Organisatie voor Islamitische Samenwerking
| Organisatie voor Islamitische Samenwerking | ||
|---|---|---|
(Details) | ||
| ||
| Bestuurscentrum | Djedda, Saoedi-Arabië | |
| Oprichting | 1969 | |
| Werktaal | Arabisch, Engels, Frans | |
| Lidmaatschap | 57 landen | |
| Inwoners | 1.810.399.070 | |
| Munteenheid | 46 munteenheden | |
| Secretaris-generaal |  Hissein Ibrahim Taha
| |
| Website | http://www.oic-oci.org/ | |
De Organisatie voor Islamitische Samenwerking (OIS) is een intergouvernementele organisatie met een permanente vertegenwoordiger bij de Verenigde Naties. De organisatie bestaat uit 57 deels of voornamelijk islamitische landen uit het Midden-Oosten, Afrika, Azië en Zuid-Amerika. Het doel van de OIS is om de belangen van de moslims wereldwijd te behartigen.
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
De organisatie werd opgericht in 1969 als reactie op de brandaanslag op de Al-Aqsamoskee in Jeruzalem door een Australische christenfundamentalist.
In 1990 gaf de Organisatie de Caïro-verklaring van de mensenrechten in de islam uit, een richtsnoer voor haar leden op het gebied van de mensenrechten.
In 2004 werd de Turkse wetenschapshistoricus Ekmeleddin İhsanoğlu (1943) benoemd tot secretaris-generaal van de OIS.
In 2008 benoemden de Verenigde Staten een vaste gezant voor de OIS, Sada Cumber, waarmee de VS het belang van de organisatie onderstreepten.
In december 2015 werd op initiatief van Saudi-Arabië door 34 lidstaten onder verwijzing naar het oprichtingshandvest van de organisatie de Islamitische Militaire Alliantie in het leven geroepen.
Leden[bewerken | brontekst bewerken]
Lidstaten[bewerken | brontekst bewerken]
Afrika
Algerije (1969)
Benin (1982)
Burkina Faso (1975)
Comoren (1976)
Djibouti (1978)
Egypte (1969, geschorst tussen 1979 en 1984)
Gabon (1974)
Gambia (1974)
Guinee (1969)
Guinee-Bissau (1974)
Ivoorkust (2001)
Kameroen (1975)
Libië (1969)
Mali (1969)
Marokko (1969)
Mauritanië (1969)
Mozambique (1994)
Niger (1969)
Nigeria (1986)
Oeganda (1974)
Senegal (1969)
Sierra Leone (1972)
Soedan (1969)
Somalië (1969)
Togo (1997)
Tsjaad (1969)
Tunesië (1969)
Azië
Afghanistan (1969, geschorst tussen 1980 en 1989)
Azerbeidzjan (1991)
Bahrein (1970)
Bangladesh (1974)
Brunei (1984)
Indonesië (1969)
Irak (1976)
Iran (1969)
Jemen (Noord-Jemen in 1969, herenigd met Zuid-Jemen in 1990)
Jordanië (1969)
Kazachstan (1995)
Kirgizië (1992)
Koeweit (1969)
Libanon (1969)
Malediven (1976)
Maleisië (1969)
Oezbekistan (1995)
Oman (1970)
Pakistan (1969)
Palestina (1969)
Qatar (1970)
Saoedi-Arabië (1969)
Syrië (1970)
Tadzjikistan (1992)
Turkije (1969)
Turkmenistan (1992)
Verenigde Arabische Emiraten (1970)
.svg){kind=small}
Europa
Albanië (1992)
Zuid-Amerika
Voormalige lidstaten[bewerken | brontekst bewerken]
Noord-Jemen
Zanzibar (jan 1993-aug 1993)
Zuid-Jemen
Waarnemende lidstaten[bewerken | brontekst bewerken]
Bosnië en Herzegovina (1994)
Centraal-Afrikaanse Republiek (1997)
Noord-Cyprus (1979, officieel in 2004)
Rusland (2005)
Thailand (1998)
