Pilea peperomioides
| Pilea peperomioides | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||
| Pannenkoekenplant | |||||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| soort | |||||||||||||||||||
| Pilea peperomioides Diels (1912) | |||||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||||
Pilea peperomioides op  Wikispecies
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Pilea peperomioides, beter bekend als de pannenkoekenplant is een plant uit de brandnetelfamilie (Urticaceae). Pilea peperomioides komt van nature alleen voor in China in het bergachtige gebied van de provincie Yunnan. Van hier bracht in het begin van de 20e eeuw de Schotse botanicus George Forrest (1873-1932) de plant mee naar Europa. De Duitse botanicus Ludwig Diels (1874-1945) gaf haar in 1912 de naam Pilea peperomioides (op Peperomia gelijkend).
Pilea peperomioides heeft opvallend grote ronde bladeren en vlezige stengels. De bladeren hebben een doorsnede van ongeveer 10 cm en staan iets uit het midden op de bladsteel. Het glanzend succulente blad is vlezig en leerachtig en heeft een donkergroene kleur. De plant bereikt een hoogte van 30–40 cm (maximaal 60 cm) en bloeit met onopvallend kleine witte bloemen.
In Europa is Pilea peperomioides een kamerplant. De Nederlandse naam pannenkoekenplant verwijst naar de ronde vorm van het blad die aan een pannenkoek doet denken. In Engeland heeft de plant de naam Chinese money plant.
Stekken[bewerken | brontekst bewerken]
Pannenkoekenplanten zijn gemakkelijk te stekken. Een nieuw plantje dat bij de moederplant groeit kan worden losgesneden en op water gezet. Als de er uit groeiende wortels enige omvang hebben bereikt kan het plantje in potgrond geplant worden.
Trivia[bewerken | brontekst bewerken]
In 1944 nam de Noorse missionaris Agnar Espegren, die toen China moest verlaten, een pannenkoekenplant mee naar Noorwegen. Sindsdien heeft zich de kamerplant via het doorgeven van stekken eerst in de Scandinavische landen en later over heel Europa verspreid.
Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]
- A. Radcliffe-Smith, Pilea peperomioides, Kew Magazine, Deel 1, 1984, pp. 14–19