Martin Bangemann
| Martin Bangemann | ||||
|---|---|---|---|---|
.jpg)
| ||||
1979
| ||||
| Geboren | 15 november 1934 Wanzleben | |||
| Overleden | 28 juni 2022 Deux-Sèvres | |||
| Politieke partij | Freie Demokratische Partei (FDP) | |||
| Beroep | Politicus | |||
 10e Europees Commissaris namens Duitsland belast met: 1989-93: Industriebeleid en Interne Markt 1993-99: Industrie, Informatie en Telecommunicatie | ||||
| Aangetreden | 6 januari 1989 | |||
| Einde termijn | 17 september 1999 | |||
| President | Jacques Delors Jacques Santer Manuel Marín | |||
| Voorganger | Karl-Heinz Narjes | |||
| Opvolger | Günter Verheugen | |||
 Minister van Economische Zaken
| ||||
| Aangetreden | 27 juni 1984 | |||
| Einde termijn | 9 december 1988 | |||
| President | Karl Carstens (1984) Richard von Weizsäcker (1984-88) | |||
| Premier | Helmut Kohl (als bondskanselier) | |||
| Voorganger | Otto Graf Lambsdorff | |||
| Opvolger | Helmut Haussmann | |||
| ||||
Martin Bangemann (Wanzleben, 15 november 1934 – Deux-Sèvres, 28 juni 2022) was een Duitse politicus. Bangemann was tussen 1984 en 1988 minister van Economische Zaken in het tweede en derde kabinet van Helmut Kohl. In de jaren negentig was hij lid van drie achtereenvolgende Europese commissies.
Biografie[bewerken | brontekst bewerken]
Bangemann studeerde tot 1962 Rechten aan de Universiteit van Tübingen en München. Vervolgens was hij werkzaam als advocaat. Tussen 1969 en 1978 was Bangemann achtereenvolgens plaatsvervangend voorzitter (tot 1974) en voorzitter van de Freie Demokratische Partei in de deelstaat Baden-Württemberg. Van 1972 tot 1980 was hij parlementslid in de Bondsdag en van 1973 tot 1984 was hij lid van het Europees Parlement. In juni 1984 werd hij als opvolger van Otto Graf Lambsdorff minister van Economische Zaken in het kabinet-Kohl II.
In 1988 nam Bangemann ontslag uit het kabinet-Kohl III vanwege zijn benoeming tot Europees commissaris in de commissie-Delors II (1989-1993). Hij kreeg de portefeuilles Interne Markt en Industriebeleid. Daarna kreeg hij in de commissie-Delors III (1993-1995) de portefeuilles Industrie, Informatie en Telecommunicatie. In de commissie-Santer (1995-1999) behield hij dezelfde portefeuilles. Na zijn vertrek bij de Europese Unie in 1999 werd hij lid van de Raad van Bestuur van Telefónica.
Bangemann stierf op 87-jarige leeftijd in Frankrijk.[1][2]
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties
|
Martin Bangemann · 
Ritt Bjerregaard · 
Emma Bonino · 
Leon Brittan · 
Hans van den Broek · 
Édith Cresson · 
João de Deus Pinheiro · 
Franz Fischler · 
Pádraig Flynn · 
Anita Gradin · Neil Kinnock · 
Erkki Liikanen · 
Manuel Marín · .svg){kind=small}
Karel Van Miert · Mario Monti · Marcelino Oreja · 
Christos Papoutsis · 
Jacques Santer · Yves Thibault de Silguy · Monika Wulf-Mathies
Martin Bangemann · Leon Brittan · Hans van den Broek · Henning Christophersen · Jacques Delors · João de Deus Pinheiro · Pádraig Flynn · Manuel Marín · Abel Matutes* · Karel Van Miert · Bruce Millan · Marcelino Oreja · Ioannis Paleokrassas · Antonio Ruberti · Peter Schmidhuber · Christiane Scrivener · René Steichen · Raniero Vanni d'Archirafi
* afgetreden
Frans Andriessen · Martin Bangemann · Leon Brittan · António Cardoso e Cunha · Henning Christophersen · Christiane Scrivener · Jacques Delors · Jean Dondelinger · Ray MacSharry · Manuel Marín · Abel Matutes · Karel Van Miert · Bruce Millan · Filippo Maria Pandolfi · Vasso Papandréou · Carlo Ripa di Meana · Peter Schmidhuber
Piero Malvestiti (1958-59) · Giuseppe Caron (1959-63) · Guido Colonna di Paliano (1964-67) · Hans von der Gröben (1967-70) · Wilhelm Haferkamp (1970-73) ·
Finn Olav Gundelach (1973-77) · Étienne Davignon (1977-81) · Karl-Heinz Narjes (1981-85) · Francis Arthur Cockfield (1985-89) · Martin Bangemann (1989-93) ·
Raniero Vanni d'Archirafi (1993-95) · Mario Monti (1995-99) · Frits Bolkestein (1999-2004) · Charlie McCreevy (2004-10) · Michel Barnier (2010-14) · Elżbieta Bieńkowska (2014-)