Liam Lawson

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Liam Lawson
Lawson in Austria, 2022
Algemene informatie
Nationaliteit Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland
Geboren 11 februari 2002
Hastings
Formule 1-carrière
Jaren actief 2022-heden
Wagennummer 40
Teams AlphaTauri
Races 5
Racestarts 5
Punten 2
Eerste race Nederland 2023
Laatste race Qatar 2023
Portaal  Portaalicoon   Autosport

Liam Lawson (Hastings, 11 februari 2002) is een Nieuw-Zeelands autocoureur. Sinds 2019 is hij onderdeel van het Red Bull Junior Team, het opleidingsprogramma van het Formule 1-team van Red Bull Racing.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Karting[bewerken | brontekst bewerken]

Lawson begon zijn autosportcarrière in het karting op zevenjarige leeftijd. Hij nam deel aan verschillende kampioenschappen in zijn thuisland en won in 2014 twee nationale kampioenschappen. In 2015 maakte hij de overstap naar het formuleracing in de Nieuw-Zeelandse Formula First Manfield Winter Series bij het team Sabre Motorsport. Hij behaalde een overwinning en negen andere podiumplaatsen, waardoor hij tweede werd in het kampioenschap. Voor het hoofdkampioenschap van deze klasse kwam hij ook uit voor Sabre. Hij won een race en stond in twee andere races op het podium, waardoor hij zesde werd in het klassement als beste rookie. In 2016 maakte hij de overstap naar de Nieuw-Zeelandse F1600 Championship Series. In deze klasse werd hij met veertien overwinningen en een tweede plaats in vijftien races overtuigend de jongste kampioen in de geschiedenis van het kampioenschap.

Formuleracing[bewerken | brontekst bewerken]

In 2017 maakte Lawson zijn Formule 4-debuut in het Australische Formule 4-kampioenschap, waar hij aan deelnam voor het Team BRM. Hij won vijf races op de Sandown Raceway (tweemaal), de Barbagallo Raceway en Surfers Paradise (tweemaal). Hij stond in zeven andere races op het podium en werd zodoende achter Nick Rowe tweede in het eindklassement met 300 punten. Aan het eind van dat jaar nam hij deel aan de Mazda Road to Indy Shootout voor een plaats in de U.S. F2000. Hij was hier de snelste coureur, maar verloor de beurs uiteindelijk aan Keith Donegan.

In 2018 stapte Lawson over naar Europa om deel te nemen aan het ADAC Formule 4-kampioenschap bij het team Van Amersfoort Racing. Hij won twee races op de Lausitzring en behaalde op de Red Bull Ring een derde overwinning. Met zes andere podiumplaatsen werd hij achter Lirim Zendeli tweede in de eindstand met 234 punten. Aan het eind van dat jaar maakte hij zijn Formule 3-debuut in het Aziatische Formule 3-kampioenschap bij het team Pinnacle Motorsport tijdens het laatste raceweekend op het Sepang International Circuit. Hij domineerde dit raceweekend en behaalde in alle races de pole position, de snelste ronde en de overwinning. Hierdoor werd hij met 75 punten achtste in het klassement.

In 2019 begon Lawson het seizoen in de Nieuw-Zeelandse Toyota Racing Series, waarin hij uitkwam voor het team M2 Competition. Hij won vijf races op het Highlands Motorsport Park (tweemaal), het Hampton Downs Motorsport Park, het Bruce McLaren Motorsport Park en het Manfeild: Circuit Chris Amon. Met zes andere podiumplaatsen werd hij in de laatste race van het seizoen op Manfield gekroond tot kampioen met 356 punten, na een lange strijd met team- en landgenoot Marcus Armstrong.

Formule 3[bewerken | brontekst bewerken]

Aansluitend maakte hij zijn debuut in het nieuwe FIA Formule 3-kampioenschap voor het team MP Motorsport en de Euroformula Open bij het Team Motopark. Tevens werd hij voor aanvang van het seizoen opgenomen in het Red Bull Junior Team. In de FIA Formule 3 behaalde hij twee podiumplaatsen op Silverstone en het Autodromo Nazionale Monza, waardoor hij met 41 punten elfde werd in de eindstand. In de Euroformula Open moest hij vanwege zijn verplichtingen in de FIA Formule 3 twee raceweekenden missen, maar in de resterende races behaalde hij vier overwinningen waardoor hij met 179 punten achter Marino Sato tweede werd in het klassement. Aan het eind van het jaar debuteerde hij in de Grand Prix van Macau voor MP en werd zevende in de hoofdrace.

In 2020 begon Lawson opnieuw zijn seizoen in de Toyota Racing Series, waarin hij opnieuw voor M2 Competition reed. Hij won vijf races en stond in vijf andere races op het podium, waardoor hij met 356 punten nipt tweede werd achter Igor Fraga. Tevens bleef hij dat jaar actief in de FIA Formule 3, maar stapte hierin over naar het team Hitech Grand Prix. Hij won drie races op de Red Bull Ring, Silverstone en het Circuit Mugello en stond in drie andere races op het podium. Met 143 punten verbeterde hij zichzelf naar de vijfde plaats in de eindstand.

Formule 2[bewerken | brontekst bewerken]

In 2021 maakte Lawson de overstap naar de Formule 2, waarin hij zijn samenwerking met Hitech voortzette. Daarnaast maakte hij zijn debuut in de DTM bij het team AF Corse in een Ferrari 488 GT3 Evo 2020. In de Formule 2 won hij direct zijn eerste race op het Bahrain International Circuit. Dit bleek echter zijn enige zege van het seizoen te zijn. Wel stond hij in de resterende races nog twee keer op het podium. Met 103 punten werd hij negende in de eindstand. In de DTM kende hij een succesvol seizoen met drie overwinningen op Monza en de Red Bull Ring (tweemaal), inclusief nog zeven andere podiumfinishes. Voorafgaand aan de laatste race op de Norisring stond hij bovenaan in het kampioenschap, maar hij eindigde in de laatste race op grote achterstand als gevolg van een ongeluk met titelrivaal Kelvin van der Linde. Hierdoor werd hij in de eindstand ingehaald door de uiteindelijke kampioen Maximilian Götz, die hem met drie punten verschil (230 om 227) versloeg.

In 2022 bleef Lawson actief in de Formule 2, maar stapte hij over naar het team Carlin. Hij behaalde vier overwinningen op het Jeddah Corniche Circuit, het Circuit Paul Ricard, het Circuit de Spa-Francorchamps en het Yas Marina Circuit. In de rest van het seizoen stond hij nog zes keer op het podium. Met 149 punten werd hij achter Felipe Drugovich en Théo Pourchaire derde in het klassement. Op 26 augustus van dat jaar maakte hij tevens zijn Formule 1-debuut tijdens de eerste vrije training voor de Grand Prix van België, waar hij bij AlphaTauri de vaste coureur Pierre Gasly verving. Hij eindigde de sessie als negentiende.[1] Ook stapte hij tijdens de eerste training in Grand Prix van Mexico-Stad in als vervanger van Yuki Tsunoda en reed hij in de eerste training in Abu Dhabi bij Red Bull als vervanger van Max Verstappen.

Super Formula[bewerken | brontekst bewerken]

In 2023 stapt Lawson over naar de Super Formula, waarin hij met steun van Red Bull uitkomt voor het Team Mugen.

Formule 1[bewerken | brontekst bewerken]

In 2023 verving Liam Lawson Daniel Ricciardo vanaf de derde vrije training van de GP van Nederland omdat deze het middenhandsbeentje van zijn linkerhand had gebroken tijdens de tweede vrije training.[2] Ook tijdens de GP van Italië, de GP van Singapore, de GP van Japan en de GP van Qatar stond Lawson aan de start. In Singapore behaalde hij zijn eerste twee punten in de Formule 1.[3]

Formule 1-carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar/Jaren Team
2022 AlphaTauri (als testcoureur)
Red Bull (als testcoureur)
2023 AlphaTauri

Formule 1-resultaten[bewerken | brontekst bewerken]

Kleur Resultaat
Goud Winnaar
Zilver Tweede plaats
Brons Derde plaats
Groen Gefinisht (punten behaald)
Blauw Gefinisht (geen punten behaald)
Niet geklasseerd (NC)
Paars Uitgevallen (DNF)
Rood Niet gekwalificeerd (DNQ)
Kleur Resultaat
Zwart Gediskwalificeerd (DSQ)
Wit Niet gestart (DNS)
Blanco Gewond (INJ)
Uitgesloten (EX)
Teruggetrokken (WD) / Niet deelgenomen
1, 2, 3 Sprint positie (punten behaald)
P Poleposition
S Snelste ronde
Jaar Inschrijving Chassis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 Pos Punten
2022 AlphaTauri AlphaTauri
AT03
Red Bull
RBPTH001
BHR
SAU
AUS
EMI
MIA
SPA
MON
AZE
CAN
GBR
OOS
FRA
HON
BEL
TC
NED
ITA
SIN
JPN
VST
MXS
TC
SAP
- -
Oracle
Red Bull Racing
Red Bull
RB18
ABU
TC
2023 AlphaTauri AlphaTauri
AT04
Honda
H001
BHR
SAU
AUS
AZE
MIA
MON
SPA
CAN
OOS
GBR
HON
BEL
NED
13
ITA
11
SIN
9
JPN
11
QAT
17
VST
MXS
SAP
LSV
ABU
20 2

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]