Pierre Rémond de Montmort

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Handtekening van De Montmort

Pierre Rémond de Montmort (Parijs, 27 oktober 1678 – aldaar, 7 oktober 1719), was een Frans wiskundige. Hij werd geboren als Pierre Rémond.[1]

Leven[bewerken | brontekst bewerken]

De Montmort werd door zijn vader onder druk gezet om rechten te gaan studeren, hij verzette zich daartegen en reisde naar Engeland en via Nederland naar Duitsland. Hij keerde in 1699 naar Frankrijk terug, twee maanden voor het overlijden van zijn vader. In 1704 kocht hij met diens erfenis het kasteel van Montmort (in de huidige gemeente Montmort-Lucy)[2] en nam toen ook de naam De Montmort aan.

De Montmort was bevriend met een aantal bekende wiskundigen (onder wie Leibniz, Halley en Taylor), in het bijzonder met Nicholaas (I) Bernoulli.

De Montmort werd in 1715 verkozen tot Fellow van de Royal Society of Londen toen hij weer door Engeland reisde; hij werd lid van de Franse Académie des Sciences in 1716.

Wiskunde[bewerken | brontekst bewerken]

Montmort - Essay d'analyse sur les jeux de hazard, 1713 – 2e editie

De Montmort is vooral bekend van zijn boek over de kansrekening en kansspelen, “Essay d'Analyse sur les Jeux de Hazard”, waarin hij als eerste de zogeheten derangementen in de combinatoriek behandelde. Hij was ook de naamgever van de driehoek van Pascal, die hij (naar Blaise Pascal) “Table de Monsieur Pascal pour les combinaisons” noemde.

De Montmort heeft zich ook bezig gehouden met differentierekening en reeksen. Zo schreef hij in 1717 een artikel over oneindige reeksen, dat in Engeland in 1720, postuum, werd gepubliceerd. Hij begint daarin eenvoudig, maar aan het eind poneert hij het probleem van het sommeren van een reeks als:

via partieelsommen.[3][4]

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]