Ludger Stühlmeyer

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ludger Stühlmeyer
Ludger Stühlmeyer 2010
Geboren Melle, 3 oktober 1961
Geboorteland Vlag van Duitsland Duitsland
Jaren actief 1980 - vandaag
Beroep(en) stad- en dekanaatscantor
Instrument(en) orgel
Invloed(en) Karlheinz Stockhausen
Portaal  Portaalicoon   Klassieke muziek

Ludger Stühlmeyer (Melle, 3 oktober 1961) is een Duitse organist, dirigent, componist, muziekpedagoog en muziekwetenschapper. Hij is dekanaatscantor van Hochfranken in Beieren.

Leven[bewerken | brontekst bewerken]

Stühlmeyer is geboren in een cantorsfamilie. Na het gymnasium in Melle studeerde hij kerkmuziek, orgel en barokmuziek in Bremen alsook muziekwetenschappen, theologie en filosofie in Münster. Verder is hij in het bezit van een doctoraat in de filosofie. Zijn leraren waren Wolfgang Helbich, domcantor aan de Dom van Bremen (koor), Winfried Schlepphorst, domorganist uit Osnabrück, Harald Vogel (orgel), Wolfgang Büssenschütt, Elke Holzmann (zang), Fernando Inciarte, Berthold Wald (filosofie), Arnold Angenendt, Klemens Richter (theologie), Günther Kretzschmar, Karlheinz Stockhausen en Helge Jung (compositie).

Samen met zijn vrouw, de theologe en muziekwetenschapper Barbara Stühlmeyer, heeft hij een dochter. Zijn broer Thomas is pastoraaltheoloog en pastor in de Sint-Johanneskerk in Osnabrück. Ludger Stühlmeyer is sinds 1994 stad- en dekanaatscantor in Hof. Daarvoor was hij cantor in Münsterland en in 2013 werd hij muzikaal directeur van het ACV (Allgemeiner Cäcilien-Verband für Deutschland).[1][2]

Werken (selectie)[bewerken | brontekst bewerken]

Publicaties[bewerken | brontekst bewerken]

  • Curia sonans. Die Musikgeschichte der Stadt Hof. Eine Studie zur Kultur Oberfrankens. Von der Gründung des Bistums Bamberg bis zur Gegenwart. Bayerische Verlagsanstalt, Heinrichs-Verlag Bamberg 2010, ISBN 978-3-89889-155-4.
  • Musikgeschichte. In: Kleine Geschichte der Hofer Region. Hof 2010, ISBN 978-3-928626-61-3, pag. 333–342.
  • Das Leben singen. Christliche Lieder und ihr Ursprung, samen met Barbara Stühlmeyer. Verlag DeBehr Radeberg 2011, ISBN 978-3-939241-24-9.
  • Orgelbau in Hof. In: Musica sacra, no. 2/2013'. Bärenreiter-Verlag Kassel 2013, ISSN 0179-356-X, pag. 104v.
  • Bernhard Lichtenberg. Ich werde meinem Gewissen folgen, samen met Barbara Stühlmeyer. Topos plus Verlagsgemeinschaft Kevelaer 2013, ISBN 978-3-836708-35-7.
  • Konfessionalität und Ökumenizität – Kirchenmusik gestern und heute. In: Abbruch – Umbruch – Aufbruch. Reformation und Ökumene in Mittel- und Oberfranken. Eine Arbeitshilfe zum Lutherjahr. Bamberg oktober 2016, ISBN 978-3-931432-39-3, pag. 88–91.
  • Johann Valentin Rathgeber. Leben und Werk, samen met Barbara Stühlmeyer. Verlag Sankt Michaelsbund, München 2016, ISBN 978-3-943135-78-7.

Composities[bewerken | brontekst bewerken]

Ludger Stühlmeyer 2011
  • Atme in mir. Tekst: Augustinus van Hippo. Voor zang en orgel. Première: 27 april 2002 Sankt Gallen.[3]
  • Ave Maria. Voor zang en orgel. Première: 22 mei 2016, Michéle Rödel. Sonat-Verlag Kleinmachnow 2016, ISMN 979-0-50254-085-2.
  • Conditor alme siderum. Tekst: Hrabanus Maurus. Voor driestemmig koor (sopraan, alt, mannenstemmen) In: Passauer Chorbuch, Bärenreiter-Verlag, Kassel 2012, ISBN 979-0-006-54215-4, pag. 2v.
  • Choralfantasie Es ist ein Ros entsprungen. Voor zang en orgel. Première: 24 december 2018. Aki Yamamura gewidmet.
  • Das reine, weiße, klare Licht. Tekst: Marijke Koijck-de Bruijne. Voor zang, fluit en piano/orgel, Première: 19 april 2006. Papst Benedikt XVI. gewidmet.[4]
  • Das ist der Tag, den Gott gemacht. Voor vierstemmig koor (sopraan, alt, tenor, bas). In: Heinrichsblatt no. 15, Bamberg 4/2012 en Sonat-Verlag Kleinmachnow 2015, ISMN 979-0-50254-006-7.[5]
  • Drei Könge führte Gottes Hand. Tekst: Friedrich Spee. Voor zang en orgel. Première: 6 januari 2019.
  • Gerechter unter den Völkern. Vesper zu Ehren des seligen Bernhard Lichtenberg. Mit einer Biografie und Zitaten. Geleitwort von Nuntius Eterovic. Verlag Sankt Michaelsbund, München 2017, ISBN 978-3-943135-90-9.[6]
  • Hymn. Tekst: Edgar Allan Poe. Motet voor achstemmig koor. Matthias Grünert gewidmet. 2017.
  • In dulci jubilo. Aus-Flüge für Querflöte solo. Première: 9 december 2015, Augustinerkirche Würzburg. Opdrachtgever: Anja Weinberger (Erlangen). Sonat-Verlag Kleinmachnov 2015, ISMN 979-0-50254-034-0.
  • Johannes-Passion. Tekst: Joh. 18,1–19,42. Voor vierstemmig koor en zangsolo. Berliner Chormusik-Verlag, Berlijn 2014, ISMN 979-0-50235-210-3.
  • Klangrede – Sonnengesang des Franziskus. Tekst: Franciscus van Assisi. Voor viool, vierstemmig koor en orgel. Première: Kamerkoor Capella Mariana 2015.[7] in het kader van de Tage Neuer Kirchenmusik in Bayern. Suae Sanctitati Papae Francisci dedicat.[8]
  • Kreuzigen. Tekst: Dorothee Sölle. Voor zang en orgel. Première: 19 maart 2017, Zene Kruzikaite en Eva Gräbner.
  • Quatre pièces pour Orgue, Prélude romantique, Caprice expressionique, Hymne impressionique, Fugue baroque. Première: oktober 2006. Edition Musica Rinata Berlin 2013, ISMN 979-0-50235-058-1.
  • Seht den Stern (Sterrenzangerslied). Tekst: Peter Gerloff. Voor zang en orgel. Première: 6 januari 2017. In: Heinrichsblatt, no. 1, Bamberg 1 januari 2017.[9]
  • Veni Creator Spiritus. Tekst: Hrabanus Maurus toegeschreven. Voor vierstemmig koor. In: Cantica nova. Zeitgenössische Chormusik für den Gottesdienst. Chorbuch des Allgemeinen Cäcilien-Verbands, Regensburg/Passau 2012, ISBN 978-3-00-039887-2, no. 59.
  • Wer glaubt kann widerstehn. Bernhard-Lichtenberg-Kantate voor zang, vierstemmig koor en instrumenten. Premère: 31. oktober 1999, ZDF, Conzertkoor van het Hofer Symphoniker.
  • Wir bauen unsre Kirche neu. Tekst: Rolf Krenzer. Voor zang, vierstemmig koor, fluit en piano/orgel. In: Musica sacra, no. 4/2012, Bärenreiter-Verlag Kassel 2012, pag. 13–15, ISSN 0179-356-X.
  • With hearts renewed. Tekst: Jack May. Motet voor vierstemmig koor, viool en orgel. Februari 2017. Dedicated to the Westminster Cathedral Choir of London.
  • Zum Engel der letzten Stunde. Tekst: Jean Paul (uit: Das Leben des Quintus Fixlein). Voor zang (alt-solo), viool en orgel. Opdrachtgever: stadt Hof. Première: september 2013.[10]

Notenedities[bewerken | brontekst bewerken]

  • Dietrich Buxtehude (1637−1707). Präludium g-Moll für Orgel, BuxWV 149. Sonat-Verlag Kleinmachnow 2015, ISMN 979-0-50254-032-6.[11]
  • Dietrich Buxtehude. Nun lasst uns Gott dem Herren Dank sagen. Cantate voor vierstemmig koor, twee violen en contrabas, BuxWV 81. Sonat-Verlag Kleinmachnow 2016, ISMN 979-0-50254-064-7.[12]
  • Heinrich Stühlmeyer (1907−1978): „Christ ist erstanden“, voor vierstemmig koor SATB (1938), „Das Banner ist dem Herrn geweiht“, voor vierstemmig koor (1938), „Der Satan löscht die Lichter aus“, voor vierstemmig koor (1938), „Ist das der Leib, Herr Jesus Christ“, voor vierstemmig koor (1938), uitgegeven 2018.[13]

Discografie[bewerken | brontekst bewerken]

  • Ein Hofer Königspaar. Die Orgeln in St. Marien und St. Michaelis. Rondeau Production Leipzig 2012.[14]
  • Zum Engel der letzten Stunde. Jean Paul – Ludger Stühlmeyer. Zene Kruzikaite (alt), Jens Wilckens (viool), Eva Gräbner (orgel). Balderschwang 2013.[15]

Onderscheidingen[bewerken | brontekst bewerken]

  • 30 april 2005: Ehrenurkunde des Freistaats Bayern door Staatsministerin Christa Stewens.[16]
  • 12 juli 2011: Johann-Christian-Reinhart-Plakette door Oberbürgermeister Harald Fichtner.[17]
  • 11 maart 2013: Musikdirektor ACV door het Präsidium des Allgemeinen Cäcilien-Verbandes für Duitsland.[18]
  • 29 juni 2020: Ehrenurkunde des Freistaats Bayern door Staatsministerin Kerstin Schreyer.[19][20]

Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]

  • Dorothea Weiler: Den Glauben der Gemeinde in Musik umsetzen (portret). In: Heinrichsblatt, Katholische Wochenzeitung des Erzbistums Bamberg no. 24, Heinrichsverlag, Bamberg 15 juni 1997.
  • Gert Böhm: Prägende Jahre zwischen Oper, Schiffshupen und Benediktinern (portret). In: Frankenpost, Hof 14 mei 2005.
  • Ute van der Mâer: Bis orat qui cantat. Festschrift zum 60. Geburtstag von Ludger Stühlmeyer. Norderstedt 2021, ISBN 978-3-7543-9507-3.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Ludger Stühlmeyer van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ludger_Stühlmeyer&oldid=64518575"