Mieke Kröger

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Mieke Kröger
Mieke Kröger tijdens EK baanwielrennen 2019.
Persoonlijke informatie
Geboortedatum 18-07-1993
Geboorteplaats Bielefeld, Vlag van Duitsland Duitsland
Sportieve informatie
Huidige ploeg geen ploeg
Ploegen
2013-2014
2015-2017
2018-2019
2020-2021
2022-2023
Futurumshop.nl
Velocio-SRAM
Team Virtu
Hitec Products
Human Powered Health
Medailleoverzicht
Wielrennen
Evenement Goud Zilver Brons
Olympische Spelen 1 0 0
Wereldkampioenschappen 2 2 1
Europese kampioenschappen 4 4 6
Totaal (20 medailles) 7 6 7
Medailles
Wegwielrennen
Wereldkampioenschappen
Goud Brugge 2021 Mixed Team Relay
Zilver Doha 2016 Ploegentijdrit
Zilver Yorkshire 2019 Mixed Team Relay
Europese kampioenschappen
Goud Plouay 2020 Mixed Team Relay
Zilver Alkmaar 2019 Mixed Team Relay
Zilver Trente 2021 Mixed Team Relay
Brons Drenthe 2023 Mixed Team Relay
Baanwielrennen
Olympische Spelen
Goud Tokio 2020 Ploegenachtervolging
Wereldkampioenschappen
Goud Roubaix 2021 Ploegenachtervolging
Brons Roubaix 2021 Ind. achtervolging
Europese kampioenschappen
Goud Grenchen 2021 Ploegenachtervolging
Goud München 2022 Ind. achtervolging
Goud München 2022 Ploegenachtervolging
Zilver Baie-Mahault 2014 Ind. achtervolging
Zilver Apeldoorn 2019 Ploegenachtervolging
Brons Glasgow 2018 Ploegenachtervolging
Brons Grenchen 2021 Ind. achtervolging
Brons Grenchen 2023 Ind. achtervolging
Brons Grenchen 2023 Ploegenachtervolging
Brons Apeldoorn 2024 Ploegenachtervolging
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Mieke Kröger (Bielefeld, 18 juli 1993) is een Duitse wielrenster. Ze is zowel actief op de baan als op de weg, en heeft diverse nationale, Europese, wereldtitels en een Olympische titel op haar naam.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Kröger in 2010.

Bij de junioren won Kröger al diverse nationale titels op de weg en op de baan. In 2014 werd ze Europees kampioene bij de beloften in de achtervolging en in 2014 en 2015 werd ze Europees kampioen tijdrijden, eveneens onder 23. Bij de elite werd ze tweemaal Duits kampioene in de tijdrit en eenmaal op de weg; op de baan werd ze tweemaal Duits kampioene in de achtervolging en eenmaal in het omnium. Tijdens de Wereldkampioenschappen wielrennen 2015 in het Amerikaanse Richmond won ze met haar ploeg Velocio-SRAM goud in de ploegentijdrit. In 2019 won ze etappes in de Healthy Ageing Tour, Gracia Orlová en de Lotto Belgium Tour en van de laatste won ze tevens het eindklassement. In 2020 werd ze in Plouay Europees kampioene in de ploegenestafette, samen met Lisa Brennauer, Lisa Klein en de heren Heidemann, Wolf en Hessmann. Een jaar later in Brugge won ze op dit onderdeel de wereldtitel met Klein, Brennauer, Max Walscheid, Nikias Arndt en Tony Martin.

In augustus 2016 nam ze namens Duitsland deel aan de Olympische Zomerspelen 2016 in Rio de Janeiro, waar ze samen met Gudrun Stock, Charlotte Becker en Stephanie Pohl negende werd in de ploegenachtervolging. Vijf jaar later werd ze Europees en wereldkampioene op dit onderdeel. In augustus 2021 nam ze deel aan de Olympische Zomerspelen 2020 in Tokio; in de ploegenachtervolging reed ze samen met Lisa Brennauer, Lisa Klein en Franziska Brauße in de kwalificaties een wereldrecordtijd van 4 minuten en 7,307 seconden.[1] In de finale werden ze Olympisch kampioen door de Britten te verslaan in een nieuw wereldrecord: 4 minuten en 4,242 seconden.[2]

Kröger begon in 2013 bij Futurumshop.nl en reed vervolgens drie jaar bij Canyon-SRAM. In 2018 en 2019 reed ze voor het Deense Team Virtu, in 2020 en 2021 voor de Noorse wielerploeg Hitec Products en vanaf 2022 twee jaar voor het Amerikaanse Human Powered Health. Eind 2023 maakte ze bekend haar contract niet te willen verlengen, ook niet bij een andere ploeg,[3] en dat ze zich enkel nog wil richten op de individuele tijdrit en ploegenachtervolging op de Olympische Zomerspelen 2024 in Parijs.

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Baanwielrennen[bewerken | brontekst bewerken]

Haar Olympische gouden medaille in 2021.
Jaar Vlag van Duitsland DK Vlag van Europa EK WK Overig
Als junior
2010 Brons achtervolging
2011 Goud achtervolging
Zilver keirin
Zilver ploegenachtervolging
Zilver 500m
Goud achtervolging
Als belofte
2014 Goud achtervolging
2015 Zilver ploegenachtervolging
Brons achtervolging
Als elite
2012 Goud achtervolging
Zilver ploegenachtervolging
2013 Goud omnium
Brons scratch
2014 Zilver achtervolging
2015 Goud achtervolging
2016 OS: 9e ploegenachtervolging
2017
2018 Brons ploegenachtervolging
2019 Zilver ploegenachtervolging
2020
2021 Goud ploegenachtervolging,
Brons achtervolging
Goud ploegenachtervolging,
Brons achtervolging
OS: Goud ploegenachtervolging
2022 Goud ploegenachtervolging,
Goud achtervolging
2023 Brons ploegenachtervolging,
Brons achtervolging
2024 Brons ploegenachtervolging

Wegwielrennen[bewerken | brontekst bewerken]

Jeugd[bewerken | brontekst bewerken]

Europees kampioene (U23) in 2015.
2010
Duitse kampioenstrui Duits kampioen tijdrijden (U19)
2011
Duitse kampioenstrui Duits kampioen op de weg (U19)
Duitse kampioenstrui Duits kampioen tijdrijden (U19)
Duitse kampioenstrui Duits klimkampioen (U19)
2013
Duitse kampioenstrui Duits klimkampioen (U23)
2014
Europees kampioen tijdrijden (U23)
2015
Europees kampioen tijdrijden (U23)

Elite[bewerken | brontekst bewerken]

Duits kampioene bij de elite in 2016.

Ploegen[bewerken | brontekst bewerken]

2013 — Vlag van Nederland Futurumshop.nl
2014 — Vlag van Nederland Futurumshop.nl-Zannata
2015 — Vlag van Duitsland Velocio-SRAM
2016 — Vlag van Duitsland Canyon-SRAM
2017 — Vlag van Duitsland Canyon-SRAM
2018 — Vlag van Denemarken Team Virtu
2019 — Vlag van Denemarken Team Virtu
2020 — Vlag van Noorwegen Hitec Products
2021 — Vlag van Noorwegen Coop-Hitec Products
2022 — Vlag van Verenigde Staten Human Powered Health
2023 — Vlag van Verenigde Staten Human Powered Health
Voorganger:
Specialized-lululemon
2014
Wereldkampioene ploegentijdrit
Velocio-SRAM
2015
Opvolger:
Boels Dolmans
2016
Voorganger:
Vlag van Oekraïne Hanna Solovey
2013
Europees kampioene tijdrijden (onder-23)
2014-2015
Opvolger:
Vlag van Rusland Anastasia Iakovenko
2016