Paraquat

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Paraquat
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van paraquat
Algemeen
Molecuulformule C12H14Cl2N2
IUPAC-naam 1-methyl-4-(1-methylpyridinium-4-yl)pyridiniumdichloride
Andere namen methylviologen, 1,1′-dimethyl-4,4′-bipyridiniumdichloride
Molmassa 257,15896 g/mol
SMILES
C[N+]1=CC=C(C=C1)C2=CC=[N+](C=C2)C.[Cl-].[Cl-]
InChI
1/C12H14N2.2ClH/c1-13-7-3-11(4-8-13)12-5-9-14(2)10-6-12;;/h3-10H,1-2H3;2*1H/q+2;;/p-2/fC12H14N2.2Cl/h;2*1h/qm;2*-1
CAS-nummer 1910-42-5
EG-nummer 217-615-7
PubChem 15938
Wikidata Q409669
Beschrijving Kleurloze hygroscopische kristallen of wit tot geel hygroscopisch poeder
Vergelijkbaar met diquat
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
ToxischSchadelijk voor de gezondheidMilieugevaarlijk
Gevaar
H-zinnen H301 - H311 - H315 - H319 - H330 - H335 - H372 - H410
EUH-zinnen geen
P-zinnen P261 - P273 - P305+P351+P338 - P314 - P501
EG-Index-nummer 613-090-00-7
VN-nummer 2781
ADR-klasse Gevarenklasse 6.1
Fysische eigenschappen
Dichtheid 1,25 g/cm³
Smeltpunt 175-180 °C
Kookpunt (ontleedt) > 300 °C
Oplosbaarheid in water 700 g/L
Goed oplosbaar in water
Slecht oplosbaar in ethanol, aceton, benzeen, tolueen, ethylacetaat
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Paraquat is een wereldwijd veel toegepast herbicide, waarvan het gebruik echter omstreden is vanwege de hoge mate van giftigheid voor mens en dier. De zuivere stof komt voor als kleurloze hygroscopische kristallen of een wit tot geel hygroscopisch poeder, dat goed oplosbaar is in water.

Toepassing als herbicide[bewerken | brontekst bewerken]

De naam wordt algemeen gebruikt om het chloridezout aan te duiden. Paraquat is een snelwerkend, niet selectief onkruidbestrijdingsmiddel dat plantenweefsel aantast door contact. Het is na ca. 30 minuten regenvast. Merknamen van producten die paraquat als werkzame stof bevatten zijn onder andere: Gramoxone, Luxan Paraquat, Paraquat Protex en Priglone.

Paraquat wordt sinds de jaren '60 van de 20e eeuw gebruikt. Het product werd ontwikkeld door ICI in Groot-Brittannië (tegenwoordig Syngenta). In de jaren '70 gebruikte de Amerikaanse overheid in haar strijd tegen drugs paraquat om illegale cannabisplantages in Latijns-Amerika te besproeien.

Regelgeving[bewerken | brontekst bewerken]

De Europese Commissie heeft in december 2003 paraquat op de lijst van toegestane bestrijdingsmiddelen geplaatst. Tegen deze beslissing hebben verschillende Europese milieu- en vakbondsorganisaties beroep aangetekend. Sinds eind 2007 is het gebruik in de Europese Unie verboden.

Toxicologie en veiligheid[bewerken | brontekst bewerken]

Paraquat is zeer toxisch: blootstelling eraan kan zeer ernstige, onomkeerbare gevolgen hebben, zelfs met fatale afloop. Binnen de 24 uur vertoont men géén symptomen. Na 24 uur ontstaan er longproblemen. Zonder de juiste behandeling sterft men binnen de 48 u. Zuurstof geven versnelt het (letaal) proces.

Bij inademing zijn mogelijke effecten ernstige irritatie van neus, keel en luchtwegen of een bloedneus. Bij herhaalde of langdurige blootstelling treden hoesten, loopneus, bronchitis, longoedeem en verminderde longfunctie op. De grenswaarde voor blootstelling (inadembare fractie) is 0,1 mg/m³ (tijdsgewogen gemiddelde voor een periode van 8 uur). Bij huidcontact kunnen ontstekingen optreden en in zware gevallen blaren. Intense blootstelling kan leiden tot beschadiging van de nagels en in ernstige gevallen het doorbreken en verlies van nagels.

Contact met de ogen kan ernstig tot zeer ernstig irriterend werken. Het kan permanente oogschade veroorzaken als de ogen niet direct worden gespoeld. Bij inslikken treden directe effecten op (doorgaans braken, buikpijn, ontsteking aan mond, keel en slokdarm). Inslikken van paraquat kan binnen 48 uur de dood veroorzaken, of na 1 tot 3 weken door verlate, voortschrijdende fibrose van de longen.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]