Overleg:Stotteren

Stotteren als angststoornis

Na het lezen van de pagina over 'Stotteren' hier op Wikipedia heb ik sterk de behoefte om hierop te reageren, aangezien ik van mening ben dat er nog veel informatie ontbreekt, sommige informatie onjuist is en sommige informatie erg simpel en/of onvolledig bescrheven is. Ik vraag me ook af waar deze informatie vandaan komt, er staat totaal geen bronvermelding bij. Verder valt me op dat er veel verschil is met de Engelse en de Duitse pagina over Stotteren (die veel uitgebreider zijn en bv. wel therapiën noemen). Ikzelf ben een stotteraar, al meer dan 30 jaar lang en heb na vele malen logopedie en een aantal therapiën een goed inzicht gekregen in het fenomeen stotteren (ik zou bijna zelf een therapie kunnen beginnen, ware het niet dat ik liever eerst mezelf nog helemaal "genees" van het stotteren). Ik heb kortgeleden een therapie gevolgd die naar mijn idee de spijker op de kop slaat en mij nog meer duidelijk gemaakt heeft wat stotteren nu precies is en dat het inderdaad mogelijk is om van het stotteren af te komen.

Als eerste wilde ik reageren op het stukje tekst onder het kopje 'Wat is stotteren': Eerder op de pagina is goed beschreven dat stotteren een gedeelte is dat hoorbaar (en zichtbaar) is en een gedeelte dat zich in het gevoelsleven van de stotteraat afspeelt (angst, negatieve gedachten, minderwaardigheidsgevoelens, etc.) en dit stukje beperkt zich dan helaas alleen tot wat er met de spieren gebeurd en hoe dit bestuurt wordt door onze 'computer'. We hebben geen computer in onze hersens, dat als eerste, ten tweede is dit een onderdeel waar de wetenschappers nog steeds niet helemaal uit zijn en ze spreken elkaar ook vaak tegen. Maar stotteren is veel meer dan alleen datgene wat we horen en zien, stotteren is voornamelijk spreekangst en de hoorbare (en zichtbare) symptonen zijn herhalingen en blokkades (dat laatste wordt trouwens helemaal niet genoemd, het zogeheten 'vastzitten', het persen op mondstanden).

Ik vind tevens dat er een kopje moet komen in de strekking van 'wat kan een stotteraar doen aan zijn stotteren ?' of 'kan stotteren worden "genezen" ?' of nog beter 'kan een stotteraar volledig van zijn stotteren afkomen ?'. Ik vind dat dit moet worden toegevoegd, omdat er therapiën zijn om van het stotteren af te komen, waarvan ik zelf bij de laatste therapie die ik gevolgd heb er stellig van overtuigd ben dat het mogelijk is om compleet van het stotteren af te komen, iets dat natuurlijk voor vele stotteraars ongelofelijk goed nieuws is. Er zijn helaas namelijk ook "deskundigen" of boeken/websites/andere bronnen die beweren dat een stotteraar voor altijd veroordeeld is tot zijn stotteren. Heel veel hangt natuurlijk af van de stotteraar zelf, het gaat niet van de ene op de andere dag, dat mag duidelijk zijn, het vergt tijd, energie, discipline, geduld en lef. Het is helaas wel zo dat er ook therapiën bestaan die totaal niet baten, soms zelfs het stotteren erger maken dan het al is. Ik begrijp dat Wikipedia onafhankelijk moet blijven en dat we geen reclame kunnen gaan maken voor therapiën, maar door het stukje algemeen te houden kan er toch veel informatie gegeven worden (of misschien toch een overzicht van bestaande therapiën met een beschrijving erbij ?).

Dan wat commentaar op wat foutieve beweringen in de tekst:

1. Volgens het stuk is stotteren een coördinatiestoornis. Nee, het is een angststoornis, (net als pleinvrees of arachnaphobia), het gevolg van de (soms onbewuste) angst is het haperen/herhalen/vastzitten/etc. (het hoorbare/zichtbare deel) maar dit zijn symptonen (die vaak bij elke stotteraar weer iets anders zijn). De symptonen kun je zien als een coördinatiestoornis, maar deze treedt alleen op in geval van een voor de stotteraard beangstigende situatie. De stotteraar spreekt namelijk vloeiend als hij/zij alleen is of zingt en dan is er dus geen coördinatiestoornis.

2. Volgens het stuk is stotteren vaak erfelijk/genetisch. Dit is onjuist, de overgevoeligheid is erfelijk en wanneer een kind dat deze gevoeligheid heeft een vader heeft die dit ook heeft en stottert, is de kans erg groot dat het kind ook gaat stotteren. Maar er zijn ook tal van mensen die stotteren zonder dat ze ook maar 1 familielid hebben dat stottert en er zijn ook families met een vader die stottert en geen enkel kind dat stottert.

3. Volgens de 'weetjes' stopt 1 op de 3 stotteraars met stotteren. Dit is niet juist. Van de volwassen stotteraars stopt bijna geen enkele stotteraar spontaan met stotteren of "groeit er overheen" zoals wel eens vaak gezegd wordt. Slechts een heel klein percentage (1 a 2 procent) van de volwassen stotteraars ontdekt zelf een manier om helemaal vrij te worden van stotteren, een groter percentage met behulp van therapie, maar helaas het grootste deel van de stotteraars blijft stotteren (en zoekt ook niet meer naar een oplossing, teleurgesteld in logopedie of een therapie die niet geholpen heeft). Bij kinderen gaat het stotteren in ongeveer 75% van de gevallen wel spontaan over, maar dit is vaak op erg jonge leeftijd (tussen 3 en 7 jaar).

4. Volgens de 'weetjes' heb je minder kans om te stotteren als je rustig en traag praat. Dit is niet echt goed verwoord. Rustig praten, d.w.z. met veel spreekrust praten is inderdaad de oplossing om niet te stotteren, want dat is precies waar het om gaat (de stotteraar heeft angst om te praten, angst om te stotteren), wanneer hij/zij kalm blijft tijdens het spreken, gaat het ook veel beter. Maar traag praten geeft geen garantie op het verminderen van stotteren, een stotteraard die dan nog steeds bang is, zal dan ook nog steeds stotteren, hoe langzaam hij/zij ook praat.

5. Volgens het stuk begint stotteren wanneer kinderen meer en meer leren praten. Het stuk vergeet te vermelden dat vaak een voor het kind schokkende gebeurtenis de eerste oorzaak is voor het stotteren (maar dat kan van alles zijn, ziekenhuis, ruzie thuis tussen de ouders, dood van iemand, etc.), dit in combinatie met overgevoeligheid en daarna gaat het kind angstvallig op zijn spreken letten. Het wordt pas echt erg wanneer het kind gaat leren lezen en daarna gaat denken in woorden en letters en die probeert te spreken (het 'persen op mondstanden').

[Bron: 'Door de Nacht naar het Licht' vertaald door Jan Heuvel, oorspronkelijk boek 'Durch Nacht zum Licht' van Oscar Hausdörfer, breslau 1933] (http://www.natuerlichsprechen.de/pages/page010.html)

– De voorgaande bijdrage werd geplaatst door Danyo (overleg · bijdragen) 1 jan 2008 23:12

 Beste Danyo,
 
 Beter laat dan nooit:) -> 

1. Hoewel ik het grondig met je eens ben over de twijfelachtigheid van dit artikel, kan ik je toch meedelen dat stotteren is ingedeeld bij de communicatiestoornissen, in de DSM IV dus in de categorie "ontwikkelingsstoornissen". Natuurlijk kan en mag iedereen daar zo zijn vraagtekens bij zetten, maar zo is het nu eenmaal officieel vastgelegd door de heren en dames wetenschappers/psychiaters etc.

Precieze indeling van 'stotteren':

  Stuttering (stotteren):

   (childhood onset fluency disorder):

     mental disorder
     mental disorder » Disorders Usually First Diagnosed in Infancy, Childhood, or Adolescence
     Disorders Usually First Diagnosed in Infancy, Childhood, or Adolescence » Communication Disorders
     mental disorder » neurodevelopmental disorder » Communication Disorders

NB. Pleinvrees, of agorafobie behoort tot de angststoornissen en arachnafobia valt volgens mij specifieker onder 'sociale fobie' (social anxiety). Ik meen tevens dat stotteren ook voorkomt als symptoom bij een bepaalde vorm van social anxiety. Maar stotteren als stoornis op zichzelf, is een ontwikkelingsstoornis.

2. Je vraagt je af waar dit artikel vandaan komt- welnu, ik vroeg me hetzelfde af bij het redigeren van de grammatica en de spelling. Na even googelen kwam ik erachter dat vrijwel de complete tekst letterlijk is overgenomen van "www.stotteren.nl"; m.i. een amateuristische, maar goedbedoelende website van twijfelachtig allooi...

rRdoomernik (overleg) 21 feb 2014 02:26 (CET)

Nervositeit

Graag wil ik reageren op het artikel stotteren. Vanaf mijn kind zijn tot in mijn middelbare leeftijd heb ik vreselijk gestotterd,vaak geen woord er uit kunnen krijgen. Toch ben ik nooit in therapie gegaan omdat ik er het heil er niet van in zag.Ik was en ben nog steeds van mening dat stotteren wordt veroorzaakt door een vorm van nervositeit.Logopedie of stottertherapie heeft dus geen enkele zin.Een stotteraar is een nerveus type, en dat kan men duidelijk waarnemen.Bij mij was dat niet anders. Het verbaast mij daarom ook dat er in geen enkel artikel over stotteren nervositeit ter sprake komt.z'on belangrijkefactor. De nervositeit kan sterk negatief beinvloed worden door o.a. roken ,stressgevoelige vleesproducten. Daarbij komt nog de spraakangst,die door de stotteraar zelf wordt ontwikkeld.

Op mijn 48 jarige leeftijd bond ik de strijd aan met mijn stotterprobleem.Elke dag zoveel mogelijk hardop lezen,goed articuleren en niets ontzien.Elke morgen een aantal keren diep inademen en diepuitademen om de nervositeit te onderdrukken. Na 6 jaar van elke dag uren hardop lezen was ik van het stotteren genezen,en kon ik uitstekend praten.De spraakangst is vanzelf verdwenen.Natuurlijk was het niet makkelijk,maar daar kan ik niet verder op in gaan.De ervaring die ik in die jaren heb opgedaan heeft mij een eigen visie doen ontwikkelen.Volgens mijn mening is nervositeit de bron van het stotterprobleem. Dan is er nog de fysieke factor die door de stotteraar zelf wordt ontwikkeld .van stotteren gaat men stotteren,het is dan bijna niet meer mogelijk om van het stotteren af te komen.Eerst zal de stotteraar van zijn of haar nervositeit verlost moeten worden alvorens zijn of haar spraak apparaat weer op het goede spoor te krijgen. Ik ben er door mijn methode en visie goed vanaf gekomen .

Beste....., als u een wetenschappelijk bron heeft waaruit blijkt dat ook wetenschappers nervositeit als oorzaak zien, dan kan het artikel worden aangepast. Heeft u zo een bron? Groeten, Elly 3 apr 2008 16:50 (CEST)

Wetenschappelijk bewijs ? neen. Maar voor mij heb ik geen enkele twijfel. JF

Stotterende beroemdheden

Ik heb een hele lijst stotterende beroemdheden toegevoegd aan de lijst, binnen het uur zijn ze verwijderd. Waarom? Ikzelf heb er als stotterend kind enorm veel aan gehad toen ik leerde dat Winston Chruchill, Marilyn Monroe en Elvis Presley ook stotteraars waren. Lijkt me voor andere stotteraars ook fijn om te weten...

Prognose

In het artikel staat dat 1 op de 3 stotteraars uiteindelijk ophoudt met stotteren. Dit is echter niet wetenschappelijk bewezen, want ik las in een wetenschappelijke tijdschrift "eenmaal stotteraar, altijd stotteraar". Therapie kan wel helpen, maar de kans op terugval is aanzienlijk groot. Een stotteraar zal de concentratie en mentale kracht die nodig is voor vloeiend spreken niet altijd kunnen opbrengen. --Jentin2 11 mrt 2009 16:51 (CET)

Klinkt weinig wetenschappelijk, het artikel op :en meldt de kans op herstel afhankelijk is van de leeftijd. Met bronnen. Fenke 11 mrt 2009 17:21 (CET)

Toch is het wetenschappeijk. Ik kan mijn bron ook vermelden, namelijk: Triv' januari 2007, de geinterviewde is Wendy Huinck aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Daarin wordt geschreven dat de aard van stotteren motorisch van aard is. Verder is het zo mensen altijd in een vroege stadium therapie uitproberen, dus het heeft niks met leeftijd te maken. --Jentin2 26 mrt 2009 15:45 (CET)

En zingen

Ik heb zojuist een fors stuk tekst verwijderd omdat dit zonder verdere bronnen en ook zonder enige vorm van opmaak was geplaatst. Feitelijk was het gewoon een lap tekst waar je in een encyclopdie weinig tot niets aan hebt.

Mocht iemand deze tekst, of liever een deel ervan, hersteld willen zien, dan lijkt dit me een prima plaats om er eerst eens over te discussiëren: Wat plaatsen we wel of juist niet, in welke bronnen staat het vermeld, etc.?

Vriendelijke groeten, Erik'80 · 27 okt 2009 10:54 (CET)

Ik had een deel van dit stuk geschreven, over de Hausdorfer methode. Ik heb het uit eerste hand opgeschreven, of beter gezegd uit mijn eigen hand. Ik heb de Hausdorfer therapie gevolgd en vond het fantastisch. Ik moest een reactie schrijven na alle eenzijdige berichtgeving over Del Ferro (met kreten als "wetenschappelijk bewezen" e.d.). Ik heb alleen verwoord waar de Hausdorfer therapie van uit gaat, zonder overdreven positief te zijn. En waarom moet alles in bronnen staan? Ik ben zelf de bron... Overigens had ik er een prima externe bron bij gezet, namelijk "Door de Nacht naar het Licht" van Oscar Hausdorfer, daarin staat alles beschreven over de Hausdorfer methode. Dus plaats het maar terug. En moet jij bepalen waar men wel of niet wat aan heeft? Vriendelijke groeten, Erwin

Dat bepaal ik niet nee. Wat ik wel doe is het toepassen van gezond verstand: in een encyclopedie schrijft men niet wat men zelf als goed of werkend heeft ervaren, maar wat aan de hand van aantoonbare bronnen de waarheid is. Termen als "schrijver dezes" horen in een encyclopedisch artikel niet thuis; eigen adviezen of ervaringen horen in een eigen blog of website maar zeker niet hier. Vriendelijke groeten, Erik'80 · 29 okt 2009 01:17 (CET)

Ik kan me wel vinden in Eriks commentaar. Toch denk ik dat een beschrijving van de Hausdorfermethode een plek verdient in het artikel. Een deel van Erwins bijdrage is daar zeker voor geschikt - want deze was op zich goed geschreven. Een verwijzing naar het boek van Hausdorfer is niet echt overtuigend. Zijn er wetenschappelijke artikelen die iets zeggen over de effectiviteit van de methode? Michiel _(overleg) 29 okt 2009 09:17 (CET).

Om te reageren op Erik: de "waarheid" bestaat niet. Iedereen heeft zijn eigen waarheid. Opdat iedereen zijn eigen idee c.q. zijn eigen waarheid kan vormgeven, moeten juist verschillende "waarheden" naast elkaar worden gepresenteerd (zonder de pretentie dat het ene dan wel het andere de "enige echte waarheid" is; die pretentie krijg je als je gaat schermen met "wetenschappelijk bewezen theoriëen" e.d.). Dat naast elkaar presenteren van verschillende werkelijkheden is pas werkelijk objectief... Mijn beschrijving van Hausdorfer kon ik geven omdat ik deze therapie zelf heb ervaren en er over heb gelezen. Ik had het echter niet geschreven in de vorm van een eigen advies of ervaring. Ik heb slechts een beschrijving gegeven van wat de Hausdorfer therapie inhoudt. Die beschrijving was objectief, deed geen afbreuk aan welke andere therapie dan ook en kan door iedereen worden nagelezen in feitelijk de enige bron die er voor de Hausdorfer therapie is; het boek "Door de Nacht naar het Licht" van Oscar Hausdorfer. En wat betreft de opmerking van Michiel ("Een verwijzing naar het boek van Hausdorfer is niet echt overtuigend. Zijn er wetenschappelijke artikelen die iets zeggen over de effectiviteit van de methode?"): het boek van Hausdorfer is de enige bron die de methode goed uitlegt (samen met de reader van het Hausdorfer instituut). En waarom moet alles "wetenschappelijk" worden verklaard? Je kunt ook volstaan met de opmerking "deze methode is door wetenschappers nog niet onderzocht", dat is ook objectief. Tot slot, van wetenschappelijk onderzoek bij een zó complex probleem als stotteren verwacht ik niet veel. Ik ben ervan overtuigd dat stotteren een angstprobleem is en niet wordt veroorzaakt door een verkeerde ademhaling (dat is een gevolg van het stotteren, niet een oorzaak). Neurologisch onderzoek op dit gebied staat nog in de kinderschoenen. En tot slot, sommige wetenschappers hebben geen gezond verstand en zijn gewoon dom. Vr. gr. Erwin

En dat zeg je tegen een wetenschapper? :p Maargoed, er mag/moet zeker een passage in het artikel over deze therapie, maar dan enkel iets als "Een door wetenschappers nog niet onderzochte, maar wel vaak toegepaste methode is..." en daarachtr een korte beschrijving. Met kort bedoel ik dan hooguit een stuk of vijf/zes zinnen over de techniek en dergelijke. Erik'80 · 29 okt 2009 18:43 (CET)

Ja, dat kan ik tegen een wetenschapper zeggen. Als je goed leest, zeg ik dat sommige wetenschappers geen gezond verstand hebben, dat zijn ze dus niet allemaal. En ik weet bij uitstek wat de wetenschap inhoudt; ik zal niet verder uitwijden, maar heb o.a. drie universitaire studies afgerond. Waarom in vredesnaam zoveel aandacht voor wetenschappelijk onderzoek op deze site? Zeg gewoon wat de methode inhoudt, dan kunnen mensen zelf beoordelen of het hen aanspreekt. Wetenschap is ook niet alles. En waarom slechts in vijf of zes zinnen? Als ik in 20 zinnen de Hausdorfer methode wil uitleggen, waarom niet? Vr. gr. Erwin

Jammer dat de betekenis van ":p" je blijkbaar ontgaat. Wat ik wil zeggen met "vijf of zes zinnen" is dat het door mij verwijderde stuk echt véél te lang was. Voor opname in een artikel over een bovenliggend onderwerp (d.w.z. niet een artikel over de methode) volstaat een beknopte beschrijving. Erik'80 · 29 okt 2009 22:43 (CET)

De betekenis van :p was me niet ontgaan ;-) Ik ben niet met je eens dat het stuk te lang was. Over stotteren kan heel veel worden geschreven. Wie ben jij om te bepalen of een stuk te lang is? Als ik voor mijn "waarheid" wat meer woorden nodig heb, dan gebruik ik die. Laat anderen dan maar wat meer schrijven over andere aspecten. Gebruiker:Erwin. 29 okt 2009 23:25.

Erwin, het stuk is te lang, omdat het hele artikel erdoor in onbalans raakt. Wie iets wil lezen over stotteren, verwacht geen lange uitwijding over een van de therapieën. Alternatief is dat je een nieuw artikel maakt over de Hausdorfertherapie en in het stotterartikel daarnaar verwijst. We kunnen hier verder ook lang debatteren over wat waar is, maar dat lijkt me niet heel nuttig. Maar het lijkt me wel van belang om te melden of een therapie (nog) niet wetenschappelijk is bewezen. Veel mensen hechten namelijk wel aan dat soort informatie. Verder moeten we er op de een of andere manier toch voor zorgen dat niet iedereen hier zijn zelfverzonnen therapie post. Zoals eerder gezegd lijkt het me wel goed dat Hausdorfer een plekje in Wikipedia krijgt. Michiel _(overleg) 30 okt 2009 09:44 (CET).

Vertraagde uitademing.

Graag wil ik er nog een stukje aan toevoegen. In de laatste alinea van het item overleg staat geschreven dat men er voor moet zorgen dat niet iedereen zijn eigen zelfverzonnen therapie post. Maar zoals de geschiedenis ons heeft geleerd worden de meeste kwalen opgelost door de mensen die er zelf aan lijden.

Vanaf mijn kind zijn tot in mijn tot in mijn middelbare leeftijd heb ik vreselijk gestotterd. En heb het altijd gevoeld als een vorm van nervositeit die basaal aanwezig is.Die nervositeit uit zich niet alleen in het stotteren ,doch ook in gevoel en lichaams houding.Vanuit dat gegeven zocht ik naar een oplossing. Door de vele fluctuaties in het stotteren die bij elke stotteraar voorkomen geloofde ik dat men van het stotteren kon genezen.Bovendien weet ik van een paar mensen dat zij van het stotteren zijn genezen door minstens een half jaar achtereen dagelijks een bepaalde tijdsduur te gaan zwemmen. Er zijn ook mensen die in de loop van hun leven van het stotteren zijn af komen,zonder dat zij er zelf ook maar iets aan gedaan hebben! Dus het verhaal dat het stotteren komt door een foutje in de hersenen lijkt mij niet juist. Pas op latere leeftijd ben ik uit pure wanhoop elke dag een aantal uren hardop gaan lezen om zo te achterhalen waar het aan schorten. Vorderingen werden maar met montjesmaat en na veel herhalen in het geheugen opgenomen.De vooruitgang verliep dus zeer langzaam.Van stotteren,gaat men stotteren ,maar zodra de uitademing trager wordt,gaat het stotteren over in normaal praten.Wanneer de stotteraar tegen zichzelf of dieren praat,lijkt er geen vuiltje aan de lucht,omdat hij dan zelf het tempo kan bepalen en zijn spraakangst niet wordt aangesproken. De spraak is meestal op een zeer rustige toon. Maar zodra hij een boek hardop gaat lezen als hij alleen is of iets tegen iemand wil zeggen ,gaat hij zijn stem verheffen ,en loopt dan onmiddelijk vast en gaat dan stotteren ,tot dat zijn of haar uitademing omslaat in een trager tempo. Na zes jaar van elke dag een aantal uren hardop lezen had ik toch een uitstekend resultaat bereikt, zoals ik al eerder heb beschreven. Mijn stotteren was voor een groot deel gereduceerd ,en ook mijn nervositeit en spraakangst waren voor een groot deel verdwenen. Een aantal jaren later kwam ik echter tot de ontdekking dat niet het vele lezen (praten) tot een oplossing heeft geleid,maar de vertraagde uitademing die daarmee gepaard gaat op de goede momenten. Dat verklaart ook de genezende werking van de zwemtherapie.Hierbij is ook de manier van ademhalen de genezende factor,(inademen,tuitmond maken en dan langzaam tot diep uitademen). De langzame uitademing tijdens het spreken is Blijkbaar een voorwaarde om niet te stotteren ,en geeft tevens een rustgevend gevoel. En een goede spraak ondersteund weer de langzame uitademing,waardoor het hele proces in stand blijft .Ook mede door deze oefening elke dag te doen ben ik er in geslaagd om helemaal van het stotteren te genezen.Het is goed om s'morgens al met deze oefening te beginnen,en kan natuurlijk zonder beperking, denk maar aan de zwemmer.Denk er ook aan dat het roken van sigaretten en het teveel eten van varkensvlees stres kan veroorzaken ,en roet in het eten kan gooien. Ik ben zeker geen wetenschapper of therapeut,en heb ook geen enkele studie gedaan in die richting .Dit zijn alleen mijn bevindingen ,en wil hier alleen maar mensen mee helpen,omdat ik weet wat stotteren betekend.Je hele persoonlijkheid wordt er door aangetast. Jammer dat het zolang heeft moeten duren om tot een oplossing te komen ,en ik alles zelf heb moeten ontdekken .Ik hoop dat andere stotteraars dit lezen en er hun voordeel er mee doen .Natuurlijk kan en mag men niet verwachten dat men in een paar weken of een paar maanden van het stotteren is genezen .Maar met veel geduld ,en elke dag deze oefening,(regelmatig herhalen)Komt men elke dag een heel klein beetje vooruit.En zal men er uiteindelijk in slagen om langzaam maar zeker van het stotteren af te komen. Ik ben er met deze methode van afgekomen ,Waarom de ander niet?. Deze methode is,natuurlijk,doeltreffend,duurzaam en voor iedereen bereikbaar.

07-juni-2013

J.Frits – De voorgaande bijdrage werd geplaatst door 86.90.172.137 (overleg · bijdragen)

Spraakvermogen.

De publicatie van de "Doe het zelf Stottertherapie" jan 2015 , heeft volgens mijn inziens veel belangstelling gewekt. Graag wil ik hier nog wat aan toevoegen .De bevindingen van destijds hebben mij in de loop der jaren nog meer duidelijkheid verschaft. Door deze therapie is het mij gelukt om er voorgoed vanaf te komen ,en wel op een natuurlijke wijze. Uit mijn ervaring heb ik geleerd dat stotteren wordt veroorzaakt door een zwak of te weinig spraakvermogen. In een aantal gevallen waar in weinig vermogen wordt gevraagd, kan de PDS wel vloeiend spreken ,bv wanneer hij/zij praat tegen zijn hond of kat. In andere gevallen heeft de PDS de neiging om zijn/haar stem te verheffen ,en stijgt dan boven zijn/haar spraakvermogen, GAAT HOOG IN DE BORST ADEMHALEN en gaat dan stotteren. Ook de spraakangst speelt hierbij een rol. De PDS kan zijn/haar spraakangst niet overwinnen om rustig op zijn/haar niveau zonder stotteren te spreken. Indien de PDS er in slaagt om zonder stotteren hardop te gaan lezen kan hij/haar spraakvermogen opvijzelen ,wat de PDS zeker weleens heeft ervaren. Maar de verbetering is altijd maar van korte duur. Een stotterende zanger zal na een avond zingen ervaren dat hij in staat is om zonder stotteren te spreken,als gevolg van de langzame uitademing, waarna het de volgende morgen weer is verdwenen. Voor een duurzaam en blijvend resultaat moet men zoveel en vaak oefenen met hardop lezen ,wat voor niemand haalbaar is . Een betere en vervangende methode is de "Zwemademhalingsoefening"d,w,z, kort inademen, tuitmond vormen ,dan langzaam uitademen .Doe deze ademhalingsoefening zowel laag als hoog in de borst .Dat kan men op elk moment van de dag beoefenen, en is voor iedereen bereikbaar. Door deze oefening elke dag te doen ,komt men elke dag een beetje vooruit, ook al zal men er soms niets van merken. Goede dagen zullen zich altijd blijven afwisselen met dagen waarop het wat minder gaat. Vermoeidheid speelt hierin ook een rol. Door deze oefening elke dag te doen zal de spraakverbetering zich na lange tijd vastzetten ,en men niet meer terug zal vallen in het stotteren . Na verloop van tijd zal de PDS merken dat blokkades, belemmeringen langzaam gaan verdwijnen en het spraakvermogen langzaam zal gaan toenemen ,waarna ook de spraakangst gaat verdwijnen. Goed spreken ,doet het spraakvermogen stijgen. Een volledig herstel heeft tijd nodig ,maar succes is gegarandeerd. Men kan en mag ook niet verwachten dat je in korte tijd van het stotteren kan genezen ,als je zovele jaren hebt gestotterd. Een heel goede therapie ,voor iedereen die stottert. Ik ben met deze methode volledig van stotteren genezen. Helaas is het artikel "Doe het zelf stottertherapie" van het internet gehaald.

29-okt-2017 J.Frits

Hallo, ik ben hier nog niet zo lang, maar is dit niet iets voor een eigen site? heel mooi dat je er vanaf bent gekomen trouwens. Ik heb hier en daar wat regels doorgelezen, maar dit is gedateerd op 29-10-2017 en misschien ben jij dezelfde persoon, echter is het IP niet hetzelfde. Ik heb hier ooit per ip bijgedragen, daarom weet ik nog wel iets van wikipedia. Ik zag dat iemand je tekst had weggehaald, vandaar. het is niet zo moeilijk een site te beginnen hoor. Geluk en hartelijke groet, Toughfinish 29 augustus 2019