Peter Blanker

Peter Blanker
Algemene informatie
Volledige naam	Peter Blanker
Geboren	Rotterdam, 11 juni 1939
Land	Nederland
Werk
Jaren actief	1961 - heden
Beroep	dichter, zanger
Zangstem	bas
	Officiële website; (en) Discogs-profiel; (en) IMDb-profiel; (en) MusicBrainz-profiel;
Portaal	Muziek

Peter Blanker (Rotterdam, 11 juni 1939) is een Nederlands dichter en artiest.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Na een carrière als zeeman, druivenplukker en journalist is Blanker sinds 1961 actief als zanger en gitarist in Rotterdam en omstreken.^[1] Zijn inspiratie zoekt hij bij de Franse chansonnier Georges Brassens en zijn vakgenoot Jules de Corte.^[2]

In de jaren zestig was Blanker actief in het cabaret en aanverwante kleinkunst. Van eind 1975 tot 1978 heeft Peter Blanker ook in de AVRO-kinderserie De Holle Bolle Boom meegespeeld en gezongen. Hij werkte daar samen met onder anderen Leontien Ceulemans, Hans Otjes en Maria Lindes. De muziek was van Tonny Eyk. In 1972 werd hij een beetje bekend met het later meer gedraaide liedje "Laat m'n zonnebril zitten".

In 1981 scoorde hij een onverwachte top 10-hit met 't Is moeilijk bescheiden te blijven, een vertaling van "It's hard to be humble" van de Amerikaanse countryzanger Mac Davis. In 1987 zong hij "Alles heeft een einde (maar een worst wel twee)", een vertaling door Peter Koelewijn van "Alles hat ein Ende nur die Wurst hat zwei", een hit voor de Duitse zanger Stephan Remmler.^[3]

Voor Kinderen voor Kinderen produceerde hij in de beginjaren een aantal liedjes, waaronder 'Oh dat huiswerk' en 'Roken'. Ook speelde hij in 1985 een hoofdrol in de SchoolTV-serie Muziek in de tent van de NOT.^[4] Elf jaar lang verzorgde hij het radioprogramma Levenslief en levensleed voor de KRO. Begin jaren '90 gaf hij leiding aan een schrijverscollectief dat naar een idee van hem en Gerard Cox de musical Kaat Mossel schreef over de Rotterdamse mosselvrouw.

In 2003 werd een landelijke tournee georganiseerd om met zijn vaste muzikale begeleiders zijn veertigjarig artiestenjubileum te vieren. De harde kern van het Peter Blanker Consort bestaat uit Elly Bezemer, Izak Boom en Kees van Velthooven, die zijn liedjes inkleuren op instrumenten als piano, banjo, mandoline en contrabas. Hij nam afscheid van zijn publiek in het Bibliotheektheater Rotterdam, werd 65 en ging op de Shetlandeilanden wonen.^[5] Waar hij een beetje boerde, een roman, een autobiografie en nog een paar liedjes schreef.

Na bijna twintig jaar was hij alweer een tijdje terug in Gorinchem en werd uitgenodigd om nog een keer aan het Amsterdams Kleinkunst Festival mee te doen. Hij maakte daarmee een nieuwe start. “Je blijft toch een liedjesman. Vorig jaar bracht ik ook nog een cd uit met nieuw en historisch materiaal: ‘Van nu af aan’. Maar nu is het echt genoeg.’’ Op bijna 83-jarige leeftijd maakte hij bekend er nu echt mee stoppen. Daar koos hij zijn favoriete theater in Gorinchem voor, het Theater Peeriscoop op zondag 29 mei 2022. Zestig jaar in zestig minuten... En klaar. Een allerlaatste keer voor de fijnproevers. ^[6]