Nicolas-Louis de Lacaille
| Nicolas Louis de Lacaille | ||
|---|---|---|
| ||
Portret van Nicolas Louis de Lacaille
| ||
| Persoonlijke gegevens | ||
| Geboortedatum | 15 maart 1713 | |
| Geboorteplaats | Rumigny, Ardennes | |
| Overlijdensdatum | 21 maart 1762 | |
| Overlijdensplaats | Parijs | |
| Land(en) van nationaliteit | Koninkrijk Frankrijk
| |
| Religie | Rooms-Katholieke Kerk
| |
| Lid van | Royal Society, Kungliga Vetenskapsakademien, Franse Academie van Wetenschappen, Russische Academie van Wetenschappen, Pruisische Academie van Wetenschappen, Academy of Sciences of the Institute of Bologna, Göttinger Academie van Wetenschappen | |
| Academische achtergrond | ||
| Alma mater | Collège de Lisieux (1729 – 1732) [1] Collège de Navarre (1732 – 1735)[1]
| |
| Wetenschappelijk werk | ||
| Vakgebied(en) | astronomie | |
| Bekend van | Coelum Australe Stelliferum
| |
| Prijzen en erkenningen | Fellow of the Royal Society[2]
| |
| Beroep | astronoom,[3] wiskundige, schrijver,[4] onderwijzer | |
Nicolas Louis de Lacaille (Rumigny, 15 maart 1713 - Parijs, 21 maart 1762) was een Frans astronoom.[5]
Na geruime tijd met Cassini te hebben samengewerkt aan de kartering van Frankrijk, werd hij in 1739 hoogleraar aan het Collège Mazarin, waar hij in 1746 een eigen sterrenwacht kreeg.
In 1750 werd hij door de Académie des Sciences uitgezonden naar Kaap de Goede Hoop waar hij tot 1754 een groot aantal waarnemingen en metingen deed (parallaxbepaling van de zon en de maan, in samenwerking met Lalande, graadmeting). Hij stelde vanuit Kaapstad ook een belangrijke stercatalogus voor de zuidelijke hemel op: Coelum australe stelliferum (1763).[6]
Hij stelde net als Charles Messier een catalogus op voor nevelachtige objecten die voor kometen aangezien konden worden. Deze catalogus is in tegenstelling tot die van Messier in onbruik geraakt.
Hij schreef heel wat wetenschappelijke verhandelingen en leerboeken: Leçons élementaires d'astronomie physique et géométrique (1746); Astronomiae Fundamenta (1757); Journal historique du vouage fait au Cap de Bonne Espérance (1763).
Veertien sterrenbeelden
[bewerken | brontekst bewerken]Lacaille introduceerde veertien nieuwe sterrenbeelden tussen de al eerder door Petrus Plancius ingevoerde zuidelijke sterrenbeelden. Een hiervan (Mensa) verwees naar de Tafelberg nabij Kaapstad, nabij de plaats waar Lacaille zijn waarnemingen verichtte, de overigen naar instrumenten en gereedschappen die door wetenschappers, cartografen, navigatoren en kunstenaars werden gebruikt. Deze sterrenbeelden werden snel door andere sterrenkundigen overgenomen en zijn opgenomen in de IAU lijst van officiële sterrenbeelden.
- Beeldhouwer [Beeldhouwerswerkplaats] (Sculptor)
- Graveerstift (Caelum)
- Kompas (Pyxis)
- Luchtpomp (Antlia)
- Microscoop (Microscopium)
- Octant (Octans)
- Oven [Chemische Oven] (Fornax)
- Passer [Steekpasser] (Circinus)
- Net (Reticulum)
- Schilder [Schildersezel] (Pictor)
- Slingeruurwerk (Horologium)
- Tafelberg (Mensa)
- Telescoop (Telescopium)
- Winkelhaak (Norma)
- ↑ a b MacTutor History of Mathematics archive.
- ↑ https://catalogues.royalsociety.org/CalmView/Record.aspx?src=CalmView.Persons&id=NA7078&pos=1.
- ↑ A Short History of Astronomy.
- ↑ Library of the World's Best Literature.
- ↑ Ian S. Glass, Nicolas-Louis De La Caille, Astronomer and Geodesist (Oxford: Oxford University Press, 2013); Nicolas Louis de Lacaille (Parijs: Observatoire de Paris, 2013) online link.
- ↑ e-rara link.