Mona Keijzer
| Mona Keijzer | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Mona Keijzer in 2017
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Maria Cornelia Gezina Keijzer | |||
| Geboren | 9 oktober 1968 | |||
| Geboorteplaats | Edam | |||
| Partij | CDA | |||
| Religie | Rooms-Katholiek | |||
| Titulatuur | mr. drs. | |||
| Alma mater | Universiteit van Amsterdam | |||
| Politieke functies | ||||
| 1994-2002 | Gemeenteraadslid in Waterland | |||
| 1996-1998 | Fractievoorzitter van CDA in Waterland | |||
| 1998-2005 | Wethouder en locoburgemeester in Waterland | |||
| 2007-2012 | Wethouder in Purmerend | |||
| 2010 | Gemeenteraadslid in Purmerend | |||
| 2012-2017, 2021 |
Tweede Kamerlid | |||
| 2017-2021 | Staatssecretaris van Economische Zaken en Klimaat | |||
| Biografie op Parlement.com | ||||
| ||||
Maria Cornelia Gezina (Mona) Keijzer (Edam, 9 oktober 1968) is een Nederlandse voormalige politica namens het Christen-Democratisch Appèl (CDA). Zij was staatssecretaris van Economische Zaken en Klimaat in het kabinet-Rutte III van 26 oktober 2017 tot en met 25 september 2021, de dag waarop ze ontslagen werd. Van 20 september 2012 tot en met 26 oktober 2017 en van 31 maart 2021 tot en met 27 september 2021 was zij lid van de Tweede Kamer der Staten-Generaal; haar vertrek in 2021 was op verzoek van haar fractie.
Studie en loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]
Keijzer groeide op in een rooms-katholiek gezin in Volendam. Ze ging van 1981 tot 1987 naar het vwo op het St Werenfridus te Hoorn. Van 1987 tot 1992 studeerde zij juridische bestuurskunde en van 1992 tot 1997 Nederlands recht aan de Universiteit van Amsterdam. In januari 1991 begon zij haar loopbaan als juridisch beleidsmedewerker bij de gemeente Waterland.
Van 1993 tot 1994 is Keijzer managementtrainee bij de Rijksuniversiteit Leiden. Daarna bekleedt zij juridische functies bij de Inspectie Milieuhygiëne Gelderland en de gemeente Almere. In 2006 volgt zij een advocatenopleiding en mediatoropleiding en wordt zij advocaat en gecertificeerd mediator in Purmerend.[1]
Politieke loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]
Lokale politiek[bewerken | brontekst bewerken]
Van 1994 tot 2005 was zij politiek actief voor het CDA vanuit Ilpendam. Ze was onder meer gemeenteraadslid en wethouder in de gemeente Waterland. Tussen 2007 en 2012 was ze wethouder in Purmerend, waar ze wmo en welzijn, zorg en jeugdzorg, sport en recreatie in haar portefeuille had.
Bij de Tweede Kamerverkiezingen 2010 stond ze op de 67e plaats van de CDA-kandidatenlijst en vergaarde 422 voorkeurstemmen. Keijzer werkte mee aan een rapport over de toekomstige koers van het CDA, dat het Strategisch beraad CDA in 2012 uitbracht.
Tijdens haar wethouderschap in Purmerend was Keijzer voorzitter van de Bestuurlijke Regiegroep Matchpoint, de regionale verwijsindex risicojongeren van de Stadsregio Amsterdam.
Lid Tweede Kamer[bewerken | brontekst bewerken]
In mei 2012 stelde zij zich kandidaat voor het lijsttrekkerschap bij de Tweede Kamerverkiezingen in september 2012. Haar kandidatuur werd gesteund door voormalig minister Aart Jan de Geus, oud-CDJA-voorzitter Jeroen van Velzen en oud-langebaanschaatsster Yvonne van Gennip. Tijdens de verkiezing onder de CDA-leden legde Keijzer het af tegen partijgenoot Sybrand Buma, die in de eerste ronde meer dan 50% van de stemmen kreeg.[2][3] Keijzer belandde hierna op de tweede plaats van de kandidatenlijst van het CDA voor de Tweede Kamerverkiezingen op 12 september van dat jaar. Zij kreeg 127.446 voorkeurstemmen. In de Tweede Kamer was Keijzer in deze periode woordvoerder verpleeg- en thuiszorg en cultuur.
Bij de Tweede Kamerverkiezingen van maart 2017 stond Keijzer als tweede op de CDA-kandidatenlijst. Ze was goed voor 165.384 voorkeurstemmen. Uiteindelijk bleef ze lid tot 26 oktober 2017, de dag dat ze geïnstalleerd werd als staatssecretaris. Bij de Tweede Kamerverkiezingen van maart 2021 stond zij op de vierde plaats van de CDA-kandidatenlijst. Zij behaalde 18.031 voorkeurstemmen. Op 31 maart dat jaar keerde ze terug als Tweede Kamerlid. Haar functie als staatssecretaris in het inmiddels demissionaire kabinet Rutte III hield ze aan. Op 27 september 2021 legde Keijzer op verzoek van de CDA-fractie haar Tweede Kamerlidmaatschap neer.[4][5]
Staatssecretaris (2017-2021)[bewerken | brontekst bewerken]
In het kabinet-Rutte III was Keijzer staatssecretaris van Economische Zaken en Klimaat. Als bewindspersoon was zij verantwoordelijk voor ondernemerschap (waaronder financiering en MKB), innovatie (waaronder ruimtevaart), topsectoren- en industriebeleid, mededinging & consumentenbeleid, marktordening, aanpak regeldruk, digitale economie, telecom & internet, ICT, postmarkt en Europese structuurfondsen voor regionale economische ondersteuning.[1]
Op 23 juni 2020 kandideerde Keijzer zich voor de tweede keer om CDA-lijsttrekker te worden, deze keer voor de Tweede Kamerverkiezingen van maart 2021. Op 11 juli 2020 behaalde ze 11,1% van de stemmen, belandde op de derde plek na Hugo de Jonge (48,7%) en Pieter Omtzigt (39,7%) en viel af voor de tweede ronde. Na haar terugtreden sprak ze haar steun uit voor Omtzigt.
Ontslag[bewerken | brontekst bewerken]
Binnen en buiten het kabinet liet Keijzer zich kritisch uit over de maatregelen tegen de coronapandemie, waarbij ze in het bijzonder op wilde komen voor ondernemers.[6] In de zomer van 2021 leidde dit tot conflicten binnen het inmiddels demissionaire kabinet, waarbij Keijzer meermaals dreigde op te stappen. Een van de heikele punten was de invoering van het coronatoegangsbewijs, waar Keijzer tegen was. Gepland was om op 26 september 2021, de dag na de invoering, hierover te spreken met minister van Financiën en CDA-leider Wopke Hoekstra en minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport en vicepremier Hugo de Jonge.[7] Een dag eerder keerde ze zich echter in een interview met dagblad De Telegraaf publiekelijk tegen het coronatoegangsbewijs met de woorden: "Ik kan het niet meer logisch uitleggen".[8]
Omdat haar uitingen strijdig met het homogeniteitsbeginsel werden geacht, werd Keijzer diezelfde dag gevraagd op te stappen, wat zij weigerde. Minister-president Mark Rutte besloot na overleg met de vicepremiers, minister Hoekstra en minister van Economische Zaken en Klimaat Stef Blok, om Keijzer bij de koning voor te dragen voor onmiddellijk ontslag,[6] die dat diezelfde dag "op de meest eervolle wijze" verleende.[9] Het was in de Nederlandse parlementaire geschiedenis de eerste keer, afgezien van het ontslag van minister-president Dirk Jan de Geer in augustus 1940 ten tijde van zijn tweede kabinet, dat een kabinetslid ontslagen werd zonder daar zelf om te hebben gevraagd.[10] Op verzoek van de CDA-fractie gaf zij twee dagen later ook haar Kamerzetel op.[4][5]
Na de kabinetsformatie in 2021 en 2022 overwoog ze een terugkeer in de Tweede Kamer. Een Tweede Kamerzetel zou namelijk vrijkomen doordat Hoekstra minister werd in Rutte IV en die zetel zou eerst aangeboden worden aan Keijzer. Uiteindelijk koos ze ervoor deze zetel niet in te nemen.[11][12]
Privé[bewerken | brontekst bewerken]
Keijzer is getrouwd en heeft vijf kinderen.
| Voorganger: M.H.P. (Martijn) van Dam |
Staatssecretaris van Economische Zaken en Klimaat 2017-2021 |
Opvolger: S.A. (Stef) Blok (waarnemend als minister van Economische Zaken en Klimaat) |
