Caranthir

Caranthir
Tolkien-personage
Andere namen	Morifinwë, Carnistir
Titel	'de Donkere'
Geslacht	Man
Afkomst	Elf, Noldo
Overlijdensjaar	507 van de Eerste Era
Familie
Vader	Fëanor
Moeder	Nerdanel
Nageslacht	Geen

Caranthir is in een personage uit de werken van J.R.R. Tolkien. Hij was een Elf en de vierde zoon van Fëanor, wat hem tot de Noldor doet behoren. Caranthir stond er om bekend snel in woede te kunnen ontsteken en werd ook wel 'de Donkere' (Morifinwë in het Quenya, zijn vader-naam) genoemd. Zijn moeder-naam was Carnistir, wat 'rood gezicht' betekent.

De geschiedenis van Caranthir wordt verteld in het boek Silmarillion. In de oudere versies van het boek luidde zijn naam Cranthir.

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Caranthir groeide op in Aman als zoon van Fëanor en Nerdanel. Nadat Melkor de silmarillen had gestolen en Finwë, de vader van Fëanor, had gedood zwoer Fëanor samen met zijn zeven zonen een eed om wraak te nemen en de silmarillen te herwinnen. Door toedoen van deze eed verliet een groot deel van de Noldor Aman en reisde af naar Midden-aarde waar zij een eeuwenlange strijd zouden aanbinden met Melkor. Deze eed en strijd zou ook onderlinge strijd tussen de Elfen tot gevolg hebben, waardoor Caranthir en zijn broers met veel wantrouwen werden bekeken.

Gedurende de gedeeltelijke omsingeling van Melkors veste Angband heerste Caranthir over Thargelion in het oosten van Beleriand, ten noorden van Ossiriand. Dit land werd daarom ook wel Dor Caranthir (het land van Caranthir) genoemd. Zijn hoofdveste was gelegen aan het meer Helevorn in het noorden van het land. Door de nabije ligging van de Blauwe Bergen ontmoette de Elfen daar de Dwergen. Alhoewel er geen sprake was van grote vriendschap tussen de twee volkeren hadden ze in Melkor een gezamenlijke vijand en er ontstond een levendige handel, waar Caranthir handig gebruik van maakte.

Na het ontwaken van de Mensen vestigde de Haladin zich in Thargelion. In eerste instantie schonken Caranthir en zijn volk weinig aandacht aan hen. Toen de Haladin echter in het nauw werden gedreven door Orks schoot hij hen te hulp en bood de mensen, onder de indruk van hun dapperheid, zijn bescherming aan. Trots weigerde Haleth, de leidster van deze mensen, echter.

Na vele jaren van oorlog en waakzame vrede werd Caranthir uiteindelijk tijdens de Dagor Bragollach verslagen en hij vluchtte samen met zijn broer Amrod naar het zuiden om zich te vestigen bij de Amon Ereb. Deze slag markeerde ook het einde van het beleg van Angband. Gedwongen door zwakte zouden de Elfen later een alliantie sluiten met nieuwe mensenvolkeren die over de Blauwe Bergen Beleriand binnen kwamen. Caranthir ging een bondgenootschap aan met Ulfang. Dat bleek tijdens de Slag van Ongetelde Tranen een vergissing toen Ulfang en zijn zonen de Elfen in de rug aanvielen en zo de toch al precaire situatie op het slagveld tot een hopeloze maakten.

Caranthir overleefde de slag, maar de macht van de Noldor was gebroken en Melkor had vrij spel. In de tussentijd was het Beren en Lúthien gelukt een silmaril te ontfutselen uit de kroon van Melkor. Deze zou uiteindelijk in handen komen van Dior, de heerser van Doriath. Gebonden door hun eed eisten de zonen van Fëanor het juweel op, maar dat eindigde in bloedvergieten. Tijdens deze tweede broedermoord stierven Caranthir en zijn broers Celegorm en Curufin. Ook Dior en velen van zijn volk werden gedood.