zorgvuldigheid het haar der klant, met de aangenaam geurende shampoo waaraan zij haar naam ontleent. Na droging daarvan is de klant dermate rozig en vol van onvervulbare verlangens dat de overdracht naar de feitelijke kapper, een oudere homoseksueel met naar Gauloises riekende vingers, zonder problemen plaatsvindt, en de klant geen goesting meer heeft om de discussie die de kapper met de kassadame heeft te onderbreken.

[1] In kapsalons in de duurdere arrondissementen van Parijs bestaat er een vrij strikte arbeidsdeling: Bij binnenkomst dient men zich aan bij de kassa, en wordt vervolgens door de wat oudere dame die daar staat doorverwezen naar een versleten, meestal witte neplederen bank met een stapeltje Paris Matchen en Vogue's. Na een schijnbare eeuwigheid, die men doorbrengt met het bladeren van voornoemde tijdschriften, en het luisteren naar het gekeuvel van het veeltallig aanwezige personeel wordt men opgehaald door de shampoodame (shampouineuse ): een doorgaans zeer minderjarige, maar tevens zeer opwindend geklede jongedame die de klant begeleidt naar de kapperstoel. Aldaar wordt men door haar voorzien van een kapperschort en krijgt men door haar een comfortabele handdoek in de nek gelegd. Vervolgens draagt zij zorg dat het water op de juiste temperatuur komt, en wast zij met uiterste zorg en zorgvuldigheid het haar der klant, met de aangenaam geurende shampoo waaraan zij haar naam ontleent. Na droging daarvan is de klant dermate rozig en vol van onvervulbare verlangens dat de overdracht naar de feitelijke kapper, een oudere homoseksueel met naar Gauloises riekende vingers, zonder problemen plaatsvindt, en de klant geen goesting meer heeft om de discussie die de kapper met de kassadame heeft te onderbreken.

[1]