Peter Polansky

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Peter Polansky
US Open, 2009
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Canada Canada
Geboorteplaats North York, Canada
Geboortedatum 15 juni 1988
Woonplaats Thornhill, Canada
Lengte 1,80 m
Gewicht 70 kg
Slaghand rechts
Totaal prijzengeld 1.748.807 US dollar
Profiel (en) ATP-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 19–45
Titels 0
Hoogste positie 115e (31 juli 2017)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 1e ronde (2009, 2017, 2018)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1e ronde (2009, 2014, 2018)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1e ronde (2018)
Vlag van Verenigde Staten US Open 2e ronde (2010, 2012, 2013)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 3–11
Titels 0
Hoogste positie 135e (3 februari 2014)
Laatst bijgewerkt op: 8 juli 2018
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Peter Polansky (North York, 15 juni 1988) is een Canadees tennisser. Zijn hoogste plaats op de ATP-ranglijst is de 149e, die hij behaalde op 24 september 2012.

Polansky heeft in zijn carrière nog geen ATP-toernooi op zijn naam geschreven. In het enkelspel won hij wel acht futurestoernooien. Zijn beste resultaat in het enkelspel op een grandslamtoernooi is de tweede ronde.

loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Jaarverslagen[bewerken | brontekst bewerken]

2004 - 2006[bewerken | brontekst bewerken]

Tijdens deze jaren speelde Polansky voornamelijk futurestoernooien. Hij speelde in 2006 zijn eerste match op ATP-niveau op de Masters van Toronto, waar hij in de eerste ronde verloor van zijn landgenoot Frank Dancevic.

2007 - 2010[bewerken | brontekst bewerken]

In 2007 won Polansky vier futurestoernooien, drie in januari en een in maart. In januari 2008 won hij zijn vijfde futurestoernooi. In 2009 kwam hij voor het eerst op de hoofdtabel van een grandslamtoernooi. Polansky wist zich via de kwalificaties te plaatsen voor de Australian Open, waar hij in de eerste ronde verloor. Hetzelfde gebeurde op Roland Garros en de US Open. In augustus 2009 boekte hij zijn eerste zege op ATP-niveau. Hij versloeg zijn landgenoot Bruno Agostinelli in de eerste ronde van de Masters van Montréal, maar verloor in de tweede van Novak Đoković. In oktober bereikte hij met de 164e plaats zijn hoogste ranking op de ATP-ranglijst. In 2010 bleven de goede resultaten uit. Zijn beste resultaat van de eerste helft van het jaar was een halve finale in een challenger. Tijdens de zomer wist hij zich te plaatsen voor de Canada Masters en de US Open, waar hij telkens de tweede ronde haalde. Het was de eerste maal dat Polansky een match won op de hoofdtabel van een grandslamtoernooi. Hij versloeg Juan Monaco in de eerste ronde, en verloor van James Blake in de tweede. In het najaar zette hij echter geen noemenswaardige resultaten meer neer. In 2011 speelde hij ook vooral op challengerniveau. In de tweede helft van het jaar won hij drie futurestoernooien.

Davis Cup[bewerken | brontekst bewerken]

Polansky speelde in 2007 voor het eerst voor het Canadese Davis Cupteam, in een duel tegen Colombia in de kwartfinale van de Amerikaanse Groep 1. Hij speelde van 2007 tot en met 2011 elk jaar in de Davis Cup. In totaal speelde hij twaalf enkelpartijen, waarvan hij er acht won.

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grand Slam
Olympische Spelen
tot 2009 vanaf 2009
Tennis Masters Cup ATP Finals
ATP Masters Series ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold ATP Tour 500
ATP International Series ATP Tour 250

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Datum Toernooi Ondergrond Tegenstander in finale Score
gewonnen finales challengers
1. 13 oktober 2013 Vlag van Verenigde Staten Tiburon Hardcourt Vlag van Australië Matthew Ebden 7-5, 6-3
2. 14 augustus 2016 Vlag van Canada Gatineau Hardcourt Vlag van Frankrijk Vincent Millot 3-6, 6-4, opgave
3. 26 juli 2018 Vlag van Canada Granby Hardcourt Vlag van Frankrijk Ugo Humbert 6-4, 1-6, 6-2
4. 22 september 2019 Vlag van Verenigde Staten Columbus Hardcourt Vlag van Verenigde Staten Jeffrey John Wolf 6-3, 7-6

Mannendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Datum Toernooi Ondergrond Partner Tegenstanders in finale Score
gewonnen challengers herendubbelspel
1. 7 juli 2008 Vlag van Canada Granby Hardcourt Vlag van Canada Philip Bester Vlag van Verenigde Staten Alberto Francis
Vlag van Verenigde Staten Nicholas Monroe
2-6, 6-1, [10-5]
2. 31 januari 2011 Vlag van Australië Burnie Hardcourt Vlag van Canada Philip Bester Vlag van Australië Marinko Matosevic
Vlag van Nieuw-Zeeland Jose Statham
6-4, 3-6, [14-12]
3. 21 juli 2013 Vlag van Canada Granby Hardcourt Vlag van Canada Erik Chvokja Vlag van Verenigde Staten Adam El Mihdawy
Vlag van Kroatië Ante Pavic
6-4, 6-3
4. 28 juli 2013 Vlag van Verenigde Staten Lexington Hardcourt Vlag van Canada Frank Dancevic Vlag van Verenigde Staten Bradley Klahn
Vlag van Australië Michael Venus
7-5, 6-3
5. 6 juli 2014 Vlag van Ecuador Manta Hardcourt Vlag van Verenigde Staten Chase Buchanan Vlag van Venezuela Luis David Martínez
Vlag van Colombia Eduardo Struvay
6-4, 6-4
6. 27 juli 2014 Vlag van Verenigde Staten Lexington Hardcourt Vlag van Canada Adil Shamasdin Vlag van Verenigde Staten Chase Buchanan
Vlag van Ierland James McGee
6-4, 6-2
7. 28 september 2014 Vlag van Verenigde Staten Napa Hardcourt Vlag van Canada Adil Shamasdin Vlag van Verenigde Staten Bradley Klahn
Vlag van Verenigde Staten Tim Smyczek
7-6, 6-1
8. 26 juli 2015 Vlag van Canada Granby Hardcourt Vlag van Duitsland Philip Bester Vlag van Frankrijk Enzo Couacaud
Vlag van Australië Luke Saville
6-7(5), 7-6(2), [10-7]
9. 20 februari 2016 Vlag van Mexico Morelos Hardcourt Vlag van Duitsland Philip Bester Vlag van El Salvador Marcelo Arévalo
Vlag van Peru Sergio Galdós
6-4, 3-6, [10-6]
10. 20 februari 2016 Vlag van Mexico Morelos Hardcourt Vlag van Duitsland Philip Bester Vlag van El Salvador Marcelo Arévalo
Vlag van Peru Sergio Galdós
6-4, 3-6, [10-6]
11. 18 september 2016 Vlag van Verenigde Staten Cary Hardcourt Vlag van Duitsland Philip Bester Vlag van Verenigde Staten Austin Krajicek
Vlag van Verenigde Staten Stefan Kozlov
6-2, 6-2
12. 13 november 2016 Vlag van Verenigde Staten Knoxville Hardcourt Vlag van Canada Adil Shamasdin Vlag van België Ruben Bemelmans
Vlag van België Joris De Loore
6-1, 6-3
13. 7 mei 2017 Vlag van Verenigde Staten Savannah Gravel Vlag van Verenigd Koninkrijk Neal Skupski Vlag van Verenigd Koninkrijk Luke Bambridge
Vlag van Verenigde Staten Mitchell Krueger
4-6, 6-3, [10-1]
14. 20 mei 2018 Vlag van Frankrijk Bordeaux Gravel Vlag van Verenigde Staten Bradley Klahn Vlag van Argentinië Guillermo Duran
Vlag van Argentinië Maximo Gonzalez
6-3, 3-6, [10-7]
15. 23 september 2018 Vlag van Verenigde Staten Columbus Hardcourt (i) Vlag van Verenigde Staten Tommy Paul Vlag van Ecuador Gonzalo Escobar

Vlag van Ecuador Roberto Quiroz

6-3, 6-3
16. 14 juli 2019 Vlag van Canada Winnipeg Hardcourt Vlag van Barbados Darian King Vlag van Verenigde Staten Hunter Reese

Vlag van Canada Adil Shamasdin

7-6, 6-3
17. 13 oktober 2019 Vlag van Verenigde Staten Fairfield Hardcourt Vlag van Barbados Darian King Vlag van Zweden Andre Goransson

Vlag van Nederland Sem Verbeek

6-4, 3-6, [12-10]

Resultaten grote toernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021
grandslamtoernooien
Australian Open 1R 1R 1R
Roland Garros 1R 1R 1R
Wimbledon 1R g.t.
US Open 1R 2R 2R 2R 1R
ATP Masters 1000
Indian Wells 1R 1R 2R g.t.
Miami g.t.
Monte Carlo g.t.
Madrid g.t.
Rome
Montreal/Toronto 1R 1R 1R 2R 2R 1R 1R 2R 2R 2R 2R 1R g.t.
Cincinnati
Shanghai l.c. g.t.
Parijs
olympisch
Olympische Spelen g.t. g.t. g.t. g.t.
statistieken
titels per jaar 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0
eindejaarsranking 821 343 214 185 207 285 180 141 186 712 135 137 119 184 218

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 2017 2018 2019 2020 2021
grandslamtoernooien
Australian Open
Roland Garros
Wimbledon g.t.
US Open
ATP Masters 1000
Indian Wells g.t.
Miami g.t.
Monte Carlo g.t.
Madrid g.t.
Rome
Montreal/Toronto 2R g.t. 1R
Cincinnati
Shanghai g.t.
Parijs
statistieken
titels per jaar 0 0 0 0 0
eindejaarsranking 228 123 181 178

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Peter Polansky.