Minaret

Terminologie in islamitische architectuur

Algemeen:
karavanserai · madrassa · mihrab · minaret · minbar · moskee
Ottomaanse architectuur:
arasta · avlu · durüşşifa · imaret · külliye · sarayı · türbe

De Minaret is een typisch islamitisch architectonisch kenmerk, namelijk de toren van een moskee. Minaretten zijn meestal hoge torens, soms vrijstaand van de moskee maar in ieder geval hoger dan de rest van het gebouw. Een minaret is een puur architectonische aanvulling op een moskee, geen religieuze vereiste.

De minaret wordt voornamelijk gebruikt door de muezzin om vijf maal per dag met de azan op te roepen tot het rituele gebed. De muezzin in de minaret heeft dus dezelfde functie als de klokken in een christelijke kerktoren. Tegenwoordig geschiedt de oproep haast altijd met luidsprekers, terwijl de muezzin binnen de moskee blijft of zelfs een bandrecorder gebruikt.

Minaretten hebben een grote verscheidenheid in grootte, vorm, materiaal en detail. Toch kan men stellen dat bijvoorbeeld de Turkse moskee-architectuur veelal ronde minaretten kent en de Noord-Afrikaanse doorgaans vierkante. Dit heeft bijvoorbeeld de vorm bepaald van veel minaretten van de moskeeën in Al-Andalus. De minaretten daarentegen uit het oude Perzië, het huidige Iran, zijn vaak wat spitser van vorm. Naast bouwtradities zullen constructieve overwegingen zeker een rol hebben gespeeld.

Minaretten worden vaak bekroond door een versiersel in de vorm van een of meer bollen met daarboven een maansikkel. Op Marokkaanse minaretten staat deze maansikkel onder een hoek, op Turkse minaretten staat de maansikkel ('alem') met de punten opwaarts gericht.

Een in Zwitserland gehouden volksinitiatief in 2009 wees uit dat 57% van de bevolking een verbod wil op minaretten.^[1]