Lucas Biglia

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Lucas Biglia
Lucas Biglia
Persoonlijke informatie
Volledige naam Lucas Rodrigo Biglia
Bijnaam ▪ De prins van het Astridpark
▪ El Principito
▪ Lucky
Geboortedatum 30 januari 1986
Geboorteplaats Vlag van Argentinië Mercedes, Argentinië
Lengte 178 cm
Been Rechts
Positie Verdedigende middenvelder
Jeugd
1990–1998
1998–2004 		Vlag van Argentinië Estudiantes Mercedes
Vlag van Argentinië Argentinos Juniors
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2004–2005
2005–2006
2006–2013
2013–2017
2017–2020
2020–2022
2022–2023 		Vlag van Argentinië Argentinos Juniors
Vlag van Argentinië Independiente
Vlag van België RSC Anderlecht
Vlag van Italië Lazio Roma
Vlag van Italië AC Milan
Vlag van Turkije Fatih Karagümrük
Vlag van Turkije Istanbul Başakşehir 		17(1)
49(0)
221(12)
109(13)
58(2)
68(4)
25(0)
Interlands
2001–2003
2003–2006
2011–2018 		Vlag van Argentinië Argentinië –17
Vlag van Argentinië Argentinië –20
Vlag van Argentinië Argentinië 		3(1)
6(0)
58(1)
* Bijgewerkt op 19 april 2022
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Lucas Rodrigo Biglia (Mercedes, 30 januari 1986) is een Argentijns voetballer die doorgaans als verdedigende middenvelder speelt. Hij tekende in juli 2017 een contract tot medio 2020 bij AC Milan, dat circa €17 miljoen voor hem betaalde aan Lazio Roma. Biglia was van 2011 tot en met 2018 international in het Argentijns voetbalelftal. Hij verkreeg in 2009 toen hij speelde bij RSC Anderlecht ook een Italiaans paspoort, doordat zijn ouders afkomstig zijn uit Florence.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Beginjaren[bewerken | brontekst bewerken]

Biglia stroomde in 2003 door van de jeugd naar het eerste elftal van Argentinos Juniors. Biglia speelde er niet vaak en vertrok in januari 2005 naar reeksgenoot Independiente, waar hij een vaste waarde werd. In mei 2006 verkaste hij naar RSC Anderlecht.

RSC Anderlecht[bewerken | brontekst bewerken]

Biglia werd voor een bedrag van ongeveer €3 miljoen overgenomen van Independiente. Ook clubs als Villarreal en Valencia waren in de Argentijnse spelverdeler geïnteresseerd, maar RSC Anderlecht reageerde het snelst. Bovendien speelde in die periode ook Nicolás Frutos bij paars-wit. Frutos had bij Independiente nog samengespeeld met Biglia en overhaalde zijn landgenoot om ook naar België te verhuizen. Biglia hoopte om met Anderlecht in de Champions League te kunnen aantreden.

Biglia vond niet meteen zijn draai in Anderlecht. Hij kende een moeilijke start nadat hij op Sint-Truiden VV al snel werd opgeofferd na een rode kaart van Jelle Van Damme. Eerder had hij ook al een halve wedstrijd op de bank gezeten tijdens de Supercup. Yves Vanderhaeghe, die net als hij centraal op het middenveld speelde, ontfermde zich over hem. De 36-jarige Vanderhaeghe sprak Spaans en had er bovendien al zes seizoenen bij Anderlecht opzitten. Onder zijn hoede ontpopte de jonge Argentijn zich tot de draaischijf van RSC Anderlecht, dat het seizoen als landskampioen afsloot. Hij kreeg dat jaar voor zijn prestaties de trofee voor Jonge Profvoetballer van het Jaar. Hij werd in januari 2007 ook vierde in het referendum van de Gouden Schoen.

Biglia's technische speelstijl wordt vaak vergeleken met die van zijn landgenoot Fernando Redondo, die net als hij met het rugnummer 5 voetbalde. Biglia recupereert veel ballen op het middenveld, gaat vaak in duel, maar maakt zelden overtredingen. Dit in tegenstelling tot veel verdedigende middenvelders die vaak hard in duel gaan. De Argentijn wordt beschouwd als een sierlijke voetballer, hetgeen hem erg geliefd maakt bij de supporters. In 2007 werd hij door het supportersforum van Anderlecht uitgeroepen tot "most valuable player" van het seizoen.

Op 27 december 2009 liep Biglia een ernstige blessure op. In eerste instantie leek het om een breuk te gaan, maar na verder onderzoek bleek het om een letsel aan de ligamenten van de enkel te gaan. De Argentijnse middenvelder keerde echter snel terug en won op het einde van het seizoen zijn tweede landstitel. Een jaar later werd hij door trainer Ariël Jacobs gepromoveerd tot viceaanvoerder, na kapitein Olivier Deschacht. Biglia begon opnieuw sterk aan het seizoen en wekte zo de interesse op van onder meer Galatasaray. Er leek een transfer in de maak, want de Turkse club was zelfs bereid om €4,5 miljoen op tafel te leggen. Maar omdat Galatasaray geen bankgaranties kon voorleggen en omdat Biglia zelf bij Anderlecht wou blijven, blies de club de transfer uiteindelijk af.[1]

Op 1 juni 2011 werd bekend dat Biglia dan toch zijn contract verlengde bij Anderlecht, tot 2015.[2] Een maand later werd hij door de blessure van aanvoerder Olivier Deschacht gepromoveerd tot aanvoerder van het elftal. Ook na de terugkeer van Deschacht bleef Biglia enkele weken kapitein. Nadien werd hij opnieuw viceaanvoerder, maar dat was niet naar de zin van sommige supporters. Het bestuur besloot uiteindelijk om Biglia tot aanvoerder te promoveren. Eind oktober 2011 trok Biglia naar Argentinië, waar hij zich liet opereren aan zijn schouder.

In het seizoen 2012/13 plakte RSC Anderlecht in overleg met Biglia een transferprijs van €8 miljoen op zijn hoofd. Heel wat clubs haakten daardoor af, terwijl Biglia tijdens de winterstop graag wilde vertrekken naar het buitenland. Toen Anderlecht op winterstage vertrok, daagde de Argentijn niet op. Hij bleef in zijn thuisland, waar hij naar verluidt revalideerde van migraine. Later verklaarde hij dat hij in die periode op de rand van een depressie had gestaan.[3] Met zijn afwezigheid probeerde hij een transfer te forceren, maar de club liet hem niet vertrekken. Biglia keerde uiteindelijk terug naar België en veroverde met Anderlecht zijn vierde landstitel. Nadien was Anderlecht bereid om de transferprijs te laten zakken.

Lazio Roma[bewerken | brontekst bewerken]

Op 24 juli 2013 maakte Biglia de overstap naar de Serie A. Hij tekende bij Lazio Roma, dat zo'n vijf miljoen euro betaalde voor de Argentijnse middenvelder.[4] De volgende twee seizoenen speelde hij meer dan vijftig competitiewedstrijden en werd hij met de club eerst negende en vervolgens derde in de Serie A. Coach Stefano Pioli benoemde Biglia in juli 2015 tot aanvoerder van Lazio, als opvolger van Stefano Mauri.

Clubstatistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen Club Competitie Competitie Beker Internationaal Totaal
Wed. Dlp. Ass. Wed. Dlp. Ass. Wed. Dlp. Ass. Wed. Dlp. Ass.
2003/04 Argentinos Juniors Vlag van Argentinië Primera División 2 0 0 0 0 0 — 2 0 0
2004/05 15 1 0 0 0 0 15 1 0
Club Totaal 17 1 0 0 0 0 0 0 0 17 1 0
2004/05 Independiente Vlag van Argentinië Primera División 11 0 0 0 0 0 — 11 0 0
2005/06 38 0 1 0 0 0 38 0 1
Club Totaal 49 0 1 0 0 0 0 0 0 49 0 1
2006/07 RSC Anderlecht Vlag van België Jupiler Pro League 33 1 7 7 0 1 6 0 1 46 1 9
2007/08 30 1 1 9 0 0 12 0 2 51 1 3
2008/09 32 2 4 2 0 0 1 1 0 35 3 4
2009/10 34 1 9 2 1 0 12 2 0 48 4 9
2010/11 26 0 2 2 0 1 7 0 1 35 0 4
2011/12 30 2 11 1 0 0 7 0 2 38 2 13
2012/13 36 5 9 5 0 0 10 0 0 51 5 9
Club Totaal 221 12 43 28 1 2 55 3 6 304 16 51
2013/14 SS Lazio Vlag van Italië Serie A 26 2 1 2 0 0 4 0 2 32 2 3
2014/15 27 3 2 4 1 1 — 31 4 3
2015/16 27 4 2 3 0 0 6 1 3 36 5 5
2016/17 29 4 3 5 1 0 — 34 5 3
Club Totaal 109 13 8 14 2 1 10 1 5 133 16 14
2017/18 AC Milan Vlag van Italië Serie A 28 1 1 4 0 0 5 0 0 37 1 1
2018/19 16 1 0 1 0 0 2 0 0 19 1 0
2019/20 14 0 1 0 0 0 — 14 0 1
Club Totaal 58 2 2 5 0 0 7 0 0 70 2 2
2020/21 Fatih Karagümrük Vlag van Turkije Süper Lig 35 3 2 0 0 0 — 35 3 2
2021/22 33 1 4 4 1 1 37 2 5
Club Totaal 68 4 6 4 1 1 0 0 0 72 5 7
2022/23 Istanbul Başakşehir Vlag van Turkije Süper Lig 20 0 0 2 0 0 12 0 0 34 0 0
Club Totaal 20 0 0 2 0 0 12 0 0 34 0 0
TOTAAL 542 32 60 53 4 4 84 4 11 679 40 75

Interlandcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Een van de redenen waarom Biglia naar Europa vertrok, was om zich in de kijker te spelen bij de Argentijnse bondscoach, maar tijdens zijn eerste jaren bij Anderlecht werd hij nooit geselecteerd voor de nationale ploeg van Argentinië. Op zijn positie gaf de bondscoach vaak de voorkeur aan Esteban Cambiasso, Javier Mascherano of Fernando Gago. Toen Sergio Batista in 2010 tot bondscoach werd benoemd, kreeg Biglia een kans bij de nationale ploeg. Op 9 februari 2011 maakte hij zijn debuut in een oefeninterland tegen Portugal.

Na een afwezigheid van bijna een jaar riep de nieuwe bondscoach Alejandro Sabella Biglia weer op, voor WK-kwalificatiewedstrijden tegen Paraguay en Peru.[5]

Biglia speelde ook in Argentinië –17 en Argentinië –20. Op zijn palmares prijkt het WK voor -20, behaald in 2005. Hij maakte op dat toernooi deel uit van een selectie die verder bestond uit onder anderen Lionel Messi, Sergio Agüero, Pablo Zabaleta en Ezequiel Garay.

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Competitie
Aantal Jaren
Vlag van België Anderlecht
Kampioen van België 4x 2006/07, 2009/10, 2011/12, 2012/13
Beker van België 1x 2007/08
Belgische Supercup 4x 2006, 2007, 2010, 2012
Competitie Winnaar Runner-up Derde
Aantal Jaren Aantal Jaren Aantal Jaren
Vlag van Argentinië Argentinië –17
WK voetbal –17 1x Brons 2003
Vlag van Argentinië Argentinië –20
WK voetbal –20 1x Goud 2005
Vlag van Argentinië Argentinië
WK voetbal 1x Zilver 2014
Copa América 2x Zilver 2015, 2016
Individueel
Jonge Profvoetballer van het Jaar 1x 2007
Voorganger:
Mbark Boussoufa 		Jonge Profvoetballer van het Jaar
2007 		Opvolger:
Axel Witsel
Zie de categorie Lucas Biglia van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lucas_Biglia&oldid=66279350"