Parijs-Roubaix 2014

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Frankrijk Parijs-Roubaix 2014
112e editie
Niki Terpstra
Datum 13 april 2014
Startplaats Compiègne
Finishplaats Roubaix
Totale afstand 257
Gem. snelheid 41,7 km/u
Deelnemers 199
Eindklassementen
Eerste Vlag van Nederland Niki Terpstra
Tweede Vlag van Duitsland John Degenkolb
Derde Vlag van Zwitserland Fabian Cancellara
Navigatie
← Parijs-Roubaix 2013     Parijs-Roubaix 2015 →
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

De 112e editie van de wielerwedstrijd Parijs-Roubaix werd gehouden op 13 april 2014. De wedstrijd maakte deel uit van de UCI World Tour 2014. De koers werd gewonnen door Niki Terpstra, die solo over de finish kwam, gevolgd door John Degenkolb, die de sprint van de tweede groep wist te winnen. Als derde eindigde titelverdediger Fabian Cancellara.

Kasseistroken[bewerken | brontekst bewerken]

Sector Kilometer Naam Lengte (km) Zwaarte
28 97,5 Troisvilles à Inchy 2,2 * * *
27 104 Viesly à Quiévy 1,8 * * *
26 106,5 Quiévy à Saint-Python 3,7 * * * *
25 111 Saint-Python 1,5 * *
24 119,5 Solesmes à Haussy 0,8 * *
23 126 Saulzoir à Verchain-Maugré 1,2 * *
22 130,5 Verchain-Maugré à Quérénaing 1,6 * * *
21 135 Quérénaing à Famars 1,2 * *
20 140,5 Maing à Monchaux-sur-Écaillon 1,6 * * *
19 153 Haveluy à Wallers 2,5 * * * *
18 161,5 Trouée d'Arenberg 2,4 * * * * *
17 167,5 Wallers à Hélesmes (Pont Gibus) 1,6 * * *
16 174,5 Hornaing à Wandignies-Hamage 3,7 * * * *
15 182 Warlaing à Brillon 2,4 * * *
14 185 Tilloy à Sars-et-Rosières 2,4 * * * *
13 191,5 Beuvry-la-Forêt à Orchies 1,4 * * *
12 196,5 Orchies 1,7 * * *
11 202,5 Auchy-lez-Orchies à Bersée 2,7 * * * *
10 208 Mons-en-Pévèle 3,0 * * * * *
9 214 Mérignies à Avelin 0,7 * *
8 217,5 Pont-Thibaut à Ennevelin 1,4 * * *
7 223,5 Templeuve (Moulin de Vertain) 0,5 * *
6 230 Cysoing à Bourghelles 1,3 * * * *
6 232,5 Bourghelles à Wannehain 1,1 * * *
5 237 Camphin-en-Pévèle 1,8 * * * *
4 240 Carrefour de l'Arbre 2,1 * * * * *
3 242 Gruson 1,1 * *
2 249 Willems à Hem 1,4 * *
1 256 Roubaix (Espace Charles Crupelandt) 0,3 *

Deelnemende ploegen[bewerken | brontekst bewerken]

18 UCI World Tour-ploegen 7 wildcards
Vlag van Frankrijk AG2R La Mondiale Vlag van Frankrijk FDJ.fr Vlag van Spanje Movistar Vlag van Frankrijk Bretagne-Séché Environnement
Vlag van Kazachstan Astana Vlag van Verenigde Staten Garmin Sharp Vlag van België Omega Pharma-Quick-Step Vlag van Frankrijk Cofidis
Vlag van Nederland Belkin Vlag van Nederland Giant-Shimano Vlag van Australië Orica-GreenEdge Vlag van Zwitserland IAM Cycling
Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team Vlag van Italië Lampre-Merida Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling Vlag van Duitsland Team NetApp-Endura
Vlag van Italië Cannondale Vlag van België Lotto-Belisol Vlag van Rusland Tinkoff-Saxo Vlag van België Topsport Vlaanderen-Baloise
Vlag van Frankrijk Europcar Vlag van Rusland Katjoesja Vlag van Verenigde Staten Trek Factory Racing Vlag van Verenigde Staten Unitedhealthcare
Vlag van België Wanty-Groupe Gobert

Verloop[bewerken | brontekst bewerken]

In een droge en daardoor stoffige editie kozen acht renners na 23 kilometer de aanval. De vluchtersgroep bestond naast de Belgen Kenny Dehaes, Tim De Troyer en David Boucher uit de Fransen Benoît Jarrier en Clément Koretzky, de Duitser Andreas Schillinger, de Slowaak Michael Kolář en de Amerikaan John Murphy. Bij het aansnijden van de eerste van 28 kasseistroken bedroeg de voorsprong meer dan acht minuten.

In het Bos van Wallers werd de kopgroep door lekke banden uitgedund. De Troyer, Jarrier, Schillinger en Murphy bleven vooraan over. De favorieten in het peloton kwamen schadevrij over de gevreesde kasseistrook. Onder meer Alexander Kristoff, Grégory Rast en Jan Bárta hadden minder geluk. De Noor Kristoff verliet even later per ambulance de wedstrijd.

Op de kasseistrook van Hornaing trok een versnelling van Omega Pharma-Quick-Step het peloton uiteen. Tom Boonen reed vervolgens voor een tweede keer lek, waarna de storm ging liggen. Op de strook van Beuvry-la-Forêt probeerde Boonen het opnieuw. Met een indrukwekkende demarrage maakte hij de overstap naar een groepje renners tussen het peloton en de vluchters, waar onder meer Thor Hushovd, Geraint Thomas en Maarten Tjallingii deel van uitmaakten. De vroege vluchters werden ingelopen en achter gelaten.

Hoewel de samenwerking in de kopgroep niet optimaal was, groeide de voorsprong van de groep-Boonen na Mons-en-Pévèle uit tot meer dan een halve minuut. Belkin had ondertussen Tjallingii ingewisseld voor Bram Tankink. Bert De Backer, Jasper Stuyven en Yannick Martinez maakten de kopgroep compleet.

Toen de voorsprong op begon te lopen richting de minuut, volgden er vanuit de achtergrond speldenprikken van Sep Vanmarcke en Peter Sagan. Boonen besloot het solo te proberen, maar kwam niet weg. Na de kasseien van Cysoing kwamen Sagan en Maarten Wynants bij de koplopers. Sagan ging er met 21 kilometer te gaan zelf vandoor. Op Camphin-en-Pévèle werd de groep-Boonen ingelopen. Vanmarcke, Fabian Cancellara, Zdeněk Štybar en John Degenkolb gingen op jacht naar Sagan, die op Carrefour de l'Arbre ingerekend werd.

De vijf werden met nog negen kilometer te gaan vergezeld door zes renners, waardoor er een kopgroep van elf man ontstond. Omega Pharma-Quick-Step was met drie man vertegenwoordigd. Op zes kilometer van de aankomst plaatste Niki Terpstra een versnelling. Doordat in de achtervolging de samenwerking ontbrak groeide zijn voorsprong tot twintig seconden. Terpstra werd niet meer bijgehaald, waardoor hij de grootste overwinning uit zijn carrière kon boeken.

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats Naam Ploeg Tijd
Winnaar Vlag van Nederland Niki Terpstra Vlag van België Omega Pharma-Quick-Step 6u09'01"
2 Vlag van Duitsland John Degenkolb Vlag van Nederland Giant-Shimano + 20"
3 Vlag van Zwitserland Fabian Cancellara Vlag van Verenigde Staten Trek Factory Racing z.t.
4 Vlag van België Sep Vanmarcke Vlag van Nederland Belkin z.t.
5 Vlag van Tsjechië Zdeněk Štybar Vlag van België Omega Pharma-Quick-Step z.t.
6 Vlag van Slowakije Peter Sagan Vlag van Italië Cannondale z.t.
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geraint Thomas Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling z.t.
8 Vlag van Nederland Sebastian Langeveld Vlag van Verenigde Staten Garmin Sharp z.t.
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bradley Wiggins Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling z.t.
10 Vlag van België Tom Boonen Vlag van België Omega Pharma-Quick-Step z.t.
11 Vlag van België Bert De Backer Vlag van Nederland Giant-Shimano + 26"
12 Vlag van Frankrijk Arnaud Démare Vlag van Frankrijk FDJ.fr + 47"
13 Vlag van Oostenrijk Bernhard Eisel Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling z.t.
14 Vlag van Frankrijk Sébastien Turgot Vlag van Frankrijk AG2R-La Mondiale z.t.
15 Vlag van België Björn Leukemans Vlag van België Wanty-Groupe Gobert z.t.
16 Vlag van België Stijn Vandenbergh Vlag van België Omega Pharma-Quick-Step z.t.
17 Vlag van België Greg Van Avermaet Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team z.t.
18 Vlag van Nederland Jos van Emden Vlag van Nederland Belkin z.t.
19 Vlag van Noorwegen Thor Hushovd Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team + 1' 05"
20 Vlag van Luxemburg Jempy Drucker Vlag van België Wanty-Groupe Gobert z.t.
Zie de categorie 2014 Paris-Roubaix van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Parijs-Roubaix_2014&oldid=49519075"