N'Golo Kanté

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Ngolo Kanté)
N'Golo Kanté
Kante op het WK 2018
Persoonlijke informatie
Volledige naam N'Golo Kanté
Geboortedatum 29 maart 1991
Geboorteplaats Parijs, Vlag van Frankrijk Frankrijk
Lengte 171[1] cm
Been Rechts
Positie Middenvelder
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Saoedi-Arabië Al-Ittihad Club
Rugnummer 7
Contract tot 30 juni 2026
Jeugd
Vlag van Frankrijk JS Suresnes
Vlag van Frankrijk US Boulogne
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2011–2013
2013–2015
2015–2016
2016–2023
2023- 		Vlag van Frankrijk US Boulogne
Vlag van Frankrijk SM Caen
Vlag van Engeland Leicester City
Vlag van Engeland Chelsea
Vlag van Saoedi-Arabië Al-Ittihad Club 		38(3)
75(4)
37(1)
239(11)
0(0)
Interlands **
2016– Vlag van Frankrijk Frankrijk 52(2)
* Bijgewerkt op 31 mei 2022
** Bijgewerkt op 31 mei 2022
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

N'Golo Kanté (Parijs, 29 maart 1991) is een Franse profvoetballer van Malinese afkomst die doorgaans als centrale middenvelder speelt. Hij tekende in juli 2016 een contract tot medio 2021 bij Chelsea, dat circa €36 miljoen voor hem betaalde aan Leicester City. Kanté debuteerde in 2016 in het Frans voetbalelftal.

Clubcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

US Boulogne[bewerken | brontekst bewerken]

Kanté stroomde door vanuit de jeugd van US Boulogne. Hiervoor debuteerde hij op 18 mei 2012 in het eerste elftal, tijdens een wedstrijd in de Ligue 2 tegen AS Monaco. Tijdens het seizoen 2012/13 speelde hij met Boulogne in de Championnat National, het derde niveau in Frankrijk. Hij scoorde zijn eerste doelpunt op 10 augustus 2012 tegen Luzenac.

SM Caen[bewerken | brontekst bewerken]

Kanté verkaste in 2013 naar SM Caen, toen actief in de Ligue 2. Kanté debuteerde voor de Franse club op 2 augustus tegen Dijon. Een week later scoorde hij zijn eerste doelpunt voor de club tegen Stade Lavallois. Gedurende het seizoen 2013/14 speelde hij 38 competitiewedstrijden voor Caen, waarmee hij dat jaar derde werd en promoveerde naar de Ligue 1. Op 9 augustus 2014 speelde Kanté zijn eerste wedstrijd op het hoogste niveau tegen Évian. De Fransman scoorde ook in deze wedstrijd. Caen handhaafde zich door dertiende te eindigen in de Ligue 1. In het seizoen 2014-15 was er in de Franse competitie geen middenvelder diegene meer ballen onderschepte of meer succesvolle tackles inzette dan N’Golo Kanté deed bij Caen[2].

Leicester City[bewerken | brontekst bewerken]

Kanté tekende in augustus 2015 een contract tot medio 2019 bij Leicester City, de nummer veertien van de Premier League in het voorgaande seizoen. Dat betaalde circa €9.000.000,- voor hem aan SM Caen.[3] Op 8 augustus debuteerde Kanté voor Leicester City door Jamie Vardy te vervangen. Op 7 november scoorde Kanté zijn eerste goal voor die club, wat gelijk ook zijn laatste was. Kanté werd in mei 2016 met Leicester City kampioen van de Premier League. Hij speelde dat jaar op een na alle competitiewedstrijden. Het was het eerste landskampioenschap in het bestaan van de club. Kanté werd samen met ploeggenoten Vardy, Mahrez en aanvoerder Morgan opgenomen in het PFA Team van het Jaar in de Premier League.[4] Kanté werd ook genomineerd voor de prijs PFA Players' Player of the Year, maar moest deze prijs overlaten aan ploeggenoot Riyad Mahrez.

Chelsea[bewerken | brontekst bewerken]

Kanté tekende in juli 2016 een contract tot medio 2021 bij Chelsea. Dat betaalde circa €36.000.000,- voor hem aan Leicester City.[5] Op 15 augustus kwam Kanté voor het eerst in actie voor Chelsea tegen West Ham United. Op 15 oktober kwam Kanté zijn oude ploeg Leicester City tegen en werd hij uitgeroepen tot Man of the Match.[6] Een week later scoorde hij zijn eerste doelpunt voor Chelsea, in een 4–0 overwinning tegen Manchester United. Op 12 mei 2017 werd Kante voor de tweede keer in twee jaar kampioen van de Premier League.[7] Hij werd gekozen tot beste voetballer van het seizoen 2016/17 in Engeland door de pers en door zijn collega-voetballers. Ook de Premier League zelf riep de Franse middenvelder van Chelsea uit tot speler van het jaar.[8] Chelsea verloor de Finale van de FA Cup van rivaal Arsenal.

In de Community Shield van 2017 verloor Chelsea, met Kanté in de gelederen, opnieuw van Arsenal. Kanté speelde op 12 september 2017 zijn eerste Europese wedstrijd tegen FK Qarabağ in de Champions League, Chelsea won 6–0. Kanté eindigde op de achtste plaats bij de verkiezing van de Ballon d'Or in 2017.[9] Op 19 mei 2018 won Kanté met Chelsea de FA Cup door in de finale Manchester United te verslaan (1–0). De middenvelder speelde de hele wedstrijd en werd uitgeroepen tot Man of the Match.[10] Het seizoen 2018/19 begon Chelsea weer met de Community Shield. Dit keer werd er verloren van Manchester City. Op 23 november 2018 verlengde Kanté zijn contract tot 2023.[11] Chelsea bereikte de finale van de League Cup door Tottenham Hotspur na een strafschoppenreeks te verslaan. Kanté scoorde het openingsdoelpunt in de thuiswedstrijd. De finale ging ook naar een strafschoppenreeks. Die ging deze keer verloren. Op 29 mei 2019 won Kanté zijn derde prijs met Chelsea. Chelsea won de finale van de UEFA Europa League met 4–1 van Arsenal. Kanté speelde de volledige wedstrijd. Chelsea verloor met Kanté de UEFA Super Cup met 2–1 van Liverpool in augustus 2019. Op zaterdag 29 mei 2021 won Chelsea met Kanté de UEFA Champions League door met 1–0 te winnen van Manchester City. Op 11 augustus 2021 werd vervolgens tegen UEFA Europa League-winnaar Villarreal de strijd om de UEFA Super Cup gewonnen nadat een uiteindelijke strafschoppenreeks (6–5 winst) de doorslag gaf. Op 12 februari 2022 wist Kanté met Chelsea voor de eerste keer in de clubhistorie het FIFA WK voor clubs te winnen door CONMEBOL Libertadores-winnaar Palmeiras in de finale te verslaan. In de reguliere speeltijd leverde de finale na een 1–1 gelijkspel geen winnaar op; Kai Havertz benutte in de zevenentwintigste minuut van de extra speeltijd een strafschop.[12]

Clubstatistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen Club Competitie Competitie Beker Internationaal Overig Totaal
Duels Goals Duels Goals Duels Goals Duels Goals Duels Goals
2011/12 US Boulogne Vlag van Frankrijk Ligue 2 1 0 0 0 — — 1 0
2012/13 Vlag van Frankrijk Championnat National 37 3 2 1 — — 39 4
Club totaal 38 3 2 1 0 0 0 0 40 4
2013/14 SM Caen Vlag van Frankrijk Ligue 2 38 2 5 1 — — 43 3
2014/15 Vlag van Frankrijk Ligue 1 37 2 2 1 — — 39 3
Club totaal 75 4 7 2 0 0 0 0 82 6
2015/16 Leicester City Vlag van Engeland Premier League 37 1 3 0 — — 40 1
Club totaal 37 1 3 0 0 0 0 0 40 1
2016/17 Chelsea Vlag van Engeland Premier League 35 1 6 1 — — 41 2
2017/18 34 1 7 0 6 0 1 0 48 1
2018/19 36 4 7 1 10 0 0 0 53 5
2019/20 22 3 1 0 4 0 1 0 28 3
2020/21 30 0 5 0 13 0 0 0 48 0
2021/22 15 2 3 0 2 0 1 0 21 2
2022/23 7 0 0 0 2 0 0 0 9 0
Club totaal 179 11 29 2 37 0 3 0 239 13
2023/24 Al-Ittihad Club Vlag van Saoedi-Arabië Saudi Professional League 0 0 0 0 0 0 — 0 0
Club totaal 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0
Carrière totaal 329 19 41 5 37 0 3 0 401 24

Interlandcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Kanté debuteerde op 25 maart 2016 in het Frans voetbalelftal, in een oefeninterland tegen Nederland (2–3 winst). Vier dagen later maakte hij zijn eerste interlanddoelpunt, in een met 4–2 gewonnen oefenwedstrijd tegen Rusland.[13] Bondscoach Didier Deschamps nam Kanté op 12 mei 2016 op in de Franse selectie voor het EK 2016, in eigen land.[14] Hierop bereikten zijn ploeggenoten en hij de finale, die ze met 0–1 verloren van Portugal. Kanté kwam in vier wedstrijden in actie, in de finale bleef hij op de bank. Hij was de minst ervaren veldspeler van de Franse selectie, afgezien van de – ten tijde van de selectie – nog niet gedebuteerde reservedoelman Benoît Costil.[14]

Didier Deschamps nam Kanté ook op voor de Franse selectie voor het WK 2018. Kanté stond voor elke wedstrijd en werd verkozen tot Man of the Match in de wedstrijd tegen Denemarken.[15] Kanté miste alleen minuten in de finale tegen Kroatië, toen hij werd vervangen door Steven Nzonzi toen een tweede gele kaart dreigde. Frankrijk won de finale met 4-2, de tweede keer dat Frankrijk het WK won.

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Engeland Leicester City
Premier League 1x 2015/16
Vlag van Engeland Chelsea
UEFA Champions League 1x 2020/21
UEFA Europa League 1x 2018/19
UEFA Super Cup 1x 2021
FIFA Club World Cup 1x 2021
Premier League 1x 2016/17
FA Cup 1x 2017/18
Competitie Winnaar Runner-up Derde
Aantal Jaren Aantal Jaren Aantal Jaren
Vlag van Frankrijk Frankrijk
FIFA WK 1x Goud 2018
UEFA EK 1x Zilver 2016
UEFA Nations League 1x Goud 2020/21
Individueel
Vlag van Engeland PFA Player of the Year 1x 2016/17
Vlag van Engeland FWA Footballer of the Year 1x 2016/17

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Voorganger:
Riyad Mahrez 		PFA Players' Player of the Year
2017 		Opvolger:
Mohamed Salah
Voorganger:
Jamie Vardy 		FWA Footballer of the Year
2017 		Opvolger:
Mohamed Salah
Zie de categorie N'Golo Kanté van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=N%27Golo_Kanté&oldid=64581040"