Paul Christiaan Flu
Paul Christiaan Flu (Paramaribo, 11 februari 1884 - Leiden, 19 december 1945) was een Surinaams medicus, hoogleraar tropische hygiëne en rector magnificus van de universiteit Leiden. Het Medisch Wetenschappelijk Instituut in Paramaribo is naar hem genoemd.
Na de schoolbanken werd hij student aan de Geneeskundige School te Paramaribo waar hij op 20-jarige leeftijd zijn eed als geneesheer aflegde en zijn doktersbul in ontvangst nam. Kort daarop vertrok hij naar Nederland om zich verder te bekwamen in de geneeskunde aan de Universiteit Utrecht. Daarna volgende een specialistatie in oogheelkunde in Parijs en bacteriologie in Hamburg (Institut fur Schiffs- und Tropenkrankheit).[1]
Paul Flu heeft gewerkt in Suriname, Indonesië en Nederland en geldt als belangrijk onderzoeker op het gebied van tropische ziekten. Met name in Suriname heeft men geprofiteerd van zijn inzichten in de bestrijding van de tropische ziekten malaria, filariasis, bilharzia en bosyaws. Hij geldt als de grondlegger van het waterleidingnet in Suriname.
In 1938 werd Flu voor een periode van een jaar rector magnificus van de Universiteit Leiden. Tijdens de bezetting van Nederland door nazi-Duitsland in de Tweede Wereldoorlog kwam hij op voor de vrijheid van de universiteit. In augustus 1942 werd Flu onder huisarrest geplaatst en in januari 1944 naar een concentratiekamp overgebracht. In dezelfde periode werd zijn oudste zoon Hans op verraderlijke wijze door de Duitse bezetter vermoord in de zogenoemde Aktion Silbertanne.
Deze tegenslagen braken de gezondheid van Flu volkomen en op 19 december 1945 stierf hij geheel uitgeput op slechts 61-jarige leeftijd.
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
- Profiel Universiteit Leiden
- Merijn van Nuland: Paul Christiaan Flu: Surinaams hoogleraar in oorlogstijd. Website Universiteit Leiden, 1 mei 2018
Bronnen, noten en/of referenties
|
| Voorganger: Ton Barge |
Rector magnificus van de Universiteit Leiden 1938-1939 |
Opvolger: Frederik Muller Jzn |