Miriam van der Have
Miriam van der Have | ||
---|---|---|
![]() | ||
Miriam van der Have op het derde International Intersex Forum, gehouden op Malta in december 2013
| ||
Algemene informatie | ||
Nationaliteit(en) | Nederlandse | |
Beroep(en) | Covoorzitter van OII (Organisation Intersex International) Europe Directeur van Stichting NNID, Expertisecentrum seksediversiteit[1] Lid van de raad van bestuur van ILGA (International Lesbian, Gay, Bisexual, Trans and Intersex Association) | |
Bekend van | Intersekseactivist en documentairemaker |
Miriam van der Have is een intersekseactivist,[2] documentairemaker[3] en directeur-bestuurder van Stichting NNID, Expertisecentrum seksediversiteit.[1]
Ze is medeoprichter en was covoorzitter van Organisation Intersex International Europe (OII Europe), een Europese koepelorganisatie die opkomt voor de mensenrechten van intersekse personen[4] en van 2016 tot 2019 lid van de raad van bestuur van ILGA (International Lesbian, Gay, Bisexual, Trans and Intersex Association), waar zij het Intersex Secretariat voerde.[5][6] Ze is directeur-bestuurder van Stichting NNID, Nederlandse organisatie voor seksediversiteit (Stichting NNID), opgericht 8 juli 2013.[1]
Geïnspireerd door de deelname van een transgender vrouw aan de tv-show Big Brother vertelde ze in 2003 op televisie over haar intersekseconditie.[7][8] Ze heeft het Androgeenongevoeligheidssyndroom (AOS), waar ze pas op haar negentiende achter kwam.[9][10] Haar documentaire Vrouwen met AOS ging in première op 15 juni 2016.[3] In het verleden heeft Van der Have gewerkt als uitgever en journalist.
Van der Have zet zich in voor het standpunt dat intersekse geen medische afwijking, aandoening of ziekte is, maar een biologische variant,[9] en intersekse is, net zoals lhbt, een mensenrechtenthema.[11] Ze verzet zich tegen de gedwongen 'normaliserende' genitale operaties, hormoonbehandelingen en psychiatrische behandelingen die intersekse kinderen en volwassenen moeten ondergaan, en heeft onder andere bij de Verenigde Naties bepleit dat dit een schending is van hun lichamelijke en geestelijke integriteit.[9][7][12][13] Ook de Verenigde Naties, de Raad van Europa en de Europese Commissie benaderen intersekse vanuit een mensenrechtenperspectief.[12]
Op 22 januari 2017 ontving Van der Have een van de Bob Angelo Penningen van de COC Nederland "voor haar voorbeeldige inzet voor de emancipatie van intersekse personen in Nederland en de wereld".[14] Haar inzet droeg ertoe bij dat intersekse op de (inter)nationale politieke agenda kwam.[2]
Op 26 april 2024 werd Van der Have geridderd in de Orde van Oranje-Nassau vanwege haar inzet voor de mensenrechten van intersekse personen.[15]
Persoonlijk
[bewerken | brontekst bewerken]Van der Have is getrouwd en duomoeder van twee kinderen.[7]
- ↑ a b c Over NNID. NNID Nederlandse organisatie voor seksediversiteit. Geraadpleegd op 28 februari 2025.
- ↑ a b COC-prijs voor André van Duin en Miriam van der Have. COC Nederland (22 januari 2017). Geraadpleegd op 8 december 2024.
- ↑ a b Mama Cash - Screening documentaire: ‘Vrouwen met AOS’. Servicepunt Emancipatie - Netwerk van organisaties voor emancipatie in Amsterdam (SPE Amsterdam) (15 juni 2016). Geraadpleegd op 8 december 2024.
- ↑ (en) The OII Europe Board & Staff - Previous steering board members. Organisation Intersex International (OII) Europe. Geraadpleegd op 8 december 2024.
- ↑ (es) Informe anual 2016 Fortalecimiento mutuo (pdf). ILGA. Geraadpleegd op 8 december 2024.
- ↑ (en) 2019 Annual report (pdf). ILGA. Geraadpleegd op 8 december 2024.
- ↑ a b c (en) Jason Cianciotto, Intersex and the City. HuffPost (22 december 2015). Gearchiveerd op 9 december 2024. Geraadpleegd op 8 december 2024.
- ↑ Have, van der, M. J., Intven, I.C.A.H., Barends, A. (juni 2008). Patiënten, ouders, behandelaars en de patiëntenorganisatie. Tijdschrift voor Kindergeneeskunde 76 (3): 145–147. DOI:10.1007/BF03078194.
- ↑ a b c Anne Punt, Duizenden Nederlanders passen niet in het biologische hokje man of vrouw. Vice Media (28 augustus 2014). Geraadpleegd op 8 december 2024. “Er moet een groter besef komen dat ‘man’ en ‘vrouw’ geen dichotomie is. Dankzij de rol van de LGBT-beweging in Nederland zien mensen in dat er heel veel variaties op man en vrouw bestaan. Nu moet het besef groeien dat er ook in biologische zin niet altijd een duidelijke scheidingslijn tussen man en vrouw is.”
- ↑ Haroon Ali (28 juli 2024). ‘Pas op mijn 19de kreeg ik te horen dat ik intersekse ben’. Gearchiveerd op 25 juli 2024. Volkskrant Magazine
- ↑ (en) Fact sheet - Intersex (pdf). Bureau van de Hoge Commissaris van de Verenigde Naties voor de Mensenrechten (Office of the United Nations High Commissioner for Human Rights, OHCHR) (2015). Gearchiveerd op 23 april 2022. Geraadpleegd op 9 december 2024. “Because their bodies are seen as different, intersex children and adults are often stigmatized and subjected to multiple human rights violations, including violations of their rights to health and physical integrity, to be free from torture and ill-treatment, and to equality and non-discrimination.”
- ↑ a b Miriam van der Have, Voeg een I toe aan LHBT: intersekse uit de onzichtbaarheid
. Het Parool (1 augustus 2014). Gearchiveerd op 9 december 2024. Geraadpleegd op 9 december 2024. “Anders dan vaak wordt gedacht, bestaan er voor man en vrouw geen houdbare absolute definities. Zolang dat nog niet breed is geaccepteerd door de maatschappij, hebben LHB, T en I nog veel onderwerpen waarop de groepen kunnen samenwerken.”
- ↑ (en) First ever European Intersex NGO founded. OII Europe sets up work on Intersex Human Right Issues. Organisation Intersex International (OII) Europe (12 december 2012). Gearchiveerd op 6 april 2016. Geraadpleegd op 9 december 2024.
- ↑ COC-prijs voor André van Duin
. De Telegraaf (22 januari 2017). Gearchiveerd op 8 december 2024. Geraadpleegd op 9 december 2024.
- ↑ Maarten Reith, 19 Nijmegenaren koninklijk onderscheiden
. De Gelderlander (26 april 2024). Gearchiveerd op 26 april 2024. Geraadpleegd op 9 december 2024. “[Ze] zet zich al dertig jaar in voor de mensenrechten van intersekse personen.”