Parijs-Roubaix 2017

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Frankrijk Parijs-Roubaix 2017
115e editie
groep renners op de Kasseistrook van Cysoing naar Bourghelles in achtervolging op Daniel Oss met Greg Van Avermaet in derde positie
Datum 9 april 2017
Startplaats Compiègne
Finishplaats Roubaix
Totale afstand 257 km
Eindklassementen
Eerste Vlag van België Greg Van Avermaet
Tweede Vlag van Tsjechië Zdeněk Štybar
Derde Vlag van Nederland Sebastian Langeveld
Navigatie
← Parijs-Roubaix 2016     Parijs-Roubaix 2018 →
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

De 115e editie van de wielerwedstrijd Parijs-Roubaix werd gehouden op 9 april 2017. De koers maakte deel uit van de UCI World Tour 2017.

Parcours[bewerken | brontekst bewerken]

Het parcours is met 257 km 4 km langer dan vorig jaar. Er zijn in 2017 29 kasseistroken opgenomen in het parcours. Sectoren 26 (Viesly naar Biastre) en 25 (Biastre naar Solesmes) waren deze editie nieuw opgenomen in het parcours.

Sector Kilometer Naam Lengte (km) Zwaarte
29 97 Troisvilles naar Inchy 2,2 * * *
28 103,5 Viesly naar Quiévy 1,8 * * *
27 106 Quiévy naar Saint-Python 3,7 * * * *
26 112,5 Viesly naar Briastre 3,0 * * *[1]
25 116 Briastre naar Solesmes 0,8 * *[1]
24 124,5 Vertain naar Saint-Martin-sur-Écaillon 2,3 * * *
23 134,5 Verchain-Maugré naar Quérénaing 1,6 * * *
22 137,5 Quérénaing naar Maing 2,5 * * *
21 140,5 Maing naar Monchaux-sur-Écaillon 1,6 * * *
20 153,5 Haveluy naar Wallers 2,5 * * * *
19 161,5 Trouée d'Arenberg 2,4 * * * * *
18 168 Wallers naar Hélesmes 1,6 * * *
17 174,5 Hornaing naar Wandignies 3,7 * * * *
16 182 Warlaing naar Brillon 2,4 * * *
15 185,5 Tilloy naar Sars-et-Rosières 2,4 * * * *
14 192 Beuvry-la-Forêt naar Orchies 1,4 * * *
13 197 Orchies 1,7 * * *
12 203 Auchy-lez-Orchies naar Bersée 2,7 * * * *
11 208,5 Mons-en-Pévèle 3,0 * * * * *
10 214,5 Mérignies naar Avelin 0,7 * *
9 218 Pont-Thibaut naar Ennevelin 1,4 * * *
8 224 Templeuve (Moulin-de-Vertain) 0,5 * *
7 230,5 Cysoing naar Bourghelles 1,3 * * * *
6 233 Bourghelles naar Wannehain 1,1 * * *
5 237,5 Camphin-en-Pévèle 1,8 * * * *
4 240 Carrefour de l'Arbre 2,1 * * * * *
3 242,5 Gruson 1,1 * *
2 249 Willems naar Hem 1,4 * *
1 256 Roubaix (Espace Charles Crupelandt) 0,3 *

Deelnemende ploegen[bewerken | brontekst bewerken]

18 UCI World Tour-ploegen 7 wildcards
Vlag van Frankrijk AG2R La Mondiale Vlag van Zuid-Afrika Dimension Data Vlag van Australië Orica-Scott Vlag van Frankrijk Cofidis
Vlag van Kazachstan Astana Vlag van Frankrijk FDJ Vlag van België Quick-Step Floors Vlag van Frankrijk Delko Marseille Provence KTM
Vlag van Bahrein Bahrein-Merida PCT Vlag van Zwitserland Katjoesja Alpecin Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky Vlag van Frankrijk Direct Énergie
Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team Vlag van Nederland LottoNL-Jumbo Vlag van Duitsland Sunweb Vlag van Frankrijk Fortuneo-Vital Concept
Vlag van Duitsland BORA-hansgrohe Vlag van België Lotto Soudal Vlag van Verenigde Staten Trek-Segafredo Vlag van Nederland Roompot-Nederlandse Loterij
Vlag van Verenigde Staten Cannondale-Drapac Vlag van Spanje Movistar Vlag van Verenigde Arabische Emiraten UAE Team Emirates Vlag van België Sport Vlaanderen-Baloise
Vlag van België Wanty-Groupe Gobert

Koersverloop[bewerken | brontekst bewerken]

De wedstrijd had een tumultueus koersverloop. Na een vlucht in de vroege finale van Daniel Oss en Jelle Wallays splitste zich een achtervolgend groepje met enkele favorieten en specialisten zich af van een groep met onder andere Boonen. Toen Greg Van Avermaet op het Carrefour de l'Arbre aanzette, konden alleen Zdeněk Štybar en Sebastian Langeveld volgen. Zij hielden de vlucht tot in de laatste kilometer vol en reden gedrieën het vélodrome binnen, waarna het tempo daalde. In de laatste ronde konden Jasper Stuyven en Gianni Moscon nog aansluiten, maar zij kwamen niet verder dan een respectievelijke vierde en vijfde plaats. Greg Van Avermaet won de sprint, gevolgd door Zdeněk Štybar en Sebastian Langeveld.[2]

Deze editie stond vooraf vooral in het teken van het afscheid van Tom Boonen. De viervoudig winnaar had aangekondigd dat hij na deze editie zou stoppen met professioneel wielrennen.[3] De kasseispecialist kwam niet verder dan de dertiende plaats.

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats Naam Ploeg
Winnaar Vlag van België Greg Van Avermaet Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team 5u41'07"
2 Vlag van Tsjechië Zdeněk Štybar Vlag van België Quick-Step Floors z.t.
3 Vlag van Nederland Sebastian Langeveld Vlag van Verenigde Staten Cannondale-Drapac z.t.
4 Vlag van België Jasper Stuyven Vlag van Verenigde Staten Trek-Segafredo z.t.
5 Vlag van Italië Gianni Moscon Vlag van Verenigd Koninkrijk Team Sky z.t.
6 Vlag van Frankrijk Arnaud Démare Vlag van Frankrijk FDJ + 12"
7 Vlag van Duitsland André Greipel Vlag van België Lotto Soudal z.t.
8 Vlag van België Edward Theuns Vlag van Verenigde Staten Trek-Segafredo z.t.
9 Vlag van Frankrijk Adrien Petit Vlag van Frankrijk Direct Énergie z.t.
10 Vlag van Duitsland John Degenkolb Vlag van Verenigde Staten Trek-Segafredo z.t.
11 Vlag van Australië Mathew Hayman Vlag van Australië Orica-Scott z.t.
12 Vlag van Frankrijk Florian Sénéchal Vlag van Frankrijk Cofidis z.t.
13 Vlag van België Tom Boonen Vlag van België Quick-Step Floors z.t.
14 Vlag van Frankrijk Yoann Offredo Vlag van België Wanty-Groupe Gobert z.t.
15 Vlag van België Laurens De Vreese Vlag van Kazachstan Astana Pro Team z.t.
16 Vlag van Duitsland Marcus Burghardt Vlag van Duitsland BORA-hansgrohe z.t.
17 Vlag van België Piet Allegaert Vlag van België Sport Vlaanderen-Baloise z.t.
18 Vlag van België Nikolas Maes Vlag van België Lotto Soudal z.t.
19 Vlag van Frankrijk Sylvain Chavanel Vlag van Frankrijk Direct Énergie z.t.
20 Vlag van Nederland Dylan van Baarle Vlag van Verenigde Staten Cannondale-Drapac z.t.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Paris-Roubaix 2017 van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Parijs-Roubaix_2017&oldid=58685546"