Naar inhoud springen

Leroy George

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Leroy George
Leroy George op de Open Dag van FC Utrecht (2007)
Leroy George op de Open Dag van FC Utrecht (2007)
Persoonlijke informatie
Volledige naam Leroy Martin Giovanni George
Geboortedatum 21 april 1987
Geboorteplaats Paramaribo, Vlag van Suriname Suriname
Lengte 175 cm
Been Linksbenig
Positie aanvaller
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Nederland Real Sranang
Jeugd
Vlag van Nederland AFC DWS
Vlag van Nederland ASV Fortius
Vlag van Nederland ZSGOWMS
Vlag van Nederland FC Utrecht
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2006–2010
2010–2013
2013–2015
2015–2017
2017
2017–2018
2018–2019
2021
2021–2022
2022–2023
2023-2024
2024–
Vlag van Nederland FC Utrecht
Vlag van Nederland N.E.C.
Vlag van Azerbeidzjan FK Qarabağ
Vlag van Turkije Göztepe Izmir
Vlag van Turkije Adana Demirspor
Vlag van Australië Melbourne Victory
Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Baniyas SC
Vlag van Nederland Fortuna Sittard
Vlag van Nederland De Treffers
Vlag van Nederland VVSB
Vlag van Nederland GVVV
Vlag van Nederland Real Sranang
73 (8)
81 (11)
60 (19)
34 (6)
15 (2)
29 (9)
25 (7)
3 (0)
31 (4)
Interlands
2008
2007–2008
Vlag van Nederland Nederland -20
Vlag van Nederland Jong Oranje
2 (0)
3 (0)

* Bijgewerkt op 22 augustus 2024
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Leroy George (Paramaribo, 21 april 1987) is een Nederlands profvoetballer van Surinaamse afkomst die doorgaans in de aanval speelt.

George voetbalde achtereenvolgens bij de Amsterdamse amateurverenigingen AFC DWS, Fortius en ZSGOWMS (Zonder Samenspel Geen Overwinning en Wilskracht Maakt Sterk), alvorens te worden opgemerkt door FC Utrecht en in de jeugdopleiding te belanden. Hij maakte zijn debuut op 13 april 2007 in een met 1-1 gelijkgespeelde uitwedstrijd tegen Sparta Rotterdam, waar de aanvaller aan het begin van de tweede helft inviel voor Etienne Shew-Atjon en in de 68e minuut de gelijkmaker scoorde.[1] Hij zou dat seizoen nog tweemaal zijn opwachting maken in de hoofdmacht.

Het daaropvolgende jaar was George basisspeler in het eerste elftal; hij miste één wedstrijd vanwege een schorsing en vond zevenmaal het doel. Aan het eind van het seizoen werd bekendgemaakt dat zijn contract ondanks enkele problemen met zijn zaakwaarnemer was verlengd tot medio 2011.[2][3] De rechterspits begon goed aan de jaargang 2008-2009, maar door een toenemende vormcrisis verloor hij na enkele weken zijn basisplaats en werd hij vanwege het feit dat hij "een ongemotiveerde indruk maakte" door hoofdtrainer Willem van Hanegem teruggezet naar het beloftenelftal.[4] Een week later werd hij echter weer in genade aangenomen, en sindsdien speelde hij het overgrote deel van de wedstrijden mee. Na het seizoen 2008/09 belandde hij op een zijspoor en speelde hij bijna niks meer. In het seizoen 2009/10 speelde hij acht competitiewedstrijden en aan het einde van het seizoen kreeg hij te horen dat hij niet meer nodig was bij de club.[5]

Op 20 juli maakte N.E.C. bekend dat het George voor één seizoen gecontracteerd had. De club legde in zijn contract een optie vast op nog twee seizoenen[6]. Op 22 januari 2012 zorgde George ervoor dat N.E.C. voor het eerst sinds 33 jaar weer eens uit won van Vitesse. George scoorde in de 75e minuut en N.E.C. won het duel met 0-1.

In juni 2013 tekende hij voor twee seizoenen bij FK Qarabağ uit Azerbeidzjan.[7] Met zijn club won hij de Premyer Liqası in 2013/14 en 2014/15 en de Beker van Azerbeidzjan in 2014/15. George tekende in juli 2015 vervolgens een contract voor twee jaar bij Göztepe Izmir, dat net was gepromoveerd naar de TFF 1. Lig.[8] Dat verruilde hij in januari 2017 voor Adana Demirspor, dan eveneens actief in de TFF 1. Lig. In de zomer van 2017 zat hij zonder club en in september verbond hij zich voor het seizoen 2017/18 aan het Australische Melbourne Victory. Met zijn club won hij de A-League 2017/18. In juli 2018 tekende George een eenjarig contract bij Baniyas SC. In juli 2019 mocht hij vertrekken.

Terug in Nederland

[bewerken | brontekst bewerken]

Op 26 januari 2021 werd bekend dat George het seizoen 2020/21 afmaakt bij Fortuna Sittard in de Eredivisie. Hierna speelde hij voor De Treffers in de Tweede divisie en ging medio 2022 naar VVSB dat uitkomt in de Derde divisie. In het seizoen 2022/23 was hij met 24 treffers topscorer van de Derde divisie Zondag.

Clubstatistieken

[bewerken | brontekst bewerken]
Seizoen Club Competitie Competitie Beker Overig Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2006/07 FC Utrecht Vlag van Nederland Eredivisie 3 1 0 0 4 0 7 1
2007/08 33 7 1 0 4 0 38 7
2008/09 30 0 1 0 2 1 33 1
2009/10 7 0 0 0 7 0
2010/11 N.E.C. 22 3 0 0 22 3
2011/12 28 5 3 0 31 5
2012/13 31 3 1 1 32 4
2013/14 FK Qarabağ Vlag van Azerbeidzjan Premyer Liqası 32 9 0 0 8 2 40 11
2014/15 28 10 0 0 10 2 38 12
2015/16 Göztepe Izmir Vlag van Turkije 1. Lig 26 6 0 0 26 6
2016/17 8 0 7 1 15 1
Adana Demirspor 15 2 0 0 15 2
2017/18 Melbourne Victory Vlag van Australië A-League 26 8 0 0 8 4 34 12
2018/19 Baniyas SC Vlag van Verenigde Arabische Emiraten VAE Liga 25 7 0 0 25 7
2020/21 Fortuna Sittard Vlag van Nederland Eredivisie 3 0 0 0 3 0
2021/22 De Treffers Vlag van Nederland Tweede Divisie 31 4 2 0 33 4
2022/23 VVSB Vlag van Nederland Derde Divisie 27 24 1 0 4 2 32 26
2023/24 GVVV Vlag van Nederland Tweede Divisie 25 2 3 0 28 2
Totaal 400 91 19 2 40 11 459 104
George als speler van FK Qarabağ

Interlandcarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

George werd in 2007 en 2008 door trainer Foppe de Haan meerdere malen opgeroepen voor het Nederlands elftal onder 21. Hij speelde op de PARBO Bier Cup 2009 voor een officieus Surinaams elftal.

Met Vlag van Azerbeidzjan FK Qarabağ
Competitie Aantal Jaren
Nationaal
Landskampioen Azerbeidzjan 2x 2013/14, 2014/15
Beker van Azerbeidzjan 1x 2014/15
Zie de categorie Leroy George van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.