Nicolas de Largillière

Nicolas de Largillière (Parijs, 20 oktober 1656 - aldaar, 20 maart 1746) was een barokschilder uit de Franse school. Hij behoort tot de stroming van de Franse barokschilderkunst en past in het rijtje naast Charles Le Brun en Hyacinthe Rigaud. Hij schilderde landschappen, stillevens en met name portretten. Vooral zijn coloriet en composities waren zijn specialiteiten.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Largillière is de zoon van een Parijse handelaar. Op driejarige leeftijd verhuist het gezin naar Antwerpen waar hij in het atelier van Anton Goubau werkt vanaf 1668. Hij moet dus een mondje Nederlands machtig geweest zijn. In 1674 treedt hij toe tot de Sint-Lucasgilde van Antwerpen.

Voordat hij naar Frankrijk teruggaat, passeert hij langs het Britse Hof. In Frankrijk is hij een veelgevraagd schilder van de adel, die veel portretten en ex voto's bij hem bestellen. In 1699 huwt hij Marguerite-Élisabeth Forest, die hem twee dochters en een zoon schenkt. Dankzij zijn talent kan hij zich langzaam een weg banen door de Koninklijke Academie voor schilder- en beeldhouwkunst, waar hij sinds 30 maart 1686 lid is. In 1736 wordt hij er directeur, en in 1743 kanselier.

In 1746 sterft hij op 89-jarige leeftijd.