Mario Adorf

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Mario Adorf
Mario Adorf tijdens première True Grit op het Berlin Film Festival 2011.
Algemene informatie
Geboren 8 september 1930
Geboorteplaats Zürich
Land Vlag van Zwitserland Zwitserland
Vlag van Duitsland Duitsland
Werk
Jaren actief 1954 - heden
Beroep Acteur
Schrijver
Officiële website
(en) IMDb-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Mario Adorf (Zürich, 8 september 1930) is een Duitse toneel- en filmacteur.

Jeugd en opleiding[bewerken | brontekst bewerken]

Mario Adorf is het buitenechtelijke kind van de uit de Eifel afkomstige Duitse röntgenassistente Alice Adorf en de gehuwde Italiaanse chirurg Matteo Menniti uit Calabrië. Hij groeide op bij zijn moeder in Mayen, waar hij na zijn bezoek aan de lagere school het stedelijk gymnasium voltooide. Vanaf 1950 studeerde hij aan de universiteit van Mainz filosofie, psychologie, criminologie, literatuur, muziekgeschiedenis en theaterwetenschap. In 1953 ging hij voor de voortgang van zijn studie naar Zürich en werkte daar als figurant en regie-assistent bij het Schauspielhaus Zürich. Kort daarna beëindigde hij zijn studie. Er volgde een toneelopleiding aan de Otto Falckenberg-school in München. In 1954 trad hij meermaals op bij de Münchner Kammerspiele. In navolging van zijn acteursopleiding had Adorf van 1955 tot 1962 een verbintenis als acteur bij de Münchner Kammerspiele.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Na enkele kleine filmrollen werd hij door zijn vertolking van een psychopathische vrouwenmoordenaar in Nachts, wenn der Teufel kam algemeen bekend. Daarna werd hij jarenlang voor schurkenrollen gecontracteerd. In Winnetou 1. Teil speelde hij de rol van Winnetou's kwaadaardige tegenstander Santer, die Winnetous zus Nscho-tschi (Marie Versini) neerschoot. Tijdens een interview in 2013 verklaarde Adorf, dat mensen hem tot op de dag van vandaag op die rol aanspreken en hem vertellen, hem deze filmdaad niet te kunnen vergeven. In de krimi-komedie Die Herren mit der weißen Weste vertolkte hij de crimineel Bruno "Dandy" Stiegler. Successen vierde hij ook bij de internationale bioscoop. Zijn artistieke repertoire drukte zich meestal uit in karakters, die tussen knechten, criminelen, edele maffiosi en eerbare signeurs liggen. Opvallend is ook Adorfs voorkeur voor de Italiaanse cultuur. In de Italiaanse film Die Ermordung Matteottis (van Florestano Vancini, 1973) speelde hij Benito Mussolini. Daarentegen kon Adorf ook zijn komisch talent meermaals onder bewijs stellen.

Daarnaast kreeg hij verbintenissen bij de Junger Deutscher Film. Aldus vertolkte hij in Die Verlorenen Ehre der Katharina Blum de louche commissaris Beizmenne en in Die Blechtrommel de vader Matzerath. Vanaf het midden van de jaren 80 wijzigde zich zijn filmimago en werd hij de ideale vertolker van patriarchen, in het bijzonder van machtige ondernemers, zoals in de vierdelige film Der große Bellheim. Adorf trad op in talrijke tv-films, voornamelijk in die van regisseur Dieter Wedel en hield zich bezig als theateracteur. In 2007 behoorde hij onder voorzitterschap van de Amerikaanse filmmaker Paul Schrader tot de jury van de Filmfestspiele van Berlijn. In meer dan 50 jaar heeft Adorf in meer dan 120 films meegespeeld. In de laatste jaren trad hij bovendien meermaals als boekauteur in de schijnwerpers. Bovendien was hij ook als synchroonspreker werkzaam en leende hij zijn stem aan de draak uit Dragonheart.

Zijn grootste wens is het om in een verfilming over het leven van Karl Marx de hoofdrol te mogen spelen. Hij voorspelde het einde van het kapitalisme.

Privéleven[bewerken | brontekst bewerken]

Zijn eerste echtgenote was de actrice Lis Verhoeven. Uit deze relatie ontstond zijn dochter en eveneens actrice Stella. Sinds 1985 is Adorf voor de tweede keer getrouwd.

Verdere activiteiten[bewerken | brontekst bewerken]

Adorf sprak in 1999 de proloog voor Die Krone der Schöpfung van Udo Jürgens, dat werd opgenomen met de Berliner Philharmoniker. Bovendien sprak hij in het zelfde jaar de Rechter van de doden in de musical Elisabeth in Essen. Zijn bijzondere verbondenheid aan Mayen, zijn geboortestad, leverde hem steeds weer plaatselijke verplichtingen op, zoals het beschermheerschap bij de aldaar plaatsvindende Burgfestspiele. Van de stad Mayen kreeg hij in 2001 het ereburgerschap. Sinds 30 augustus 2004 is Adorf erelid van voetbalvereniging Alemannia Aachen.

Adorf houdt zich sinds 2009 bezig als ambassadeur voor een goed gehoor voor de ontstigmatisering van slechthorenden. Samen met een fabrikant van hoortoestellen streeft hij naar een positieve omgang met hoortoestellen en voor de vroegtijdige herkenning en de nivellering van gehoorstoornissen.

Zijn archief bevindt zich in het archief van de Akademie der Künste in Berlijn.

Filmografie (selectie)[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Mario Adorf van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mario_Adorf&oldid=64525313"