Zuidelijke gekraagde klauwier

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Lanius collaris)
Zuidelijke gekraagde klauwier
IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2016)
Zuidelijke gekraagde klauwier
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Aves (Vogels)
Orde:Passeriformes (Zangvogels)
Familie:Laniidae (Klauwieren)
Geslacht:Lanius
Soort
Lanius collaris
Linnaeus, 1766
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Zuidelijke gekraagde klauwier op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Vogels

De zuidelijke gekraagde klauwier (Lanius collaris) is een vogel uit de familie van de klauwieren (Laniidae). De soort wordt vaak nog samen met de noordelijke gekraagde klauwier (L. humeralis) beschouwd als één soort.

Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]

De vogel is 21-23 cm lang en weegt 25 tot 58 g. Het is een middelgrote, zwart en wit gekleurde klauwier, met een dunne lange staart. De bovenkant van de kop, rug en een deel van de vleugels zijn zwart. De bovenste vleugeldekveren zijn wit. De staart is zwart met witte buitenste staartpennen. Van onder is de vogel vuilwit. Vrouwtjes zijn minder contrastrijk. De ondersoorten verschillen onderling door de intensiteit van het zwart op de bovendelen, of het wit van onder en op de staart, de aanwezigheid of afwezigheid van een wenkbrauwstreep, vlekken op de borst en het verschil tussen mannetje en vrouwtje.[2]

Leefwijze[bewerken | brontekst bewerken]

Zijn voedsel bestaat uit insecten, muizen, vleermuizen en kleine vogels. Hij plundert ook nesten van vogels, waarbij hij de jongen opeet. Deze vogel is erg territoriaal ingesteld en valt elke vogel aan, die zijn territorium binnendringt. Hij zit op palen en draden, terwijl hij de omgeving afspeurt naar prooien en indringers.[2]

Verspreiding en leefgebied[bewerken | brontekst bewerken]

Er zijn sinds de afsplitsing van de zuidelijke gekraagde klauwier nog vijf ondersoorten:[3]

Deze soort komt in open terrein met kort gras en verspreid struikgewas, savanne, halfwoestijnen maar ook kuststreken met struikgewas, in agrarisch gebied, langs wegen met telegraafpalen en in parken.[2]

Status[bewerken | brontekst bewerken]

De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd. Mogelijk neemt de vogel in aantal toe en daarom staat de zuidelijke gekraagde klauwier (samen met de noordelijke soort die door BirdLife International niet als soort wordt erkend) als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]