Parijs-Roubaix 2018

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Frankrijk Parijs-Roubaix 2018
116e editie
Peter Sagan, Silvan Dillier en Jelle Wallays in de kasseistrook van Templeuve-en-Pévèle, op 35km van de finish.
Datum 8 april 2018
Startplaats Compiègne
Finishplaats Roubaix
Totale afstand 257 km
Gem. snelheid 43,55 km/u
Deelnemers 200
Eindklassementen
Eerste Vlag van Slowakije Peter Sagan
Tweede Vlag van Zwitserland Silvan Dillier
Derde Vlag van Nederland Niki Terpstra
Navigatie
← Parijs-Roubaix 2017     Parijs-Roubaix 2019 →
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

De 116e editie van de wielerwedstrijd Parijs-Roubaix werd gereden op 8 april 2018. De koers maakte deel uit van de UCI World Tour 2018.

Parcours[bewerken | brontekst bewerken]

Het parcours is met 257 km even lang als vorig jaar. Er zijn in 2018 29 kasseistroken opgenomen in het parcours met een totale afstand van 54,5 km. Dit is bijna een kopie van vorig jaar. Na de eerste strook van Troisvilles naar Inchy, zijn er enkele wijzigingen. Vanaf strook 23 zijn er geen wijzigingen.

Sector Kilometer Naam Lengte (km) Zwaarte
29 93,5 Troisvilles naar Inchy 2,2 * * *
28 100,0 Viesly naar Briastre 3,0 * * *
27 109,0 Saint-Python 1,5 * *
26 111,5 Saint-Python naar Qiuévy 3,7 * * * *
25 119,0 Saint-Hilaire-lez-Cambrai naar Saint-Vaast-en-Cambrésis 1,5 * * *
24 130,0 Saulzoir naar Verchain-Maugré 1,2 * *
23 134,5 Verchain-Maugré naar Quérénaing 1,6 * * *
22 137,5 Quérénaing naar Maing 2,5 * * *
21 140,5 Maing naar Monchaux-sur-Écaillon 1,6 * * *
20 153,5 Haveluy naar Wallers 2,5 * * * *
19 161,5 Trouée d'Arenberg 2,4 * * * * *
18 168 Wallers naar Hélesmes 1,6 * * *
17 174,5 Hornaing naar Wandignies 3,7 * * * *
16 182 Warlaing naar Brillon 2,4 * * *
15 185,5 Tilloy naar Sars-et-Rosières 2,4 * * * *
14 192 Beuvry-la-Forêt naar Orchies 1,4 * * *
13 197 Orchies 1,7 * * *
12 203 Auchy-lez-Orchies naar Bersée 2,7 * * * *
11 208,5 Mons-en-Pévèle 3,0 * * * * *
10 214,5 Mérignies naar Avelin 0,7 * *
9 218 Pont-Thibaut naar Ennevelin 1,4 * * *
8 224 Templeuve naar L'Epinette 0,2 *
8bis 224 Templeuve (Moulin-de-Vertain) 0,5 * *
7 230,5 Cysoing naar Bourghelles 1,3 * * *
6 233 Bourghelles naar Wannehain 1,1 * * *
5 237,5 Camphin-en-Pévèle 1,8 * * * *
4 240 Carrefour de l'Arbre 2,1 * * * * *
3 242,5 Gruson 1,1 * *
2 249 Willems naar Hem 1,4 * *
1 256 Roubaix (Espace Charles Crupelandt) 0,3 *

Deelnemende ploegen[bewerken | brontekst bewerken]

18 UCI World Tour-ploegen 7 wildcards
Vlag van Frankrijk AG2R La Mondiale Vlag van Verenigde Staten EF Education First-Drapac Vlag van Australië Mitchelton-Scott Vlag van Frankrijk Cofidis
Vlag van Kazachstan Astana Vlag van Frankrijk Groupama-FDJ Vlag van België Quick-Step Floors Vlag van Frankrijk Delko Marseille Provence KTM
Vlag van Bahrein Bahrein-Merida Vlag van Zwitserland Team Katjoesja Alpecin Vlag van Verenigd Koninkrijk Team Sky Vlag van Frankrijk Direct Énergie
Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team Vlag van Nederland LottoNL-Jumbo Vlag van Duitsland Sunweb Vlag van Frankrijk Fortuneo-Samsic
Vlag van Duitsland BORA-hansgrohe Vlag van België Lotto Soudal Vlag van Verenigde Staten Trek-Segafredo Vlag van België Veranda's Willems-Crelan
Vlag van Zuid-Afrika Dimension Data Vlag van Spanje Movistar Vlag van Verenigde Arabische Emiraten UAE Team Emirates Vlag van Frankrijk Vital Concept
Vlag van België WB-Aqua Protect-Veranclassic

Koersverloop[bewerken | brontekst bewerken]

Zes renners maakten deel uit van een vroege ontsnapping: Jelle Wallays, Ludovic Robeet, Jimmy Duquennoy, Sven Erik Bystrøm, Marc Soler en Silvan Dillier. Later sloten Gatis Smukulis, Geoffrey Soupe en Jay Robert Thomson bij hen aan.

Het parcours lag er nat en modderig bij en dat resulteerde al gauw in een aantal valpartijen waarbij Nélson Oliveira, Oliver Naesen en titelhouder Greg Van Avermaet de voornaamste slachtoffers waren. Ook onder meer Arnaud Démare, Gianni Moscon, Zdeněk Štybar, John Degenkolb, Alexander Kristoff, Sebastian Langeveld en Matteo Trentin die de strijd moest staken.

De koers komt tot leven in het Bos van Wallers-Arenberg. Mike Teunissen en Philippe Gilbert nemen het initiatief en halen enkele vluchters bij, maar worden teruggerepen door het peloton. Zdeněk Štybar gaat er alleen van door op 70 kilometer van de aankomst, maar geraakt ook niet definitief weg.

Greg Van Avermaet wil er ook vandoor maar krijgt Niki Terpstra op zijn wiel. Peter Sagan grijpt zijn kans op 55 kilometer van de finish. Al snel haalt hij drie overblijvende vluchters Bystrom, Dillier en Wallays bij. Niki Terpstra, Wout van Aert, Jasper Stuyven en Sep Vanmarcke maken zich los uit het peloton en worden nog bijgebeend door Jens Debusschere en Greg Van Avermaet.

Vooraan kan enkel Silvan Dillier Peter Sagan nog volgen, maar moet het in de sprint afleggen tegen de wereldkampioen. Niki Terpstra wordt nog derde, gevolgd door de drie Belgen Van Avermaet, Stuyven en Vanmarcke die een minuutje overhouden op een achttal achtervolgers, waaronder Teunissen en nog vier Belgen.

Overlijden van Michael Goolaerts[bewerken | brontekst bewerken]

De koers kende een dramatische wending toen de 23-jarige Belgische wielrenner Michael Goolaerts van de ploeg Veranda's Willems-Crelan ten val kwam, naar later bleek ten gevolge van een hartstilstand.[1] Ondanks snelle reanimatiepogingen en overbrenging per helikopter naar een ziekenhuis in Rijsel overleed Goolaerts in de loop van de avond. Nooit eerder waren er bij hem gezondheidsproblemen vastgesteld.

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats Naam Ploeg
Winnaar Vlag van Slowakije Peter Sagan Vlag van Duitsland BORA-hansgrohe 5u54'06"
2 Vlag van Zwitserland Silvan Dillier Vlag van Frankrijk AG2R La Mondiale z.t.
3 Vlag van Nederland Niki Terpstra Vlag van België Quick-Step Floors + 57 "
4 Vlag van België Greg Van Avermaet Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team + 1'34"
5 Vlag van België Jasper Stuyven Vlag van Verenigde Staten Trek-Segafredo z.t.
6 Vlag van België Sep Vanmarcke Vlag van Verenigde Staten Education First-Drapac z.t.
7 Vlag van Duitsland Nils Politt Vlag van Zwitserland Team Katjoesja Alpecin + 2'31"
8 Vlag van Verenigde Staten Taylor Phinney Vlag van Verenigde Staten Education First-Drapac z.t.
9 Vlag van Tsjechië Zdeněk Štybar Vlag van België Quick-Step Floors z.t.
10 Vlag van België Jens Debusschere Vlag van België Lotto Soudal z.t.
11 Vlag van Nederland Mike Teunissen Vlag van Duitsland Team Sunweb z.t.
12 Vlag van België Oliver Naesen Vlag van Frankrijk AG2R La Mondiale z.t.
13 Vlag van België Wout van Aert Vlag van België Veranda's Willems-Crelan z.t.
14 Vlag van België Jelle Wallays Vlag van België Lotto Soudal + 2'37"
15 Vlag van België Philippe Gilbert Vlag van België Quick-Step Floors + 3'07"
16 Vlag van Noorwegen Amund Grøndahl Jansen Vlag van Nederland Team LottoNL-Jumbo z.t.
17 Vlag van Duitsland John Degenkolb Vlag van Verenigde Staten Trek-Segafredo z.t.
18 Vlag van Italië Marco Marcato Vlag van Verenigde Arabische Emiraten UAE Team Emirates z.t.
19 Vlag van Nederland Dylan van Baarle Vlag van Verenigd Koninkrijk Team Sky z.t.
20 Vlag van Australië Heinrich Haussler Vlag van Bahrein Bahrain-Merida z.t.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Paris-Roubaix 2018 van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Parijs-Roubaix_2018&oldid=57897331"