Oranje dooiermos
| Oranje dooiermos | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Oranje dooiermos met enkele apothecia | |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Xanthoria calcicola Oxner (1937) | |||||||||||||
.jpg)
| |||||||||||||
| Synoniemen | |||||||||||||
|
Physcia parietina var. aureola | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Oranje dooiermos op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Het oranje dooiermos (Xanthoria calcicola), is een korstmos met een bladvormige thallus en in het midden holle knobbels (isidia), die ongeveer even hoog als breed zijn. Oudere exemplaren hebben zo nu en dan een paar apotheciën (bekerstructuren). Hij komt voor op steen en soms op bomen. De fotobiont is een groene alg uit het geslacht Trebouxia.
Determinatie[bewerken | brontekst bewerken]
Uiterlijke kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
Het thallus is foliose, groeit in de vorm van kleine of grote rozetten, tot 9 cm in diameter, vaak versmeltend in meerdere, vrij stevig tegen het substraat gedrukt door het onderste oppervlak van de lobben, met isidia, rhizinen zijn afwezig. Bovenzijde donkeroranje tot rood of oranjebruin; de onderzijde is witachtig of lichtoranje. De lobben zijn 0,2 tot 0,4 mm dik, 5(10)–5 mm lang en 0,5 tot 2 mm breed, gescheiden of gescheiden, gesloten tot overlappende marginale zones. Isidia zijn klein, verspreid, wrattenachtig, papilloidvormig of lobvormig, tot 0,2–0,5 mm in diameter en 0,2 tot 0,4 (0,7) mm lang, ontwikkelen zich voornamelijk in het centrale, donkere en gerimpelde deel van de thallus. De apotheciën zijn schaars (misschien afwezig), 1–3 mm in diameter, ongesteeld, met een felgele schijf en een granulaire-isidiale thallusrand.
Microscopische kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
De parafysen zijn bovenaan verdikt. De asci zijn knotsvormig en bevatten 8 sporen. De ascosporen zijn kleurloos, ellipsoïde of bijna bolvormig en meten 11–17 × 6–9 µm.
Het verschilt van andere vertegenwoordigers van het geslacht door de aanwezigheid van isidia op het bovenoppervlak van de thallus.
Ecologie[bewerken | brontekst bewerken]
Zij groeit vooral op muren, dijken, dakpannen, beton, eterniet en steeds vaker ook op bomen langs wegen. Op kalksteen en silicaatsteen, inclusief basalt, soms op een houtachtige ondergrond.
Syntaxonomie[bewerken | brontekst bewerken]
Oranje dooiermos is een kensoort van de associatie van oranje dooiermos (Xanthorietum calcicolae).
Verspreiding[bewerken | brontekst bewerken]
Het wordt gevonden in Europa, Azië, Noord-Amerika, Afrika. Het korstmos komt in Nederland vrij algemeen voor, vooral in het noorden, midden en westen.
| Bronnen, noten en/of referenties |