Margaretha van Beieren (1456-1501)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Margaretha van Beieren (rechts) met haar echtgenoot Filips van de Palts.

Margaretha van Beieren (Amberg, 7 november 1456 - Heidelberg, 25 januari 1501) was van 1476 tot aan haar dood keurvorstin van de Palts. Ze behoorde tot het huis Wittelsbach.

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Margaretha was de dochter van hertog Lodewijk IX van Beieren-Landshut en Amalia van Saksen, dochter van keurvorst Frederik II van Saksen.

Op 21 februari 1474 huwde ze in een uitgebreide ceremonie met de latere keurvorst Filips van de Palts. Er waren 1.400 gasten aanwezig, waaronder veertien regerende vorsten. Voor het huwelijksmenu werden 10.000 kippen geslacht en 110.000 liter wijn voorzien.

In 1476 volgde Filips zijn oom Frederik I op als keurvorst van de Palts. In 1482 ontvluchtte Margaretha residentiestad Heidelberg voor de pest, waarna ze in het kasteel van Winzingen verbleef.

Door het huwelijk met Margaretha kreeg Filips goede contacten met haar broer, hertog George de Rijke van Beieren-Landshut. In 1499 huwde hun zoon Ruprecht met Georges dochter Elisabeth van Beieren. Deze dynastieke unie was het begin van de politieke en militaire samenwerking tussen Beieren-Landshut en de Palts. George, die geen mannelijke nakomelingen had, liet zijn territoria na aan Margaretha en Ruprecht.

In januari 1501 stierf Margaretha op 44-jarige leeftijd. Ze werd bijgezet in de Heilige Geestkerk van Heidelberg.

Nakomelingen[bewerken | brontekst bewerken]

Margaretha en haar echtgenoot Filips kregen veertien kinderen: