Peltephilus

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Peltephilus
Status: Uitgestorven, als fossiel bekend
Fossiel voorkomen: Oligoceen tot Mioceen
Peltephilus ferox
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Mammalia (Zoogdieren)
Onderklasse:Theria
Infraklasse:Eutheria
Orde:Cingulata (Gordeldierachtigen)
Familie:Dasypodidae (Gordeldieren)
Geslacht
Peltephilus
Ameghino, 1887
Typesoort
Peltephilus ferox
soorten
  • P. depressus Ameghino, 1897
  • P. ferox Ameghino, 1891
  • P. giganteus Ameghino, 1894
  • P. protervus Ameghino, 1897
  • P. pumilus Ameghino, 1887
  • P. strepens Ameghino, 1887
  • P. undulatus Ameghino, 1897
Schedel van Peltephilus ferox
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Zoogdieren

Peltephilus[1][2][3] is een geslacht van uitgestorven zoogdieren die voorkwamen van het Oligoceen tot Mioceen in wat nu Zuid-Amerika is.

Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]

Deze dier bezaten een rugpantser dat was samengesteld uit taaie, in banden gerangschikte, verhoornde beenplaatjes, die verbonden waren met de onderliggende huid. Op de neus bevonden zich een soort hoorntjes, die niet vergroeid waren met de schedel. Hoewel het dier een lid was van de tandarmen, had het toch grote tanden. De dieren hadden waarschijnlijk een omnivore levenswijze, maar het is ook mogelijk, dat de tanden een aanpassing waren voor een carnivore of aasetende levenswijze. Aan de poten hadden ze vervaarlijk uitziende klauwen.

Vondsten[bewerken | brontekst bewerken]

Fossielen van deze dieren werden gevonden in de Santa Cruz-formatie in Patagonië.