Lood(II)nitraat

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Lood(II)nitraat
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van lood(II)nitraat
Kristalstructuur van lood(II)nitraat
Lood(II)nitraat-kristallen
Algemeen
Molecuulformule Pb(NO3)2
IUPAC-naam lood(II)nitraat
Andere namen loodnitraat
Molmassa 331,2098 g/mol
SMILES
[N+](=O)([O-])[O-].[N+](=O)([O-])[O-].[Pb+2]
InChI
1/2NO3.Pb/c2*2-1(3)4;/q2*-1;+2
CAS-nummer 10099-74-8
EG-nummer 233-245-9
PubChem 24924
Wikidata Q215281
Beschrijving wit poeder
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
OxiderendSchadelijkSchadelijk voor de gezondheidMilieugevaarlijk
Gevaar
H-zinnen H272 - H302 - H332 - H360 - H373 - H410
EUH-zinnen geen
P-zinnen P201 - P220 - P273 - P308+P313 - P501
Carcinogeen ja (IARC-klasse 2)
EG-Index-nummer 082-001-00-6
VN-nummer 1469
ADR-klasse Gevarenklasse 5.1
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Kleur wit
Dichtheid 4,53[1] g/cm³
Smeltpunt (ontleedt) 210[1] °C
Oplosbaarheid in water 522[1] g/L
Goed oplosbaar in water
Slecht oplosbaar in methanol, ethanol
Brekingsindex 1,782 (589 nm, 20 °C)
Geometrie en kristalstructuur
Kristalstructuur kubisch
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Lood(II)nitraat is het loodzout van salpeterzuur en heeft als brutoformule Pb(NO3)2. De stof komt voor als witte kristallen, die goed oplosbaar zijn in water.

Synthese[bewerken | brontekst bewerken]

Lood(II)nitraat kan bereid worden door reactie van lood, lood(II)oxide of lood(II)carbonaat met salpeterzuur:

Kristalstructuur[bewerken | brontekst bewerken]

Lood(II)nitraat vormt bij uitkristallisatie witte kristallen, die behoren tot het kubisch kristalstelsel (meer bepaald kubisch vlakgecentreerd). Het zout behoort tot ruimtegroep Pa3Z=4 en de lengte van een eenheidscel bedraagt 784 pm.

Eigenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

In tegenstelling tot vrijwel alle andere loodzouten (zoals lood(II)sulfaat, lood(II)carbonaat of lood(II)chloride), lost lood(II)nitraat zeer goed op in water. Net zoals alle nitraten is de verbinding een vrij krachtige oxidator.

Bij verhitting boven 470°C ontleedt het zout tot lood(II)oxide, stikstofdioxide en zuurstofgas:

Deze reactie wordt in het laboratorium weleens gebruikt om in situ stikstofdioxide te bereiden.

Toepassingen[bewerken | brontekst bewerken]

Lood(II)nitraat werd vroeger regelmatig verwerkt in verven, maar nadien werd het vervangen door minder toxische alternatieven, met name titanium(IV)oxide. Het werd ook gebruikt in lucifers en vuurwerk, maar ook deze toepassing is gaandeweg sterk afgenomen. Tegenwoordig wordt het voornamelijk gebruikt als hitte-stabilisator in nylon en polyesters, als coating voor fotothermografisch papier en in rodenticiden.

In het laboratorium wordt het gebruikt om stikstofdioxide te genereren en als oxidator. In die laatste context wordt bij soms bij de Sommelet-reactie ingezet. Lood(II)nitraat wordt ook aangewend bij de synthese van isothiocyanaten uit dithiocarbamaten.

Toxicologie en veiligheid[bewerken | brontekst bewerken]

Lood is giftig en contact met lood(II)nitraat kan leiden tot loodvergiftiging. Het is vermoedelijk carcinogeen volgens het IARC.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]