Learjet 75

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Learjet 70 en 75
Learjet 75
Fabrikant Learjet
Type(n) 70, 75, 75 Liberty
Lengte 17,7 m
Spanwijdte 15,5 m
Hoogte (vanaf de grond) 4,3 m
Interieurbreedte 1,56 m
Stoelen voor passagiers 9
Leeggewicht 6,168 t
Vleugeloppervlak 28,7 m²
Max. startgewicht 9,752 t
Max. brandstof 2,75 t
Motoren 2 × Honeywell TFE731-40-BR turbofan
Max. stuwkracht per motor 17,1 kN
Kruissnelheid 861 km/h
Kruishoogte 13,7 km
Max. reikwijdte 3852 km
Status In gebruik
Aantal gebouwd 145 (eind 2019)
Stukprijs ca. €12 miljoen[1]
Portaal  Portaalicoon   Luchtvaart

De Learjet 70 en Learjet 75 zijn lichte privéjets van de Canadees-Amerikaanse fabrikant Learjet die van 2013 tot 2021 werden verkocht. In 2021 werden de stopzetting van het model en het merk aangekondigd.[2]

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

De twee modellen vervangen respectievelijk de 40XR en 45XR, waarop ze tevens gebaseerd zijn. De toestellen krijgen nieuwe motoren die met een tien procent hoger vermogen betere prestaties leveren en zuiniger zijn en zullen ook uitgerust worden met Bombardiers Vision-cockpit met Garmin G5000-avionica. Ook nemen ze de winglets over die Bombardier voor de Global 7000 en Global 8000 ontwikkelde, wat een 4 à 5 procent brandstofbesparing oplevert.

In 2020 kwam de kleinere 75 Liberty op de markt. Deze variant heeft slechts zes zitplaatsen en kost minder dan tien miljoen Amerikaanse dollar. De Liberty concurreerde daarmee met de Cessna CitationJet en de Embraer Phenom 300.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]