Mikaël Cherel

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Mikaël Cherel
Cherel in 2012
Persoonlijke informatie
Geboortedatum 17 maart 1986
Geboorteplaats Saint-Hilaire-du-Harcouët, Frankrijk
Lengte 185 cm
Sportieve informatie
Huidige ploeg Gestopt
Discipline(s) Weg
Specialisatie(s) Knecht
Ploegen
2006
2007–2010
2011–2020
2021–2023
Française des Jeux (stag.)
Française des Jeux (vanaf 1-6)
AG2R La Mondiale
AG2R Citroën
Beste prestaties
Ronde van Frankrijk 18e (2015)
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Mikaël Cherel (Saint-Hilaire-du-Harcouët, 17 maart 1986) is een Frans voormalig wielrenner die in 2023 zijn carrière afsloot bij AG2R Citroën.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Bij de junioren won Cherel in 2003 het Franse kampioenschap op de weg. Op het wereldkampioenschap werd hij achtste in dezelfde discipline. In februari 2004 won hij het eindklassement in de Trophée Centre Morbihan. Later dat jaar werd hij onder meer derde in het eindklassement van de Ronde van Toscane, vierde in dat van de Ronde van de Vaud, zesde in dat van Luik-La Gleize en zesde in dat van de GP Güebliland. Tussendoor won hij de proloog in de Ronde des Vallées.

Na een stage eind 2006 werd Cherel in juni 2007 prof bij Française des Jeux. In zijn debuutjaar reed hij onder meer de Eneco Tour en de Ronde van Polen. In totaal zou hij driënhalf seizoen bij Française des Jeux blijven, waarna hij de overstap naar AG2R La Mondiale maakte. Namens die ploeg kwam hij in april 2011 dichtbij een profzege: in de derde rit van de Ronde van Romandië, was enkel Aleksandr Vinokoerov sneller in de sprint. Hoewel Cherel nog protesteerde omdat Vino hem zou hebben gehinderd, mocht de Kazach als winnaar het podium betreden.[1] Een jaar later maakte hij zijn debuut in de Ronde van Frankrijk. In de proloog bleef hij enkel Roy Curvers voor. In de slotrit kwam hij, op drie kilometer van het einde, ernstig ten val, wat hem een scheur in zijn bekken opleverde.[2]

Cherel tijdens de vijftiende etappe in de Ronde van Frankrijk in 2014
Cherel in 2018

Cherel reed de Ronde van Frankrijk in 2022 niet uit, omdat hij uit koers werd gehaald na een positieve test op COVID-19.

Na dertien seizoenen – zonder zege – bij AG2R sloot Cherel in 2023 zijn carrière af bij die ploeg. In zijn jaren als prof was hij voornamelijk knecht voor zijn kopman(nen), wat er mede toe geleid heeft dat hij nooit een profzege heeft weten te behalen. In totaal nam hij achttien keer deel aan een Grote Ronde, waarvan hij er veertien uitreed. Zijn beste klassering was een achttiendee plaats in de Ronde van Frankrijk van 2015. Daarnaast startte hij 26 keer in een Monument, waarvan hij er achttien uitreed.

Overwinningen[bewerken | brontekst bewerken]

2003
Frans kampioen op de weg, Junioren
2004
Proloog Ronde des Vallées
Eindklassement Trophée Centre Morbihan

Resultaten in voornaamste wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Ronde van
Italië
Ronde van
Frankrijk
Ronde van
Spanje
2008 opgave  
2009 25e  
2010 62e  
2011 61e  
2012 62e  
2013 56e  
2014 59e  
2015 18e   51e  
2016 57e  
2017
2018 opgave   97e  
2019 34e  
2020 26e  
2021 45e  
2022 23e   opgave  
2023 opgave   56e  
Jaar Milaan-San Remo Ronde van Vlaanderen Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik Ronde van Lombardije Parijs-Tours Waalse Pijl Wereld­ranglijsten
2008 opgave
2009 80e 101e opgave 48e 52e 200e (UWK)
2010 opgave
2011 38e opgave opgave 171e (UWT)
2012 32e 42e 54e 214e (UWT)
2013 41e 60e 27e 62e
2014 41e 47e 46e 39e 174e (UWT)
2015 85e 52e 63e 143e (UWT)
2016 opgave 45e opgave 51e
2017 83e 87e 43e 44e 267e (UWT)
2018 49e 76e
2019 51e 76e opgave 37e
2020 108e 82e
2021
2022 119e 67e 62e 87e
2023 opgave 81e 43e

Ploegen[bewerken | brontekst bewerken]