Noord-Koreaans voetbalelftal (mannen)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Noord-Korea
Vlag van Noord-Korea
Bijnaam Chollima
FIFA-ranglijst 118 Gedaald 4 (4 april 2024)
Hoogste ranking 57e (november 1993)
Laagste ranking 181e (okt-nov 1998)
Associatie Noord-Koreaanse voetbalbond
Bondscoach Vlag van Noord-Korea Kim Yong-jun
Stadion Kim Il-sungstadion
Meeste interlands Ri Myong-guk (118)
Topscorer Jong Il-Gwan (25)
Wedstrijden
Eerste interland:
Vlag van Birma Birma 0–0 Noord-Korea Vlag van Noord-Korea
(Rangoon, Birma; 22 maart 1964)
Grootste overwinning:
Vlag van Noord-Korea Noord-Korea 21–0 Guam Vlag van Guam
(Taipei, Taiwan; 11 maart 2005)
Grootste nederlaag:
Vlag van Portugal Portugal 7–0 Noord-Korea Vlag van Noord-Korea
(Kaapstad, Zuid-Afrika; 21 juni 2010)
Wereldkampioenschap
Optredens 2 (eerste keer: 1966)
Beste resultaat Kwartfinale (1966)
Aziatisch kampioenschap
Optredens 3 (eerste keer: 1980)
Beste resultaat Vierde plaats (1980
Thuis
Uit
WK 2010 – Kwalificatie (tegen Zuid-Korea)
Azië Cup 2015 – Training
WK 2010 – Kwalificatie (tegen Turkmenistan)

Het Noord-Koreaanse voetbalelftal is een team van voetballers dat Noord-Korea vertegenwoordigt bij internationale wedstrijden en competities, zoals de kwalificatiewedstrijden voor het wereldkampioenschap voetbal en het Aziatisch kampioenschap voetbal.

Het team wist zich tweemaal te kwalificeren voor een WK: in 1966, waar het de kwartfinale haalde, en 2010, waar het de groepsfase niet overleefde. Daarnaast haalde het vijf keer de eindronde van het Aziatisch kampioenschap voetbal, waarvan de kwalificaties voor de toernooien van 2011 en 2015 behaald werden door eindoverwinningen in de AFC Challenge Cup.

Met 118 interlands is Ri Myong-guk de recordinternational, Jong Il-Gwan is de topschutter aller tijden met 25 goals.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

In de kwalificatiecampagne voor het WK 1966, de eerste kwalificatiecampagne waaraan werd deelgenomen, slaagde Noord-Korea er meteen in zich te kwalificeren voor een internationaal toernooi. Het won de kwalificatiegroep door twee keer te winnen van Australië, terwijl Zuid-Korea zich terugtrok uit de kwalificaties en Zuid-Afrika gediskwalificeerd.[1]

Op het WK opende Noord-Korea met een 3-0-nederlaag tegen de Sovjet-Unie. In de tweede groepswedstrijd leek Chili lange tijd met 1-0 te gaan winnen, maar in het slot maakte Pak Seung-zin alsnog gelijk. In de laatste groepswedstrijd was Italië de tegenstander. Italië trad aan met topspelers als Gianni Rivera en Sandro Mazzola en was torenhoog favoriet, maar moest winnen om de volgende ronde te halen. Tegen alle verwachtingen in wisten de Noord-Koreanen te winnen na een doelpunt van Pak Doo-ik. Italië was zodoende uitgeschakeld, Noord-Korea stootte na de Sovjet-Unie als tweede in de groep door. Daarmee werd het het eerste Aziatische land dat de tweede ronde kon bereiken. In de kwartfinale tegen Portugal kwam Noord-Korea zowaar met 3–0 voor, maar dankzij vier goals van Eusébio, werd de wedstrijd alsnog verloren met 3–5. Niettemin werden de Noord-Koreaanse spelers bij thuiskomst onthaald als nationale helden.

WK 2010[bewerken | brontekst bewerken]

44 jaar na het succesvolle toernooi in Engeland mocht Noord-Korea in 2010 opnieuw naar het wereldkampioenschap. In Zuid-Afrika ging het hen echter minder goed af. In de eerste groepswedstrijd verloren ze nipt met 2-1 van Brazilië, de aansluitingstreffer van Ji Yun-nam kwam te laat. Hierna werd met liefst 7–0 van Portugal verloren. Dit was de zwaarste Noord-Koreaanse nederlaag ooit. Tevens was dit de eerste wedstrijd van het elftal die live in Noord-Korea werd uitgezonden.[2] Ook de laatste groepswedstrijd, tegen Ivoorkust, werd verloren: 3–0. Het toernooi zat er voor de Koreanen dus op na de groepsfase.

Voor de start van het toernooi had Noord-Korea geprobeerd de regels te omzeilen door met Kim Myong-won een extra spits in de selectie te smokkelen, zogezegd als derde doelman.[3] Het bedrog werd echter ontmaskerd, en de FIFA maakte bekend dat Kim dan ook enkel als doelman zou mogen aantreden. Tijdens het WK ging het gerucht dat vóór de eerste wedstrijd vier spelers spoorloos waren verdwenen. Een aangekondigde persconferentie hierover verviel.[4] Na thuiskomst moesten de spelers en met name de coach een officiële, urenlange 'ideologische' berisping ondergaan volgens Asia News.[5] De FIFA eiste opheldering hierover, maar zei eind augustus 2010 genoeg bewijs te hebben dat de aantijgingen niet klopten.[6]

Prestaties op eindrondes[bewerken | brontekst bewerken]

Wereldkampioenschap[bewerken | brontekst bewerken]

Wereldkampioenschap voetbal overzicht
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT Kwal
Vlag van Engeland 1966 Kwartfinale 4 1 1 2 5 9 (Kwal.)
Vlag van Mexico 1970 Teruggetrokken
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland 1974 Niet gekwalificeerd
Vlag van Argentinië 1978 Teruggetrokken
Vlag van Spanje 1982 Niet gekwalificeerd
Vlag van Mexico 1986 Niet gekwalificeerd
Vlag van Italië 1990 Niet gekwalificeerd
Vlag van Verenigde Staten 1994 Niet gekwalificeerd
1998–2002 Geen deelname
Vlag van Duitsland 2006 Niet gekwalificeerd
Vlag van Zuid-Afrika 2010 Groepsfase 3 0 0 3 1 12 (Kwal.)
Vlag van Brazilië 2014 Niet gekwalificeerd
Vlag van Rusland 2018 Niet gekwalificeerd
Vlag van Qatar 2022 Teruggetrokken[7]

Aziatisch kampioenschap[bewerken | brontekst bewerken]

Aziatisch kampioenschap voetbal overzicht
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT Kwal
Vlag van Iran (1964-1980) 1976 Teruggetrokken (na kwalificatie)
Vlag van Koeweit 1980 Vierde 6 3 0 3 10 12 (Kwal.)
Vlag van Singapore 1984 Geen deelname
Vlag van Qatar 1988 Niet gekwalificeerd
Vlag van Japan (1870–1999) 1992 Groepsfase 3 0 1 2 2 5 (Kwal.)
Vlag van Verenigde Arabische Emiraten 1996 Geen deelname
Vlag van Libanon 2000 Niet gekwalificeerd
Vlag van China 2004 Niet gekwalificeerd
Vlag van IndonesiëVlag van MaleisiëVlag van ThailandVlag van Vietnam 2007 Geen deelname
Vlag van Qatar 2011 Groepsfase 3 0 1 2 0 2 (Kwal.)
Vlag van Australië 2015 Groepsfase 3 0 0 3 2 7 (Kwal.)
Vlag van Verenigde Arabische Emiraten 2019 Groepsfase 3 0 0 3 1 14 (Kwal.)
Vlag van Qatar 2023 Teruggetrokken

Oost-Aziatisch kampioenschap[bewerken | brontekst bewerken]

Oost-Aziatisch kampioenschap voetbal overzicht
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT Kwal
Vlag van Japan 2003 Teruggetrokken
Vlag van Zuid-Korea (1997–2011) 2005 Derde 3 1 1 1 1 2 (Kwal.)
Vlag van China 2008 Vierde 3 0 2 1 3 5 (Kwal.)
Vlag van Japan 2010 Niet gekwalificeerd
Vlag van Zuid-Korea 2013 Niet gekwalificeerd
Vlag van China 2015 Derde 3 1 1 1 2 3 (Kwal.)
Vlag van Japan 2017 Vierde 3 0 1 2 1 3 (Kwal.)
Vlag van Zuid-Korea 2019 Niet gekwalificeerd
Vlag van Japan 2022 Geen deelname

AFC Challenge Cup[bewerken | brontekst bewerken]

AFC Challenge Cup overzicht
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT Kwal
Vlag van India 2008 Derde 3 1 1 1 6 2
Vlag van Sri Lanka 2010 Kampioen 5 3 2 0 14 2
Vlag van Nepal 2012 Kampioen 5 5 0 0 12 1 (Kwal.)
Vlag van Malediven 2014 Geen deelname

Interlands[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Interlands Noord-Koreaans voetbalelftal 2010-2019 voor de meest actuele gespeelde en komende interlands van Noord-Korea.

FIFA-wereldranglijst[8][bewerken | brontekst bewerken]

1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019
62 84 117 144 166 158 172 142 136 124 117 95 82 113 115 113 86 108 110 99 138 150 105 125 126 109 126

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Noord-Koreaans_voetbalelftal_(mannen)&oldid=66157477"