Petrus en Pauluskerk (Arcen)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Werk aan de winkel Dit artikel staat op een nalooplijst. Als de inhoud op verifieerbaarheid gecontroleerd is, kan dit sjabloon verwijderd worden. Geef dat ook aan op de betreffende nalooplijst. Bekijk ook de bewerkingsgeschiedenis om te zien of anderen hier al aan gewerkt hebben. Vanaf 23 november 2023 kunnen de niet-geverifieerde artikelen via nuweg of TBP verwijderd worden.
Petrus en Pauluskerk
Petrus en Pauluskerk
Plaats Arcen
Gewijd aan Petrus en Paulus
Coördinaten 51° 29′ NB, 6° 11′ OL
Gebouwd in 15e eeuw, 1958
Restauratie(s) 1966
Monumentnummer  8263
Architectuur
Architect(en) Hendrik Willem Valk
Bouwmateriaal baksteen en poriso
Klokkentoren zuidtoren
Portaal  Portaalicoon   Christendom

De Petrus- en Pauluskerk is een kruisbasiliek met twee torens in het dorp Arcen in de gemeente Venlo en staat op de lijst van rijksmonumenten in Arcen. Er bestond al een Petrus- en Pauluskerk in de 16e eeuw, maar de huidige kerk stamt uit 1958. De kerk is gebouwd op een natuurlijke heuvel in de dorpskern. De kerk is ontworpen door architect Hendrik Willem Valk en lijkt sterk op de eveneens door Valk ontworpen Sint-Victorkerk in Apeldoorn.

150 meter noordelijker staat de Mariakapel.

Geschiedenis van de kerk[bewerken | brontekst bewerken]

De eerste kerk werd gebouwd boven op een twee en een halve meter hoge heuvel, en bestond uit een rechthoekige zaal met aangebouwd priesterkoor en een westtoren. Aan het einde van de 15e eeuw werd het priesterkoor vervangen door een polygonaal koor tegen de zaalkerk. Begin 16e eeuw werd de zaalkerk vervangen door een driebeukige kruiskerk. De romaanse toren werd in de toenmalige kerk ingebouwd.

In 1893 werd de kerk door Caspar Franssen gerestaureerd. De oude toren werd gesloopt en de eerste travee werd ingericht als tweede travee. Tegen de westgevel werd een neogotische klokkentoren gebouwd.

Gedurende de Tweede Wereldoorlog stort op 2 december 1943 een gedeelte van de kerk in tijdens werkzaamheden aan pilaren, hierbij komen twee arbeiders om.

Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog werd het dorp veelvuldig gebombardeerd. Ook de kerk leed daarbij veel schade; de torenspits en het schip stortten in. Daarom deed direct na de oorlog een oud schoolgebouw enige tijd dienst als noodkerk. Direct daarna 1949 is er een nieuwe noodkerk gebouwd op de Wal en die heeft dienstgedaan tot de nieuwe momentele kerk klaar was 1959.

In 1954 waren de plannen voor nieuwbouw, naar ontwerp van architect H.W. Valk, gereed. Met de bouw werd pas in 1958 begonnen, in 1959 was zij voltooid. De kerk heeft, zoals de meeste van Valks kerken, een christocentrische opzet. Het basilicale schip heeft een brede middenbeuk en smalle zijbeuken. Het transept is eveneens breed uitgevoerd. De kruising, dat dienstdoet als priesterkoor wordt bekroond door een ruime vierkante vieringtoren en afgesloten door een abside met kooromgang. De kerk heeft een centraal bankenplan, naar voorbeeld van kerken in Sevenum en Herten, beide eveneens ontworpen door Valk. Aan de op het zuiden gerichte voorkant heeft de kerk een dubbeltorenfront met portaal. De torens zijn van ongelijke hoogte.

Monumentale elementen[bewerken | brontekst bewerken]

In het plantsoen ten westen van de kerk is een betonnen constructie geplaatst met daarin de antieke Mariaklok. De kerk is een rijksmonument vanwege twee klokken uit 1861 en 1684, een priesterzerk en een houten beeld.