Parijs-Roubaix 2019

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Frankrijk Parijs-Roubaix 2019
117e editie
Datum 14 april 2019
Startplaats Compiègne
Finishplaats Roubaix
Totale afstand 257 km
Eindklassementen
Eerste Vlag van België Philippe Gilbert
Tweede Vlag van Duitsland Nils Politt
Derde Vlag van België Yves Lampaert
Navigatie
← Parijs-Roubaix 2018     Parijs-Roubaix 2021 →
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

De 117e editie van de wielerwedstrijd Parijs-Roubaix werd gereden op 14 april 2019. De koers maakte deel uit van de UCI World Tour 2019. Titelverdediger was Peter Sagan. Hij werd opgevolgd door Philippe Gilbert, die daarmee zijn vierde van de vijf monumenten op zijn naam schreef. Bij de junioren won de Nederlander Hidde van Veenendaal, derde werd Lars Boven, de zoon van Jan Boven.

Hidde van Veenendaal won bij de junioren.

Parcours[bewerken | brontekst bewerken]

Laatste kasseistroken tot Roubaix.

Het parcours is met 257 km even lang als vorig jaar. Er zijn in 2019 29 kasseistroken opgenomen in het parcours met een totale afstand van 54,5 km. Dit is bijna een kopie van het parcours van de afgelopen jaren. Na de eerste strook van Troisvilles naar Inchy, zijn er enkele wijzigingen. Vanaf strook 23 zijn er geen wijzigingen.

Sector Kilometer Naam Lengte (km) Zwaarte
29 96,5 Troisvilles naar Inchy 0,9 * *
28 105,5 Briastre naar Viesly 3,0 * * * *
27 110,0 Viesly naar Qiuévy 1,8 * * *
26 112,5 Qiuévy naar Saint-Python 3,7 * * * *
25 117,0 Saint-Python 1,5 * *
24 130,0 Vertain naar Saint-Martin-sur-Écaillon 2,3 * * *
23 135,0 Verchain-Maugré naar Quérénaing 1,6 * * *
22 138,0 Quérénaing naar Maing 2,0 * * *
21 141,0 Maing naar Monchaux-sur-Écaillon 1,6 * * *
20 154,0 Haveluy naar Wallers 2,5 * * * *
19 161,5 Trouée d'Arenberg 2,3 * * * * *
18 168,5 Wallers naar Hélesmes 1,6 * * *
17 175,0 Hornaing naar Wandignies 3,7 * * * *
16 182,5 Warlaing naar Brillon 2,4 * * *
15 186,0 Tilloy naar Sars-et-Rosières 2,4 * * * *
14 192,5 Beuvry-la-Forêt naar Orchies 1,4 * * *
13 197,5 Orchies 1,7 * * *
12 203,5 Auchy-lez-Orchies naar Bersée 2,7 * * * *
11 209,0 Mons-en-Pévèle 3,0 * * * * *
10 215,0 Mérignies naar Avelin 0,7 * *
9 218,5 Pont-Thibaut naar Ennevelin 1,4 * * *
8 224,0 Templeuve naar L'Epinette 0,2 *
8bis 224,5 Templeuve (Moulin-de-Vertain) 0,5 * *
7 231,0 Cysoing naar Bourghelles 1,3 * * *
6 233,5 Bourghelles naar Wannehain 1,1 * * *
5 238,0 Camphin-en-Pévèle 1,8 * * * *
4 240,5 Carrefour de l'Arbre 2,1 * * * * *
3 243,0 Gruson 1,1 * *
2 249,5 Willems naar Hem 1,4 * * *
1 255,5 Roubaix (Espace Charles Crupelandt) 0,3 *

Deelnemende ploegen[bewerken | brontekst bewerken]

18 UCI World Tour-ploegen 7 wildcards
Vlag van Frankrijk AG2R La Mondiale Vlag van Verenigde Staten EF Education First Vlag van Verenigd Koninkrijk Team INEOS Vlag van Frankrijk Arkéa Samsic
Vlag van Kazachstan Astana Pro Team Vlag van Frankrijk Groupama-FDJ Vlag van Nederland Team Jumbo-Visma Vlag van Frankrijk Cofidis
Vlag van Bahrein Bahrain-Merida Vlag van België Lotto Soudal Vlag van Zwitserland Team Katjoesja Alpecin Vlag van Frankrijk Delko Marseille Provence
Vlag van Duitsland BORA-hansgrohe Vlag van Spanje Movistar Team Vlag van Duitsland Team Sunweb Vlag van Frankrijk Total Direct Énergie
Vlag van Polen CCC Team Vlag van Australië Mitchelton-Scott Vlag van Verenigde Staten Trek-Segafredo Vlag van Nederland Roompot-Charles
Vlag van België Deceuninck–Quick-Step Vlag van Zuid-Afrika Team Dimension Data Vlag van Verenigde Arabische Emiraten UAE Team Emirates Vlag van Frankrijk Vital Concept-B&B Hotels
Vlag van België Wallonie Bruxelles

Koersverloop[bewerken | brontekst bewerken]

Greg Van Avermaet op kop in het Bos van Wallers-Arenberg.

Het duurde lang voordat een kopgroep de ruimte kreeg, zodat ondanks tegenwind het gemiddelde in de eerste twee uren lag op 44,5 km/u. Uiteindelijk wist een tiental renners een kleine voorsprong te pakken en even later kon nog een tiental renners aansluiten, onder wie Matteo Trentin, Yves Lampaert, Stefan Küng en Nils Politt. Hun voorsprong bleef onder een minuut. Eén voor één vielen er enkele renners uit de kopgroep en op 121 km van de streep werden ze teruggepakt. O.a. Taco van der Hoorn en Iljo Keisse kwamen hard ten val. Het peloton scheurde in twee stukken, het tweede deel aangevoerd door Alexander Kristoff, die te maken had met pech. In het Bos van Wallers-Arenberg kreeg Wout van Aert materiaalpech, maar hij kon verder op de fiets van Pascal Eenkhoorn. Een aantal kilometer verder kreeg hij zijn eigen reservefiets, maar ging al snel weer onderuit. Hij ging samen in de achtervolging op het peloton met Tiesj Benoot, die door de achterruit van de ploegauto van Van Aert klapte en moest opgeven. De eenzame vluchter Wesley Kreder kreeg op 67 km van de finish gezelschap van Philippe Gilbert, Rüdiger Selig en wederom Nils Politt. Kreder moest als eerste lossen en even later ook Selig. Gilbert liet vervolgens Politt achter, maar deze kreeg gezelschap van vier achtervolgers: Peter Sagan, Sep Vanmarcke, Lampaert en Van Aert. Op de kasseien van Mons-en-Pévèle sloten deze vijf aan bij Gilbert. In de achtergrond probeerde Greg Van Avermaet tevergeefs bij het peloton weg te komen. Op 23 km demarreerde Gilbert en hij kreeg Sagan en Politt met zich mee. Even later moest Van Aert lossen bij de achtervolgers Lampaert en Vanmarcke, waarna deze twee weer konden aansluiten bij de koplopers. Op de Carrefour de l'Arbre demarreerde wederom Gilbert, maar de anderen kwamen terug. Op het tweede deel van deze strook versnelde Politt en enkel Gilbert kon er naartoe springen. Vanmarcke moest door materiaalpech van fiets wisselen en Lampaert wist op 5 km nog weg te springen bij Sagan, waardoor Gilbert het kopwerk overliet aan Politt en hem in de sprint op de vélodrome versloeg. Lampaert werd derde, Vanmarcke vierde en Sagan vijfde.

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Koplopers Philippe Gilbert en Nils Politt op 8 km van de finish.
Plaats Naam Ploeg tijd
Winnaar Vlag van België Philippe Gilbert Vlag van België Deceuninck–Quick-Step 5u58'02"
2 Vlag van Duitsland Nils Politt Vlag van Zwitserland Team Katjoesja Alpecin z.t.
3 Vlag van België Yves Lampaert Vlag van België Deceuninck–Quick-Step + 13"
4 Vlag van België Sep Vanmarcke Vlag van Verenigde Staten EF Education First + 40"
5 Vlag van Slowakije Peter Sagan Vlag van Duitsland BORA-hansgrohe + 42"
6 Vlag van Frankrijk Florian Sénéchal Vlag van België Deceuninck–Quick-Step + 47"
7 Vlag van Nederland Mike Teunissen Vlag van Nederland Team Jumbo-Visma z.t.
8 Vlag van Tsjechië Zdeněk Štybar Vlag van België Deceuninck–Quick-Step z.t.
9 Vlag van Litouwen Evaldas Šiškevičius Vlag van Frankrijk Delko Marseille Provence z.t.
10 Vlag van Nederland Sebastian Langeveld Vlag van Verenigde Staten EF Education First z.t.
11 Vlag van Zwitserland Stefan Küng Vlag van Frankrijk Groupama-FDJ z.t.
12 Vlag van België Greg Van Avermaet Vlag van Polen CCC Team z.t.
13 Vlag van België Oliver Naesen Vlag van Frankrijk AG2R La Mondiale z.t.
14 Vlag van Australië Heinrich Haussler Vlag van Qatar Bahrain-Merida + 1'24"
15 Vlag van Frankrijk Adrien Petit Vlag van Frankrijk Direct Énergie + 1'25"
16 Vlag van Oostenrijk Marco Haller Vlag van Zwitserland Team Katjoesja Alpecin + 1'36"
17 Vlag van Frankrijk Arnaud Démare Vlag van Frankrijk Groupama-FDJ z.t.
18 Vlag van Frankrijk Anthony Turgis Vlag van Frankrijk Direct Énergie + 1'38"
19 Vlag van Frankrijk Hugo Hofstetter Vlag van Frankrijk Cofidis z.t.
20 Vlag van België Bert De Backer Vlag van Frankrijk Vital Concept-B&B Hotels z.t.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Paris-Roubaix 2019 van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Parijs-Roubaix_2019&oldid=60013071"