Methode van Euler
De methode van Euler is de eenvoudigste methode om een numerieke oplossing te berekenen van een differentiaalvergelijking met beginvoorwaarden. De methode werd bedacht door Leonhard Euler en gepubliceerd in 1768 in zijn boek Institutiones Calculi Integralis.
De methode[bewerken | brontekst bewerken]
Een numerieke oplossing van de differentiaalvergelijking:
met beginvoorwaarde
kan stapsgewijs, met stapgrootte , verkregen worden in de punten via:
en
De berekende waarden zijn benaderingen van de werkelijke waarden , de exacte oplossing van het beginwaardeprobleem. Hoe kleiner de stapgrootte gekozen wordt, hoe meer rekenwerk er nodig is, maar hoe nauwkeuriger de benaderingen worden.
Afleiding[bewerken | brontekst bewerken]
Voor de afleiding van de methode wordt het beginwaardeprobleem [1]
omgezet in de equivalente integraalvergelijking
Het idee achter de methode van Euler is een eenvoudige kwadratuurformule voor de integraal te gebruiken en in elke stap de integrand te benaderen door de waarde aan de linker intervalgrens:[2]
Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]
- E. Hairer, S.P. Norsett, G. Wanner: Solving Ordinary Differential Equations I, Springer Verlag
- M. Hermann: Numerik gewöhnlicher Differentialgleichungen, Anfangs- und Randwertprobleme, Oldenbourg Verlag, München en Wenen, 2004, ISBN 3-486-27606-9
Referenties[bewerken | brontekst bewerken]
- ↑ Arnold Reusken, Numerik für Ingenieure und Naturwissenschaftler, p.378, Springer, Berlijn, 2006, ISBN 3-540-25544-3
- ↑ ibid. p. 381