Murder on the Orient Express (1974)
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
| Murder on the Orient Express Moord in de Oriënt-Express | ||||
|---|---|---|---|---|
| Regie | Sidney Lumet | |||
| Scenario | Agatha Christie | |||
| Hoofdrollen | Albert Finney Lauren Bacall Sean Connery Ingrid Bergman Michael York Vanessa Redgrave Jacqueline Bisset Richard Widmark John Gielgud Anthony Perkins Martin Balsam Rachel Roberts Wendy Hiller Denis Quilley Colin Blakely Jean-Pierre Cassel George Coulouris | |||
| Muziek | Richard Bennett | |||
| Première | 24 november 1974 | |||
| Land | .svg){kind=small} Verenigd Koninkrijk
| |||
| Budget | US$ 1,4 miljoen | |||
| Opbrengst | US$ 28 miljoen[1] | |||
| Remake | Murder on the Orient Express (2017) | |||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| MovieMeter-profiel | ||||
| ||||
Murder on the Orient Express is een Britse film uit 1974, geregisseerd door Sidney Lumet. Het is een verfilming van de detectiveroman Moord in de Oriënt-expres van Agatha Christie.
Ingrid Bergman won een Oscar voor haar rol van miss Ohlsson.
Rolverdeling[bewerken | brontekst bewerken]
- Albert Finney als Hercule Poirot
- Richard Widmark als Samuel Ratchett / Lanfranco Casetti
- Lauren Bacall als de Amerikaanse Mrs. Harriet Belinda Hubbard
- Ingrid Bergman als de Zweedse Miss Ohlson
- Sean Connery als de Brits-Indische kolonel Arbuthnot
- John Gielgud als de Britse butler Beddoes
- Michael York als de Hongaarse graaf Andreyani
- Jacqueline Bisset als gravin Andreyani
- Vanessa Redgrave als Miss Debenham
- Rachel Roberts als Duitse dienstmeid Hildegarde Schmidt
- Anthony Perkins als de secretaris van het slachtoffer Hector Willard MacQueen
- Wendy Hiller als de Russische prinses Dragomirov
- Jean-Pierre Cassell als de conducteur Pierre Paul Michel
- Denis Quilley als de Italiaanse autoverkoper annex chauffeur Antonio Foscarelli
- Colin Blakely als de Amerikaanse bodyguard Cyrus B. Hardman
- Martin Balsam als de Italiaanse directeur van de trein Signore Bianchi
- George Coulouris als de Griekse Dr. Constantine
In 2001 werd er opnieuw een film van het boek gemaakt met Alfred Molina in de hoofdrol. In 2010 volgde een bewerking voor de televisie, met David Suchet als Poirot. En ook in 2017 kwam er een verfilming, deze keer van en met Kenneth Branagh.
Trivia[bewerken | brontekst bewerken]
Onjuistheden[bewerken | brontekst bewerken]
Er zit een aantal foutjes in de film:
- In Istanboel wordt het reisschema omgeroepen: Sofia - Belgrado - Zagreb - Brod - Ljubljana - Triëst. In werkelijkheid ligt Brod tussen Belgrado en Zagreb.
- Poirot vraagt uiteindelijk hoeveel passagiers er in de wagon zaten, behalve hijzelf en het slachtoffer. Het antwoord (dat hij accepteert) is twaalf, er waren echter dertien mensen aanwezig, namelijk ook conducteur Pierre Paul Michel. Daarbij moet gezegd worden: Graaf Andreyani bracht samen met zijn vrouw één steekwond toe, en had - buiten het verdriet dat zijn vrouw droeg - geen persoonlijke wrok jegens het slachtoffer.
- Als butler Beddoes het mes terugtrekt, is duidelijk te zien dat het mes niet bebloed is, maar schoon.
- Op het station in Istanboel zijn affiches te zien van Kemal Atatürk. In 1935, het jaar waarin het verhaal zich afspeelt, leefde Atatürk nog; affiches met zijn beeltenis werden pas na zijn dood verspreid.
- Op het station is 'Allahoe akbar' vanuit een luidspreker te horen, deze uitspraak was toen verboden, er was een Turkse variant voor in de plaats gekomen: 'Tanri Uludur'. 'Allah Akbar' werd pas weer toegestaan in 1938.
- In de beginscène wordt Poirot door een man die hem vergezelt tijdens het oversteken van de Bosporus bedankt voor het redden van het Koninkrijk Jordanië. Dat bestond toen nog niet, Jordanië was in die tijd een emiraat en werd veel later pas een koninkrijk.
- Tijdens de scène waarin Poirot een glaasje crème de menthe drinkt, is er door het raam een passerende trein te zien, deze is van een veel moderner type, dat nog niet bestond in 1935.
Overige trivia[bewerken | brontekst bewerken]
- Een aantal personen spreekt soms in de eigen taal, zo wordt er kort Duits, Frans, Hongaars, Italiaans en Zweeds gesproken in de film.
- Actrice Rachel Roberts die de rol van Hildegard Schmidt speelde, was tijdens de opnames al ernstig depressief en verslaafd aan slaapmiddelen en alcohol. Ze pleegde zes jaar later zelfmoord.
Bronnen, noten en/of referenties
|
