Naar inhoud springen

Lise Van Hecke

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Lise Van Hecke
Lise Van Hecke
Persoonlijke informatie
Naam Lise Van Hecke
Geboortedatum 1 juli 1992
Geboorteplaats Sint-Niklaas
Nationaliteit Vlag van België Belgische
Lengte 191 cm
Sportieve informatie
Discipline Volleybal
Positie Aanvaller
Seizoen Club
2000-2007
2007-2008
2008-2011
2011-2013
2013-2015
2015-2016
2016-2017
2017-2018
2018-2020
2020-2022
2022-heden
Vlag van België VC Temse
Vlag van België VC Oudegem
Vlag van België Asterix Kieldrecht
Vlag van Italië Robur Tiboni Urbino Volley
Vlag van Italië River Volley Piacenza
Vlag van Brazilië Molico Osasco
Vlag van Turkije Beşiktaş Jimnastik Kulübü
Vlag van Italië Volley Pesaro
Vlag van Italië Cuneo Granda
Vlag van Italië Saugelia Monza
Vlag van Japan Hisamitsu Springs
Medailles
Landskampioen
Vlag van België Eredivisie: 2010 & 2011
Vlag van Italië Serie A1: 2014
Beker
Vlag van België Beker van België: 2010 & 2011
Vlag van Italië Beker van Italië: 2013
Vlag van België Supercup: 2009
Vlag van Italië Supercup: 2013
Continentale toernooien (club)
Winnaar CEV Cup: 2021
Derde CEV Cup: 2012
Finalist Challenge Cup: 2010
Portaal  Portaalicoon   Volleybal

Lise Van Hecke (Sint-Niklaas, 1 juli 1992[1]) is een Belgische volleybalster. Ze speelt als opposite.

Van Hecke begon met volleybal op zesjarige leeftijd bij Pardaf Kruibeke.[2] Vervolgens doorliep de jeugdreeksen bij VC Temse en debuteerde er als veertienjarige in de A-ploeg in eerste provinciale.[3] Ze verhuisde voor één seizoen naar VC Oudegem en stapte in 2008 over naar Asterix Kieldrecht.[4] Met deze club won ze twee landstitels en even vaak de Beker van België (2010 en 2011), alsook eenmaal de Supercup (2009). Ook was ze met Asterix in seizoen 2009-'10 finalist in de Challenge Cup.[5][6] Ook werd ze als speelster van deze club in 2010 tijdens de Volleyproms uitgeroepen tot Speelster van het Jaar.[7]

Vervolgens was Van Hecke onder meer actief in de Italiaanse[8][9], Braziliaanse[10] en Turkse competitie. In de Italiaanse competitie won ze in seizoen 2012-'13 met Robur Tiboni Urbino Volley de Beker van Italië en de Supercup. Een seizoen eerder werd Van Hecke met deze club derde in de CEV Cup[11] en in 2013-'14 werd ze met River Volley Piacenza landskampioen. In 2015 maakte ze de overstap naar het Braziliaanse Molico Osasco[12] en het daaropvolgende seizoen was ze actief bij het Turkse Beşiktaş Jimnastik Kulübü. In 2017 keerde Van Hecke terug naar de Italië, alwaar ze aansloot bij Volley Pesaro.[13] Na een seizoen sloot ze vervolgens aan bij Saugelia Monza, waarmee ze in seizoen 2020-'21 de CEV Cup won.[14][15] In 2022 ging ze aan de slag bij het Japanse Hisamitsu Springs.[16]

Met de 'Belgische nationale jeugdploeg onder negentien jaar' werd ze in 2009 in Nederland Europees kampioene en in Thailand derde bij de wereldkampioenschappen.[2] Met de nationale ploeg behaalde ze vervolgens brons op het Europees kampioenschap van 2013 te Berlijn.[17] In september 2017 - tijdens het EK in het Azerbeidzjaanse Gandja - kwam ze een laatste maal uit voor de Yellow Tigers.[18]

In 2021 sloot ze zich aan bij de beschuldigingen van o.a. Freya Aelbrecht, Valérie Courtois en Hélène Rousseaux met betrekking tot emotioneel machtsmisbruik door bondscoach Gert Vande Broek.[19][20]

Ook haar ouders Lieve Van de Velde en Ludwig Van Hecke, oom Luc Van de Velde, neef Robbe Van de Velde en echtgenoot Wout Wijsmans zijn/waren actief in het volleybal.[21][22]