Nepenthaceae (monografie, 1873)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Zie Nepenthaceae (doorverwijspagina) voor andere betekenissen van Nepenthaceae.
De eerste twee pagina's van de monografie

Nepenthaceae is een monografie van de Britse botanicus Joseph Dalton Hooker over Nepenthes, een geslacht van tropische bekerplanten. Met name soorten uit het noorden van Borneo worden in het werk behandeld. De monografie werd in 1873 gepubliceerd in het zeventiende en laatste deel van Augustin Pyramus de Candolle's Prodromus Systematis Naturalis Regni Vegetabilis.[1]

Inhoud[bewerken | brontekst bewerken]

In zijn werk erkende Hooker 33 soorten. Hiervan beschreef hij er 7 voor het eerst, namelijk N. bicalcarata, N. celebica (later gesynomiseerd met N. maxima), N. echinostoma (later beschreven als een variëteit van N. mirabilis), N. hirsuta, N. khasiana, N. tentaculata en N. vieillardii.[1]

Soortenoverzicht[bewerken | brontekst bewerken]

De volgende soorten werden in het werk beschreven:

Infragenerieke classificatie[bewerken | brontekst bewerken]

Hooker splitste het geslacht Nepenthes in twee ondergeslachten. N. pervillei plaatste hij op basis van de afwijkende morfologie van de zaden in het monotypische Anurosperma; de overige soorten rekende hij tot Eunepenthes.[1] In 1895 publiceerde de Oostenrijkse botanicus Günther Beck von Mannagetta und Lerchenau zijn monografie Die Gattung Nepenthes, waarin hij Eunepenthes verder verdeelde in de subgroepen Apruinosae, Pruinosae en Retiferae.[2]