Milieuwetgeving in Nederland

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

De milieuwetgeving in Nederland bestaat sinds het begin van de twintigste eeuw. Sindsdien hebben diverse ontwikkelingen plaatsgevonden, zoals decentralisatie, centralisatie en sectorale clustering.

Een opsomming van oude en nieuwe milieuwetten[bewerken | brontekst bewerken]

Diverse wetten zijn specifiek gemaakt om primair het milieu te beschermen. Enkele zijn hulpwetten waarin bepalingen zijn opgenomen die tevens het milieu dienen. Niet alleen het milieu wordt beschermd: een goed voorbeeld is de Woningwet, waarin de mens wordt beschermd tegen het bouwen op verontreinigde bodem. Verder:

Onder de meeste wetgevingen zijn besluiten opgenomen. Diverse beleidsontwikkelingen (met name in de Wet bodembescherming) zijn uitgewerkt in circulaires en Algemene Maatregelen van Bestuur (AMvB). Hierin is veelal de aanpak beschreven en ze hebben een normerende werking (ook geldt dit met name voor de (Wbb)).

Historische ontwikkeling[bewerken | brontekst bewerken]

Ontwikkelingen tot 1970[bewerken | brontekst bewerken]

  • 1928: Natuurschoonwet in werking
  • 1936: Vogelwet in werking
  • 1961: Boswet in werking
  • 1962: Bestrijdingsmiddelenwet in werking
  • 1967: Natuurbeschermingswet in werking

Ontwikkelingen van 1970 tot 1980[bewerken | brontekst bewerken]

  • 1970: Wet verontreiniging oppervlaktewateren in werking
  • 1970: Wet inzake luchtverontreiniging in werking
  • 1979: Wet geluidhinder in werking

Ontwikkelingen van 1980 tot 1990[bewerken | brontekst bewerken]

  • 1983: Interimwet bodemsanering in werking
  • 1985: Wet milieugevaarlijke stoffen in werking
  • 1986: Meststoffenwet in werking
  • 1986: Wet Bodembescherming in werking en Interimwet bodemsanering opgeheven en opgenomen

Ontwikkelingen van 1990 tot 2000[bewerken | brontekst bewerken]

Ontwikkelingen vanaf 2000[bewerken | brontekst bewerken]