Neuhaus (chocolade)
| Neuhaus | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| ||||
Originele Neuhaus boutique uit 1857 in Galerie de la Reine, Brussel
| ||||
| Eigendom | Neuhaus | |||
| Oprichting | 1857 | |||
| Oprichter(s) | Jean Neuhaus | |||
| Bestuur | Ignace Van Doorselaere (CEO) | |||
| Hoofdkantoor | Brussel | |||
| Producten | Chocolade | |||
| Sector | Chocolade | |||
| Website | www | |||
| ||||
Neuhaus is een Belgische producent van pralines, chocolade en confiserie met hoofdzetel te Vlezenbeek. Het bedrijf is met 1.500 verkooppunten actief in een vijftigtal landen. Het is in handen van de holding Compagnie du Bois Sauvage. De productie gebeurt volledig in Vlezenbeek waar een 270-tal personeelsleden aan het werk zijn.
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
Jean Neuhaus was een Zwitser van Italiaanse afkomst. Toen zijn familie zich in Zwitserland vestigde veranderden ze hun Italiaanse naam Casanova naar de Duitse vertaling ervan: Neuhaus (nieuw huis). Neuhaus ontstond toen Jean Neuhaus na zijn vertrek uit Zwitserland zich in 1857 vestigde in Koninginnegalerij te Brussel. Hij opende er een apotheek, die hij samen met zijn zoon Frederich runde. De verkoop van pilletjes en hoestpastilles nam sterk toe toen hij ze met een laagje chocolade omhulde om hun meestal bittere smaak te verdoezelen.
Langzaam verschoof de activiteit van de apotheek naar een snoepwinkel. In 1912 ontwikkelde zijn kleinzoon Jean Neuhaus Jr. dit omhullen met chocolade verder tot de chocolade-bonbon met een heerlijke zachte vulling, de praline. Enkele jaren later vond zijn vrouw, Louise Agostini, de Ballotin uit, het doosje waarin pralines nog steeds worden verpakt. Dit had ze gedaan om de simpele reden dat wanneer ze haar man pralines zag verkopen en wegsteken in een puntzakje, ze het niet kon aanzien hoe deze kapotgingen. De ballotin werd gepatenteerd op 16 augustus 1915, maar Jean Neuhaus besloot om geen royalties te vragen van zijn mede-chocolatiers.[1]
In 1937 werden er weer twee nieuwe pralines gecreëerd: de bonbon 13 en de Astrid, die speciaal voor de nagedachtenis van Koningin Astrid werd gemaakt.
Ter gelegenheid van Expo 58 kwamen in 1958 de Caprice en de Tentation op de markt. In 1960 creëerde Neuhaus ter gelegenheid van de koninklijke huwelijken de pralines Boudewijn, Fabiola, Albert en Paola.
In 1978 werd Neuhaus verkocht aan de broers Jean-Jacques en Claude Poncelet, onder wie de internationale expansie begon. Zij verkochten Neuhaus op hun beurt in 1987 aan de Tiense Suikerraffinaderij. De nieuwe fabriek in Vlezenbeek werd in 1989 geopend. Neuhaus werd in 1997 geïntroduceerd op de Beurs van Brussel. De holding Compagnie du Bois Sauvage was hierna hoofdaandeelhouder met 7,78% van de aandelen.[2] In de loop der jaren verhoogde zij haar belang tot ze Neuhaus in 2006 met een openbaar overnamebod volledig in handen kreeg.[3][4]
Neuhaus is sinds 2000 hofleverancier, met een brevet op naam van Valérie Paquot, de voorzitter van de raad van bestuur van Neuhaus, en van de hoofdaandeelhouder, Compagnie du Bois Sauvage.
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
Bronnen[bewerken | brontekst bewerken]
- ↑ (en) Jacques Mercier, The Temptation of Chocolate. Racine (2007), pp. 240. ISBN 978-2-87386-533-7.
- ↑ Jaarverslag 2003-2004, geconsulteerd 4 januari 2012
- ↑ Bois Sauvage lanceert koop- en ruilaanbod op Neuhaus De Standaard, 18 november 2005
- ↑ Bois Sauvage plaatst uitrookbod op Neuhaus De Standaard, 6 december 2006