Oosterse haagbeuk
| Oosterse haagbeuk IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2014) | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
.jpg)
| |||||||||||||||||||
| Een oosterse haagbeuk in Oblast Jambol in het zuidoosten van Bulgarije. | |||||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| soort | |||||||||||||||||||
| Carpinus orientalis Mill. (1768) | |||||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||||
Oosterse haagbeuk op  Wikispecies
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
De oosterse haagbeuk (Carpinus orientalis) is een boom uit de berkenfamilie (Betulaceae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Philip Miller in 1768.[1][2]
Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
Het is een kleine haagbeukensoort die tot circa 5 meter hoog wordt. De bladeren zijn ovaal en 3 à 4 cm lang. De bladrand is dubbel gezaagd en heeft een scherp bladeinde.[3] De kroon is doorgaans goed ontwikkeld met dichte vertakkingen. De bovenzijde van het blad is donkergroen en is lichter aan de onderzijde. De bladsteel is 0,4 à 0,6 cm lang en is behaard. De schors is lichtgrijs en redelijk glad.[4]
Verspreiding[bewerken | brontekst bewerken]
De soort komt voor in het noordoosten van Italië, Sicilië, Hongarije, Moldavië, Roemenië, de Balkan, de Krim, het zuiden van Rusland, Transkaukasië, Anatolië, het noorden van Iran en de Levant.[1]
Afbeeldingen[bewerken | brontekst bewerken]
-
Groeiwijze van de soort.
-
Bladeren van de oosterse haagbeuk.
-
Structuur van de schors.
-
Gebladerte van de soort.
.JPG)
Bronnen, noten en/of referenties
|
