Pipo en de p-p-parelridder

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Pipo en de p-p-Parelridder)
Pipo en de p-p-parelridder
Regie Martin Lagestee
Producent Rolf Koot
Willem Zijlstra
Scenario Wim Meuldijk
Peter Römer
Muziek Jurre Haanstra
Distributie Endemol entertainment
Première 20 november 2003
Genre Jeugdfilm
Komedie
Speelduur 95 min.
Taal Nederlands
Land Nederland
Spanje
Budget 3.500.000 euro
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Pipo en de p-p-parelridder is een Nederlandse jeugdfilm uit 2003 van Martin Lagestee. De film werd grotendeels in Spanje opgenomen. De film haalde een bezoekersaantal van 130.000. De film is gebaseerd op de televisieserie Pipo en het zingende zwaard uit 1960.

Verhaal[bewerken | brontekst bewerken]

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Pipo de Clown ontvangt een brief van Tante Anouschka: ze vraagt Pipo om hulp omdat het in het nabij gelegen kasteel enorm spookt. Pipo verlaat daarom met zijn vrouw Mammaloe en dochter Petra het circus, waar de circusdirecteur niet blij mee is, want zonder Pipo geen goede kaartverkoop. Bij het kasteel aangekomen is er geen spook aanwezig maar een ridder die al 500 jaar ligt te snurken. Als hij eenmaal wakker is gemaakt is het probleem opgelost, maar nu wil de ridder zijn jonkvrouw die ook 500 jaar geleden in slaap is gebracht terug vinden. De personages Dikke Deur, Snuf en Snuitje en Mik uit de serie komen ook weer voorbij.

Rolverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Acteur Karakter
Joep Dorren Pipo
Mariska van Kolck Mammaloe
Hero Muller Dikke deur
Rudi Falkenhagen Snuf
Felix-Jan Kuypers Snuitje
Karin Bloemen Tante Anouschka
John Wijdenbosch Mik
Daan Schuurmans Ridder Didero van Donderstein
Harry van Rijthoven Miriardo
Tara Elders Jonkvrouw de Bonban
Meta Speksnijder Petra

Achtergrond[bewerken | brontekst bewerken]

In de jaren negentig verschenen enkele oude Pipo-avonturen op VHS, waarmee een nieuwe generatie kinderen werd aangesproken. Er was veel belangstelling voor de videobanden en daarom was volgens Belinda Meuldijk een terugkeer van Pipo op televisie mogelijk. Wim Meuldijk begon vervolgens met het schrijven van nieuwe scripts. Er werden audities gehouden en Joep Dorren werd in 1996 door Wim Meuldijk gekozen tot de nieuwe Pipo de Clown, als opvolger van de in 1991 overleden Witschge. De scripts voor een proefaflevering en een zesdelige korte serie werden vervolgens geleverd. In 1998 werd de proefaflevering gemaakt onder de titel Pipo en de Bosbas.[1] De aflevering duurde een halfuur en werd in 2001 op VHS uitgebracht. 100.000 exemplaren werden verkocht.[2] Hierna klopten Ivo Niehe en Belinda Meuldijk aan bij de publieke omroepen, die echter weinig vertrouwen in een nieuwe Pipo-serie hadden. Uiteindelijk besloot Endemol tot het maken van de nieuwe bioscoopfilm.

De rol van Snuf werd net als in de oorspronkelijke televisieserie gespeeld door Rudi Falkenhagen. De indiaan Klukkluk was er in de film niet bij, maar de producenten beloofden dat bij een vervolgfilm de kans groot was dat hij daarin wel zijn opwachting zou maken. In 2007 werd gesproken over een vervolg met de titel: Pipo & Het Geheim Van De Barkini Driehoek.[3]

Wel voor het eerst sinds 1964 terug was het personage Mik, nog altijd met een Amerikaans accent zoals Donald Jones. Het karakter maakte ook enige verwijzingen naar de serie waar hij oorspronkelijk vandaan kwam: Mik & Mak.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Prijzen[bewerken | brontekst bewerken]

  • Gouden film - 100.000 bezoekers