Myotis
| Myotis | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Vale vleermuis (Myotis myotis) | |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||
| Myotis Kaup, 1829 | |||||||||||||
| Typesoort | |||||||||||||
| Vespertilio myotis Borkhausen, 1797 | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Myotis op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Myotis is een geslacht van vleermuizen uit de familie der gladneuzen dat over de hele wereld voorkomt. Het geslacht ontbreekt slechts op geïsoleerde oceanische eilanden en in gebieden met zeer extreme klimaten. Myotis heeft van alle zoogdiergeslachten de grootste natuurlijke verspreiding en het is met meer dan 100 soorten na Crocidura het grootste geslacht van de zoogdieren en het grootste van de vleermuizen.
Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
De totale lengte van dit dier bedraagt 81 mm, de staartlengte 35 mm, de achtervoetlengte 10 mm, de oorlengte 13 mm, de voorarmlengte 33 mm en het gewicht 6 g. Door het zeer grote aantal soorten is het moeilijk om algemene kenmerken voor dit geslacht te geven. Ze hebben een smalle, puntige tragus en drie valse kiezen in elke kaakhelft.
Onderverdeling[bewerken | brontekst bewerken]
Myotis wordt meestal tot de onderfamilie Vespertilioninae gerekend, maar volgens genetisch onderzoek is het nauwer verwant aan de Kerivoulinae en Murininae; daarom wordt het nu in de onderfamilie Myotinae geplaatst. Ook de geslachten Cistugo en Lasionycteris zijn in deze onderfamilie geplaatst, maar beide blijken genetisch niet nauw verwant aan Myotis te zijn. De fossiele geslachten Miomyotis, Oligomyotis, Stehlinia en Suaptenos behoren mogelijk wel tot de Myotinae.
Ook de indeling binnen Myotis is door genetische methodes sterk veranderd. Het geslacht werd traditioneel in drie belangrijke ondergeslachten onderverdeeld, Myotis (sensu stricto), Leuconoe en Selysius, met daarnaast soms een of meerdere kleinere ondergeslachten als Chrysopteron, Isotus en Pizonyx (ook Cistugo is lange tijd als een ondergeslacht van Myotis gezien). Volgens genetisch onderzoek zijn de drie traditionele ondergeslachten Myotis, Leuconoe en Selysius echter duidelijk polyfyletisch; in plaats daarvan werd er een tweedeling gevonden tussen soorten uit de Nieuwe Wereld plus Brandts vleermuis en de Japanse vorm van de baardvleermuis (nu Myotis gracilis genoemd) aan de ene kant en soorten uit de Oude Wereld behalve Brandts vleermuis aan de andere kant. De groep uit de Nieuwe Wereld wordt tot het ondergeslacht Aeorestes Fitzinger, 1870 gerekend, dat daarvoor lange tijd in onbruik was geweest, terwijl de soorten uit de Oude Wereld tot het ondergeslacht Myotis blijven behoren. De Taiwanese soort Myotis latirostris valt buiten deze tweedeling en blijkt de zustergroep van alle andere soorten van Myotis te zijn. De indeling op het niveau van soort is bij veel groepen nog zeer onduidelijk, mede door het nieuwe licht dat genetische methodes werpen op de verwantschappen van deze vleermuizen.
Verspreiding[bewerken | brontekst bewerken]
Naar alle waarschijnlijkheid bestaan er nog wel enkele onbeschreven soorten binnen Myotis. Een enkel exemplaar uit het Kitangladgebergte (Mindanao, Filipijnen) lijkt op zowel M. ater als M. muricola, maar behoort waarschijnlijk tot geen van beide soorten. Genetisch onderzoek naar de M. adversus-groep in Australië wees uit dat er naast M. moluccarum naar alle waarschijnlijkheid nog een Myotis in Papoea-Nieuw-Guinea voorkomt.
Soorten[bewerken | brontekst bewerken]
- Myotis adversus
- Myotis aelleni
- Myotis albescens
- Myotis alcathoe
- Myotis altarium
- Myotis anjouanensis
- Myotis annamiticus
- Myotis annectans
- Myotis atacamensis
- Myotis ater
- Myotis auriculus
- Myotis australis
- Myotis austroriparius
- Langoorvleermuis (Myotis bechsteinii)
- Myotis belgicus
- Kleine vale vleermuis (Myotis blythii)
- Myotis bocagii
- Myotis bombinus
- Brandts vleermuis (Myotis brandtii)
- Myotis bucharensis
- Myotis californicus
- Capaccini's vleermuis (Myotis capaccinii)
- Myotis chiloensis
- Myotis chinensis
- Myotis ciliolabrum
- Guatemalteekse muisoorvleermuis (Myotis cobanensis)
- Myotis csorbai
- Meervleermuis (Myotis dasycneme)
- Watervleermuis (Myotis daubentonii)
- Myotis davidii
- Myotis dieteri
- Myotis diminutus
- Myotis dominicensis
- Myotis elegans
- Ingekorven vleermuis (Myotis emarginatus)
- Myotis evotis
- Myotis fimbriatus
- Myotis findleyi
- Myotis formosus
- Myotis fortidens
- Myotis frater
- Myotis gomantongensis
- Myotis goudoti
- Myotis gracilis
- Myotis grisescens
- Myotis hajastanicus
- Myotis hasseltii
- Myotis hermani
- Myotis horsfieldii
- Myotis hosonoi
- Myotis ikonnikovi
- Myotis insularum
- Myotis keaysi
- Myotis keenii
- Myotis laniger
- Myotis latirostris
- Myotis leibii
- Myotis levis
- Myotis longipes
- Kleine bruine vleermuis (Myotis lucifugus)
- Myotis macrodactylus
- Myotis macropus
- Myotis macrotarsus
- Myotis martiniquensis
- Myotis melanorhinus
- Myotis midastactus
- Myotis moluccarum
- Myotis montivagus
- Myotis morrisi
- Myotis muricola
- Vale vleermuis (Myotis myotis)
- Baardvleermuis (Myotis mystacinus)
- Franjestaart (Myotis nattereri)
- Myotis nesopolus
- Myotis nigricans
- Myotis nimbaensis[1]
- Myotis nipalensis
- Myotis occultus
- Myotis oreias
- Myotis oxygnathus
- Myotis oxyotus
- Myotis ozensis
- Myotis peninsularis
- Myotis pequinius
- Myotis petax
- Myotis planiceps
- Myotis pruinosus
- Myotis punicus
- Myotis ricketti
- Myotis ridleyi
- Myotis riparius
- Myotis rosseti
- Myotis ruber
- Myotis schaubi
- Myotis scotti
- Myotis septentrionalis
- Myotis sicarius
- Myotis siligorensis
- Myotis simus
- Myotis sodalis
- Myotis stalkeri
- Myotis thysanodes
- Myotis tricolor
- Myotis velifer
- Visetende vleermuis (Myotis vivesi)
- Myotis volans
- Welwitschvleermuis (Myotis welwitschii)
- Myotis yanbarensis
- Myotis yesoensis
- Myotis yumanensis
|