Lize Spit
| Lize Spit | ||||
|---|---|---|---|---|
.jpg)
| ||||
Spit in 2016
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Geboren | 1988 | |||
| Geboorteplaats | Viersel | |||
| Geboorteland | .svg){kind=small} België
| |||
| Beroep | schrijfster | |||
| Werk | ||||
| Bekende werken | Het smelt | |||
| Uitgeverij | Das Mag | |||
| Dbnl-profiel | ||||
| Website | ||||
| ||||
Lize Spit (Viersel, 1988) is een Belgische Nederlandstalige schrijfster. Ze debuteerde in 2016 met de roman Het smelt.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Lize Spit groeide op in de Belgische Kempen. Ze studeerde in Brussel aan het RITCS, waar ze een master in scenarioschrijven behaalde. In 2013 won ze zowel de jury- als de publieksprijs van de schrijfwedstrijd Write Now!.[1] In 2016 volgde De Bronzen Uil voor Het smelt.[2]
Spit publiceerde korte verhalen en poëzie in onder andere de literaire tijdschriften Tirade, Het liegend konijn, De Gids en Das Magazin.[3] In 2015 nam ze deel aan het project 10 op de Schaal van Dichter, waarin tien dichters samen een cd met poëzie uitbrachten.
Bij uitgeverij Das Mag, verbonden aan Das Magazin, publiceerde ze in november 2015 haar eerste roman Het smelt. Het boek werd goed ontvangen en kreeg lovende recensies.[4] In juni 2016 waren er meer dan 60.000 exemplaren verkocht, waarvan 9% in Nederland. Om de verkoop in Nederland aan te zwengelen kwam er een affichecampagne en werden enkele honderden exemplaren van het boek in de trein uitgedeeld.[5] Een Engelse vertaling van de roman Het smelt kwam er via het uitgeefconcern MacMillan en uitgeverij Picador.[6]
In december 2016 kwam het tot een samenwerking tussen Spit en het Symfonieorkest Vlaanderen in de productie Aladdin en De Wolf, waarbij ze delen voorlas uit haar debuutroman tegen de achtergrond van de Aladdin Suite van Carl Nielsen en The Wolf van Tan Dun.[7] Actrice Veerle Baetens regisseerde een verfilming van Het Smelt, die zou uitkomen eind 2023.[8]
In december 2020 verscheen haar tweede roman, Ik ben er niet (bij uitgeverij Das Mag).[9]
Op verzoek van de CPNB schreef ze het Boekenweekgeschenk van 2023, de novelle De eerlijke vinder. Dit verhaal speelt zich af in de jaren negentig en betreft de vriendschap tussen de tienjarige hoofdpersoon, de flippoverzamelaar Jimmy Sluis, en de iets oudere Tristan Ibrahimi, telg uit een Kosovaars vluchtelingengezin van acht kinderen.
Bibliografie
[bewerken | brontekst bewerken]| Jaar | Titel | Uitgeverij | ISBN | Opmerkingen |
|---|---|---|---|---|
| 2016 | Het smelt | Das Mag | 9789082410617 | Roman |
| 2020 | Ik ben er niet | Das Mag | 9789493168718 | Roman |
| 2023 | De eerlijke vinder | CPNB | 9789059657328 | Novelle |
| 2024 | Autobiografie van mijn lichaam | Das Mag | 9789493320888 | Roman |
Bestseller 60
[bewerken | brontekst bewerken]| Boeken met noteringen in de Nederlandse Bestseller 60 | Jaar van verschijnen |
Datum van binnenkomst |
Hoogste positie |
Aantal weken |
Opmerkingen[10] |
|---|---|---|---|---|---|
| Het smelt | 2015 | 27-07-2016 | 11 | 27 | verfilmd |
| Ik ben er niet | 2020 | 16-12-2020 | 33 | 5 | |
| Autobiografie van mijn lichaam | 2024 | 27-11-2024 | 55 | 2 |
Prijzen
[bewerken | brontekst bewerken]In 2016 kreeg zij De Bronzen Uil voor het beste Nederlandstalige debuut, voor haar boek Het smelt. Hiervoor ontving zij dat jaar ook de eerste Hebban Debuutprijs voor beste Nederlandstalige debuut.[11] In 2017 ontving ze de Nederlandse Boekhandelsprijs. Voor hetzelfde boek ontving ze in 2018 de Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs.
Verfilming
[bewerken | brontekst bewerken]In 2023 verscheen de verfilming van haar debuutroman Het smelt, onder dezelfde titel. De Belgische actrice en regisseur Veerle Baetens nam de regie op zich.
Persoonlijk
[bewerken | brontekst bewerken]Spit is in juni 2023 getrouwd met de Nederlandse schrijver Rob van Essen.[12]
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ Literair talent Lize Spit wint Write Now!. Nederlandse Taalunie (13 juni 2023). Gearchiveerd op 12 maart 2016.
- ↑ Sara Van Poucke, Lize Spit krijgt Bronzen Uil voor "Het Smelt". Vlaamse Radio- en Televisieomroeporganisatie (VRT) (8 oktober 2016). Geraadpleegd op 13 juni 2023.
- ↑ Toine Donk, Na strijd tussen zes uitgevers debuteerde Lize Spit bij uitgeverij Das Mag
. Medium (online platform) (Medium.com) (18 oktober 2015). Geraadpleegd op 13 juni 2023.
- ↑ Debutante Lize Spit: 'We begaan allemaal kleine gruwelijkheden' . Knack (24 januari 2016). Geraadpleegd op 13 juni 2023.
- ↑ Lize Spit gratis in Nederlandse treinen
. De Standaard (8 juni 2016). Geraadpleegd op 11 juni 2023.
- ↑ Cathérine De Kock, Lize Spit zet internationaal sprintje in . De Standaard (20 april 2016). Geraadpleegd op 13 juni 2023.
- ↑ Lize Spit met Alladin en De Wolf. Klara (15 december 2016). Geraadpleegd op 11 februari 2021.
- ↑ Lize Spit over 'Ik ben er niet': 'Een goed boek mag een pageturner zijn'. LangZullenWeLezen!. Gearchiveerd op 4 februari 2021. Geraadpleegd op 11 februari 2021.
- ↑ Thomas de Veen, Mijn verlangen gezien te worden werd een manier van leven . NRC (10 december 2020). Geraadpleegd op 13 juni 2023.
- ↑ Lize Spit. De Bestseller 60 (2016). Geraadpleegd op 22 januari 2025.
- ↑ Lize Spit wint eerste Hebban Debuutprijs. Hebban (28 september 2016). Geraadpleegd op 13 juni 2023.
- ↑ Schrijverskoppel Lize Spit en Rob van Essen getrouwd, en het werd allesbehalve een traditioneel huwelijk. Het Nieuwsblad (10 juni 2023). Gearchiveerd op 10 juni 2023. Geraadpleegd op 16 februari 2025.
