Luis de la Fuente

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Luis de la Fuente
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Volledige naam Luis de la Fuente Castillo
Geboortedatum 21 juni 1961
Geboorteplaats Haro, Vlag van Spanje Spanje
Lengte 172[1] cm
Been Links[1]
Positie Verdediger
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Spanje Spanje
Functie Bondscoach
Jeugd
1976–1978 Vlag van Spanje Athletic Bilbao
Senioren
Seizoen Club W (G)
1978–1982
1981–1987
1987–1991
1991–1993
1993–1994
Totaal:
Vlag van Spanje Bilbao Athletic
Vlag van Spanje Athletic Bilbao
Vlag van Spanje Sevilla
Vlag van Spanje Athletic Bilbao
Vlag van Spanje Alavés
59(3)
146(1)
86(4)
22(1)
35(3)
348(12)
Interlands
1978–1979
1982–1984
1988
Vlag van Spanje Spanje –18
Vlag van Spanje Spanje –21
Vlag van Spanje Spanje –23
4(0)
4(0)
1(0)
Getrainde teams
1999–2000
2000–2001
2006–2007
2009–2011
2011
2013–2018
2018–2022
2021
2022–
Vlag van Spanje Portugalete
Vlag van Spanje Aurrerá
Vlag van Spanje Bilbao Athletic
Vlag van Spanje Bilbao Athletic
Vlag van Spanje Alavés
Vlag van Spanje Spanje –19
Vlag van Spanje Spanje –21
Vlag van Spanje Spanje OS
Vlag van Spanje Spanje
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Luis de la Fuente Castillo (Haro, 21 juni 1961) is een Spaans voetbaltrainer en oud-voetballer die als verdediger speelde. Op 8 december 2022 werd hij aangesteld als bondscoach van het Spaans voetbalelftal.

Spelerscarrière[bewerken | brontekst bewerken]

De la Fuente speelde in de jeugd van Athletic Bilbao en maakte in 1978 zijn debuut voor het tweede elftal van de club, Bilbao Athletic. In 1981 werd hij voor het eerst bij de hoofdmacht betrokken. Hij zou in totaal in zes jaar bijna 150 competitieduels voor de club spelen, werd twee keer landskampioen en won eenmaal de Copa del Rey. Tussen 1987 en 1991 kwam De la Fuente uit voor Sevilla FC, waarna hij weer zonder veel succes terugkeerde bij Athletic Bilbao. Hij sloot zijn carrière af bij Deportivo Alavés in de Spaanse derde divisie.

Interlandcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

De la Fuente speelde verschillende duels voor Spanje onder 18, Spanje onder 21 en Spanje onder 23. Hij speelde nooit voor het Spaans voetbalelftal.

Trainerscarrière[bewerken | brontekst bewerken]

De la Fuente begon zijn trainersloopbaan bij de regionale clubs Club Portugalete en CD Aurrerá de Vitoria tussen 1999 en 2001.[2] Na een tijd zonder trainersklus dook hij in 2006 weer op bij Bilbao Athletic. Daar zou hij twee verschillende periodes de eindverantwoordelijke zijn. In 2011 was hij kortstondig trainer bij Deportivo Alavés. In 2013 begon De la Fuente bij de Spaanse voetbalbond, ten eerste als coach van de spelers onder 19. Na vijf jaar promoveerde hij naar Jong Spanje.

Op 8 juni 2021 stond De la Fuente eenmalig ad-interim langs de zijlijn bij een interland van het Spaanse nationale elftal tegen Litouwen. De gehele Spaanse A-selectie inclusief bondscoach Luis Enrique moest de wedstrijd tegen Litouwen vanwege een positieve coronatest van speler Sergio Busquets overslaan. Spanje stelde voor deze wedstrijd dus enkel jeugdspelers op, die een paar dagen eerder de halve finale van het EK onder 21 hadden gespeeld.[3] De la Fuente won de interland met 4–0.[4]

Later in de zomer van 2021 was hij tijdens de Olympische Spelen in Tokio de bondscoach van het Spaans olympisch voetbalelftal. Onder zijn leiding behaalde Spanje de zilveren medaille. In de finale werd verloren van Brazilië.[5]

Na het teleurstellend verlopen WK 2022, waarin Spanje in de achtste finale na strafschoppen van Marokko verloor, werd Luis Enrique ontslagen.[6] De la Fuente volgde Enrique daarna op als bondscoach van Spanje.[7] Daarmee werd zijn termijn als jeugdbondscoach beëindigd.

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Als speler

Competitie Aantal Jaren
Vlag van Spanje Athletic Bilbao
Landskampioen 2x 1983, 1984
Copa del Rey 1x 1984

Als trainer

Competitie Aantal Jaren
Vlag van Spanje Spanje onder 19
EK onder 19 1x 2015
Vlag van Spanje Spanje onder 21
EK onder 21 1x 2019
Vlag van Spanje Spaans olympisch elftal
Olympische Zomerspelen Zilver 2020

Referenties[bewerken | brontekst bewerken]