Louise De Hem
| Louise De Hem | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Zelfportret, 1909
| ||||
| Persoonsgegevens | ||||
| Geboren | Ieper, 10 december 1866 | |||
| Overleden | Vorst, 22 november 1922 | |||
| Geboorteland | .svg){kind=small} België
| |||
| Nationaliteit | België
| |||
| Beroep(en) | kunstschilder | |||
| Oriënterende gegevens | ||||
| Stijl(en) | Realisme | |||
| RKD-profiel | ||||
| ||||
Louise Marie Antoinette De Hem (Ieper, 10 december 1866 - Vorst, 22 november 1922) was een Belgische kunstschilderes, die stillevens, portretten, landschappen en genretaferelen maakte.
Biografie[bewerken | brontekst bewerken]
Louise De Hem werd geboren als Ludovica Dehem, dochter van Henri Dehem en Eulalie Bartier. Haar jeugd bracht ze in Ieper door. Haar zuster Hélène trouwde met de kunstschilder Théodore Ceriez (1831-1904)[1] die tevens docent was aan de Academie van Ieper.[2] Ceriez ontdekte haar talent en vermits vrouwen nog niet toegelaten werden tot de Academies, gaf hij haar les. In 1886 zette ze haar studie verder in Brussel.[2] De Franse realistische kunstschilder Jules Breton (1827-1906) zag haar werk en moedigde haar aan om haar opleiding in Parijs voort te zetten.
Van 1887 tot 1891 verbleef ze hoofdzakelijk in Parijs, waar Alfred Stevens een van haar leraars was.[1] Ze werkte er voor de Parijse burgerij. Ze bezocht er vaak het open atelier van Fernand Cormon.[2] In 1889 schreef ze zich in aan de Académie Julian.[2] Daar schilderde ze naar levend en soms naaktmodel, wat in die tijd in België verboden was voor vrouwen.[1]
In het begin van 1891 keerde ze terug naar Ieper waar ze een studio deelde met Ceriez in de G. de Stuersstraat 33. Ze kreeg al snel opdrachten voor portretten en maakte ook stillevens. In Parijs stelde ze regelmatig tentoon in de Salon de la Société des Artistes français.
In 1900 was ze de enige Belgische kunstschilder die tentoonstelde in de Women's Exhibition in Londen en in 1902 werd ze lid van de Women's International Club. Ze won verschillende prijzen op buitenlandse tentoonstellingen.
Na de dood van Ceriez op 2 september 1904 verhuisde ze met haar moeder en zuster naar de Darwinstraat in Vorst, waar ze in een door Ernest Blerot ontworpen huis woonde. Het huis in art-nouveaustijl had een atelier en een expositiehal. Een decoratie in graffito op de gevel toont een vrouw die in de natuur schildert: de godin van de kunst.
Op 2 mei 1908 trouwde ze met de zeven jaar oudere ingenieur Frédéric Lebbe. Daarna trok ze zich stilaan uit de kunstwereld terug. In 1914 nam ze nog deel aan De Hedendaagsche Vrouw in Antwerpen. Na het einde van de Grote Oorlog schilderde ze niet meer.
In 1911 werd zij benoemd tot ridder in de Leopoldsorde.[2] De Hem werkte heel graag met pastel en was een stichtend lid van de Société nationale des Aquarellistes et Pastellistes de Belgique.[3]
Op 22 november 1922 stierf ze in Vorst. Als haar zus Hélène in 1924 sterft, laat ze vijfenveertig werken van haar zuster na aan de stad Ieper.[4]
Stijl[bewerken | brontekst bewerken]
Het werk van Louise De Hem kan gerekend worden tot het realisme, een kunststroming die omstreeks 1848 in de Lage Landen in de belangstelling kwam. In haar werk zijn invloeden van het luminisme en het impressionisme te zien.[3]
Oeuvre (selectie)[bewerken | brontekst bewerken]
De Hem maakte vooral naam als portrettiste en werkte hiervoor met olieverf of met pastel. Ze schilderde portretten van de begoede burgerij in Ieper en daarna in Brussel. Daarnaast schilderde ze scènes uit het dagelijkse leven en religieuze taferelen. Hiervoor poseerden haar moeder, haar zus of haar meid vaak.
- Stilleven met oesters (1885), olieverf op doek, 54 x 55cm
- Zelfportret[5] (1890), pastel, Yper Museum
- Terugkeer van een processie in Vlaanderen (1891), olieverf op doek, 130,5 x 98cm, Yper Museum.
- De egelantier (~1891), olieverf op doek, 45 x 81,5 cm, Yper Museum.
- Buitenmeisje[6] (1892), pastel, Yper Museum.
- In het atelier[7] (1897), olieverf op doek, Yper Museum.
- Armoede of Noodlijdenden (1902), olieverf op doek, 146 x 114cm, Yper Museum. Volgens de directeur van het Yper Museum, Sandrin Coorevits, is de oude vrouw in dit schilderij vrijwel zeker een afbeelding van haar moeder Eulalie.[8]
- De doos van Pandora[9] (1910), pastel op papier, 110 x 90cm, Yper Museum.
- Jongetje met hond (? ), pastel, 154 x 100cm
Tentoonstellingen[bewerken | brontekst bewerken]
- 1885: 'Stilleven met Oesters' in een Salon in Spa.
- Verscheidene malen in het Parijse Salon de la Société des Artistes français
- 1893: World’s Columbian Exposition in Chicago
- 1894: deelname aan een salon in Genève met het melancholische schilderij 'Chimera'
- 1900: de enige Belgische schilder in de Women's Exhibition in London
- 1900: Gouden medaille in Lille voor haar schilderij ‘Armoede’ of ‘Noodlijdenden’
- 1904: Gouden medaille op het Salon des Artistes françaises in Parijs met het schilderij 'De Japanse pop'
- 1915: Twee tentoonstellingen in het bezette Brussel
- 2022: duo-tentoonstelling met Edith Dekyndt in Ieper, als herdenking van haar 100-jarig overlijden.
- Verscheidene van haar werken zijn te bekijken in het Stedelijk Museum van Ieper
Galerij[bewerken | brontekst bewerken]
-
Studie van een oude vrouw (1888) -
De verdwaalde kip (1891) -
Terugkeer na een processie in Vlaanderen (1892) -
De Japanse pop (1904) -
De doos van Pandora (1910)
Bronnen, noten en/of referenties
|