Lood(II)azide

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Lood(II)azide
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van lood(II)azide
Lood(II)azide
Algemeen
Molecuulformule Pb(N3)2
IUPAC-naam lood(II)azide
Andere namen looddiazide
Molmassa 291,2402 g/mol
SMILES
[N-]=[N+]=N[Pb]N=[N+]=[N-]
InChI
InChI=1/2N3.Pb/c2*1-3-2;/q2*-1;+2/rN6Pb/c1-3-5-7-6-4-2
CAS-nummer 13424-46-9
EG-nummer 236-542-1
PubChem 61600
Wikidata Q111213
Beschrijving Kleurloze naalden of wit poeder
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
ExplosiefSchadelijkSchadelijk voor de gezondheidMilieugevaarlijk
Gevaar
H-zinnen H200 -H302 - H332 - H360Df - H373 - H410
EUH-zinnen geen
P-zinnen geen
EG-Index-nummer 082-003-00-7
VN-nummer 0129
ADR-klasse Gevarenklasse 1.1
MAC-waarde 0,15 mg/m3
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Kleur wit
Dichtheid 4,71[1] g/cm³
Oplosbaarheid in water 0,230[1] g/L
Goed oplosbaar in azijnzuur
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Lood(II)azide is een schokgevoelige, zeer explosieve anorganische verbinding van lood en stikstof, met als brutoformule Pb(N3)2. De detonatie van een zeer geringe hoeveelheid, een brokje zo groot als een halve erwt, geeft een knal die te vergelijken is met een aantal rotjes. Het komt voor als een kleurloos of wit kristallijn poeder dat zeer slecht oplosbaar is in water. Vermengd met water (> 20%) is de suspensie niet explosief.

Het schokfront dat ontstaat bij de detonatie, wordt in munitie toegepast om het hoofdexplosief te ontsteken. Loodazide wordt gebruikt in ontstekingsinrichtingen zoals slaghoedjes, waarmee springmeesters en militairen springstoffen ontsteken.