Pierre Jules Baroche

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Pierre Jules Baroche
Pierre Jules Baroche
Geboren 18 november 1802
La Rochelle
Overleden 29 oktober 1870
Jersey (Kanaaleilanden)
Land Vlag van Frankrijk (1794–1815, 1830–1974, 2020-heden).svg Frankrijk
Politieke partij bonapartisten
Beroep politicus
Minister van Binnenlandse Zaken
Aangetreden 15 maart 1850
Einde termijn 24 januari 1851
President Lodewijk Napoleon Bonaparte
Premier Alphonse Henri d'Hautpoul
Voorganger Ferdinand Barrot
Opvolger Claude-Marius Vaïsse
Minister van Buitenlandse Zaken
Aangetreden 10 april 1851
Einde termijn 26 oktober 1851
President Lodewijk Napoleon Bonaparte
Premier Léon Faucher
Voorganger Anatole Brénier de Renaudière
Opvolger Louis de Turgot
Minister-voorzitter van de Raad van State
Aangetreden 30 december 1852
Einde termijn 23 juni 1863
Monarch Napoleon III
Voorganger geen (post gecreëerd)
Opvolger Eugène Rouher
Minister van Buitenlandse Zaken (ad interim)
Aangetreden 4 januari 1860
Einde termijn 24 januari 1860
Monarch Napoleon III
Voorganger Alexandre Colonna-Walewski
Opvolger Édouard Thouvenel
Minister zonder portefeuille
Aangetreden 23 juni 1863
Einde termijn 17 juli 1869
Monarch Napoleon III
Voorganger Claude Delangle
Opvolger Jean-Baptiste Duvergier
Portaal  Portaalicoon   Politiek

Pierre Jules Baroche (La Rochelle, 18 november 1802 - Jersey (Kanaaleilanden), 29 oktober 1870) was een Frans politicus.

Politicus[bewerken | brontekst bewerken]

Na de staatsgreep van 2 december 1851 werd Baroche de eerste minister-voorzitter van de Raad van State. De Raad van State was op dat moment een zeer machtig orgaan: zij had immers als enige het wetgevend initiatiefrecht. Leden van het Wetgevend Lichaam hadden dit recht niet en konden enkel wetsontwerpen van de Raad van State goed- of afkeuren.

In januari 1860 was hij kortstondig minister van Buitenlandse Zaken ad interim. Hij bekleedde deze post ter vervanging van Alexandre Colonna-Walewski. Op 24 januari 1860 werd Édouard Thouvenel de nieuwe minister op dit departement. Nadien werd Baroche minister zonder portefeuille, met als voornaamste taak het regeringsbeleid te verdedigen in het Wetgevend Lichaam en de Senaat.

In 1854 werd Baroche benoemd tot senator voor het leven. 1855 werd hij onderscheiden met het grootkruis in het Legioen van Eer.

Na de vorming van de regering-Bonaparte IV op 17 juli 1869 was Baroche niet langer minister en concentreerde hij zich op zijn mandaat als senator. Na de val van het Tweede Franse Keizerrijk en de afkondiging van de Derde Franse Republiek in september 1870 vluchtte hij naar het Kanaaleiland Jersey, waar hij enige tijd later zou overlijden.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]